#57105751 · 4 Nov 2020, 16:26 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
Stalker2005
| QUOTE | | რამდენს იწონის შენი ღმერთიო ... ანუ, როგორ უღალატეს მამაოს ღვთისმოსავმა ნეირონებმა. |
გასაგებია. *** ერთი ისტორია უნდა მოგიყვე. და ახდა ჩემი წინასწარმეტყველება ათი წლის წინანდელი... "პირველი გადაკვეთა მის პიროვნულ არსთან იწვევს არანორმალური შიშის განცდას და მე მექმნება ხედვა, რომელიც დასტურდება მომდევნო 10 წლის განმავლობაში: ბნელით მოცული ფიგურა, რომელიც შემოიჭრებოდა ჩემს სახლში, მოიტანდა ნგრევას, სიკვდილს, უბედურებას, გლოვას." ეს უკვე მოხდა.  მე მას უფალი არც კი მაჩვენებს, თუმცა დარწმუნებული ვარ, ჩემს კოსმიურ ქმნილებათა შორის დგას. მე ხომ მათ ნებისმიერ სივრცეში ყნოსვით, ინტუიციურად ამოვიცნობ, ეს ერთი. და მეორე, ვერ მოახდენდა ამხელა გავლენას უფლისმიერ სულიერ კავშირში რომ არ იმყოფებოდეს ჩემთან, იმ კავშირში, რომელიც ბოროტმა დაიპყრო. მისი აურა ეშმამ ჩააბნელა. მან მიიღო მონაწილეობა ჩემთვის პირის აკვრაში. მან დამიბლოკა, ჩამიხერგა უფლის გზები დანარჩენებთან ერთად. მაშინ, როცა ჯერ კიდევ შემეძლო ყველაფრის შველა, ყველაფრის შეცვლა უფლის ნებით. შემოიჭრა ძალიან უხეშად, სადაც არ ჰქონდა შემოვარდნის და ჩარევის უფლება. ვიღაცამ ისეირა, იხეირა და ისარგებლა. მე გავიარე ეს ტკივილი, გამიჩნდა მრისხანების განცდა (ესეც ბოროტისგან მოდის). ეშმა გაერთო, შვა რა სიყალბე, სიბილწე. და რა ქნა მან? მე ვფიქრობ, სულ ვფიქრობ... რა მისია მაქვს მასთან ერთად გასავლელი წმიდა სამების ნებით? რა ვერ გავიგე სწორად? რას ვერ მიხვდა ის აქამდე? რატომ არ მომეცა გარკვევის შესაძლებლობა დღემდე? ალბათ ასეთი იყო უფლის ნება. ამასთან, ზუსტად ვიცი - უზენაესის ნებით, რომ ოდესღაც მაინც, მან სწორად უნდა გაიაზროს საკუთარი დამოკიდებულებები ჩემთან ურთიერთობაში და უნდა შეიმეცნოს მისი გზა - მხოლოდ ჩემთან ერთად გასავლელი წმიდა საყდარში, სხვათაგან ჩაურევლად. ეს უნდა მოხდეს, რაც შეიძლება დროულად მაგრამ გონივრულად და მშვიდად, გაწონასწორებულად, სიდინჯით. *** | QUOTE | ...აქ ზოგადად როგორაა იცი, მამაო არ არსებობს მრევლის გარეშე და მრევლი მამაოს გარეშე - მათ ერთმანეთი სწყურიათ და
სჭირდებიან ერთმანეთს, "ვით დაჭრილ ირმების გუნდს წყარო ანკარა", თუმცა სხვა თემაა მოძღვარი, რომელსაც იშვიათად შეხვდები
და თუ შეხვდი ჩათვალე რომ მაგრა გაგიმართლა... |
პირადად შენ არასოდეს გიგრძვნია საჭიროება, ასეთ მოძღვართან (არა კონკრეტულად იმ მამაოსთან, არამედ პირადად შენ ვისთანაც შეგეძლო საუბარი), სულიერ მასწავლებელთან, ცხოვრების გიდთან შეხვედრისა და მისი მოსმენისა? არ გაგჩენია სურვილი, რათა გაყოლოდი მას უფლის გზაზე? თუ შენი მსოფლმხედველობა, რასაც მე ვხედავ, აბსოლუტურად თანხვდება შენი ცხოვრების წესს? იქნებ ვერ ვიგებ რაღაცას?  იქნებ სწორედ იმას ვერ იგებ შენ, რომ მე მესმის? სამართლიანობის გრძნობა... | QUOTE | | ... დღეს, ისევე როგორც ბევრი რამ, ტერმინი "მამაო"-ც ადამიანის სელფის შემადგენელ ნაწილად იქცა . |
მაინტერესებს, ეკლესიასთან ადამიანის პირადი დამოკიდებულება შეიძლება იქცეს ვიღაცის ხელში იარაღად მისი მართვისთვის... ეს 3G, 4G და ა.შ.. მოძღვრების თემა რატომღაც სულ მეფიქრება, რომ ზოგადად ღმრთისმსახურთა დისკრედიტაციას უფრო ჰგავს. რაღაც ფაქტორებით განპირობებულს. არა? ვცდები? *** პირადად შენ თუ გინახავს "პადრე", რომელიც სარკეში ხედავს საკუთარ ანარეკლს? "მამაო", რომელმაც უარყო უფალი, რატომღაც, რაღაცის გამო ეშმას ეზიარა და ვეღარ შეძლო უზენასთან - შემოქმედთან დაბრუნება. შეგიძლია დაინახო ის, რასაც მე ვხედავ და მიხვდე, თუ ვის უკმევს ის საკმეველს: -თავად ეშმას. -უფლის მოღალატეებს, როგორც თანამოაზრეებს, რათა თავი მარტოდ არ იგრძნოს. -საკუთარ თავს - დარჩენილს უზენაესის რწმენის გარეშე. -კიდევ რას? რაც აღარ არსებოს და ეშმამ შეჭამა, დაძირა... ალბათ ოდესღაც შენც გინახავს და მჯერა, სწორად გამიგებ... ქუჩაში უამრავი ადამიანი დაიარება, ისინი ცოდვით სავსენი განაგრძობენ არსებობას. მაგრამ ყველა ვერ ღებულობს პატიებას. პატიებას ის ღებულობს, ვინც მართლმადიდებლურ ტაძარში შედის ჭიშმარიტად სინანულის გრძნობით და შესთხოვს ცოდვათა შენდობას თავად წმიდა სამებას. შემოქმედი მასთან მისულ ქმნილებას ხელს არასოდეს კრავს. არავის აქვს უფლება კათარზისში ხელი შეუშალოს პიროვნებას. | QUOTE | | პადრე რომელიც მოვიდა ადრე |
ადრე თუ გვიან? გვიან თუ ადრე? ვისთვის ადრე მოვიდა, ვისთვის დააგვიანდა... მეტამორფოზები რის გამო, რისთვის გახდა საჭირო? სად არის ის დამალული ნაწილი, რომელმაც ვერ შეძლო თვითგამოხატვა? როდის მოხდა არ გამართლება თუ ვერ გამართლება რაღაცისა ანდა სად: შიდაპიროვნულად თუ ინტრაპერსონალურ სივრცეში? თუ უფლის გზით ვივლით, სამართლიანად ვიცხოვრებთ უზენაესისა და საკუთარი სინდისის წინაშე მაშინ მოგებულები ვერ დავრჩებით? რა მხრივ მოგებულები, მატერიალურად? მაშ მორალურად მოგება თავად ლუციფერთან დავივიწყოთ, ეს არ გვჭირდება? რა არსს ვირჩევთ, რომელი არსის დათმობის სანაცვლოდ? *** აღარ მსურს იმედგაცრუებული დავრჩე. იფიქრე სტალკერ საკუთარ მთლიანობაში გარეშეთაგან ჩაურევლად. უბრალოდ იფიქრე და გამომყევი ფიქრში. წმიდა სამება გვაჩვენებს სწორ გზას. This post has been edited by Катеньки on 4 Nov 2020, 16:42
--------------------
უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი შენი მხევალი ეკატერინე.
დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ შენ, ღმერთო, ღვთისმშობელისა მიერ შეგვიწყალენ ჩვენ.
|
რამდენს იწონის შენი ღმერთიო ... ანუ, როგორ უღალატეს მამაოს ღვთისმოსავმა ნეირონებმა.
