მე ანუ ჩვენ XXXVI, The Universe & Me

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

ამინდს უხდება

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

ის დრო მენატრება
ცაზე მოფენილი ვარსკვლავების ყურებისას , რომელიღაც რომ მოწყდებოდა და განცალკევებით მიდიოდა სადღაც , მარტო
ალბათ არც მაშინ მჯეროდა მაგრამ მაინც ვუთქვამდი სურვილებს
ის დროც ძალიან კარგი იყო როცა ბევრს არ ვფიქრობდი ძილის წინ, ან თუ ვფიქრობდი ცუდზე არაფერზე
თითქოს უდარდელი სიმშვიდე იყო ისეთი როგორიც არ აზიანებდა ჩემს ტვინს
ვფიქრობ და ბოლო 3 წელია ვარსკვლავებისკენ არც კი ამიხედავს
არასდროს არ მეშინოდა არანაირი პასუხისმგებლობის მაგრამ ეს უკვე ზედმეტია , იმდენი ვიწუწუნე და ვამძაფრებდი ხოლმე როცა რეალურად ისეთი არაფერი ხდებოდა რომ მართლა დამძიმდა რაღაცეები
და ეხლაც იგივეს ვაკეთებ
ამაზე უარესი რაღაცეებიც შეიძლება მოხდეს და მერე მართლა რა იქნება არ ვიცი
პირველივე შესაძლებლობისთანავე წავალ ბათუმში თუნდაც იანვარი იყოს და ღამის საიდუმლო ზღვის წყალქვეშა ენერგიებს მივიღებ
ასწორებს როცა გრძნობ წამებს როგორ იყინება შენი ტვინი და ენერგიებით ივსები

This post has been edited by POKERISBLUFF on 21 Nov 2019, 15:39

მომწონს ჩემი უგულობა და სიცივე.
ჩემი ბრალი არაა არავის ტირილი და გულის ტკენა.
უბრალოდ გადაჭარბებული და მცდარი მოლოდინები არ უნდა ქონდეს ჩემგან არავის.

უსიერ ტევრში, ამ ცხოვრების ნახევარგზაზე
ანაზეულად გამოვფხიზლდი გზადაკარგული
ენა ვერ იტყვის, თუ რამდენად იყო ტყე იგი
უკაცრიელი, უდაბური და გაუვალი.

სახეზე ღიმილით რომ დაგეძინება.. თან ყურებამდე ღიმილით..

მადლობა ტიმს..

გათენდა. ცეცხლის მზე აენთო, აცურდა..

აქ გამოჩენა თუ მოგინდეს, თამამად მოდი, მტრობას არასდროს აღმიძრავდა შენ დარდთა შფოთი.

ახლა კი ნამდვილად დამერხა
ჩემი ცხოვრების დამპროექტებელი #####ან

მორჩა. დღეიდან დაიწყო უკვე ჩემი ფხიზლად ყოფნის პერიოდი.

მხოლოდ ერთხელ იყო მივდიოდი და ამ წასვლას ვგრძნობდი და ვგრძნობდი რომ რაღაც გარდამტეხი წასვლა იყო...

მიყვარხარ და მევასები

This post has been edited by Aleqto on 22 Nov 2019, 18:05

საბავშვო ბაღის აღსაზრდელი.
კულტურა და შეგნება ნული

დაიწყო,დაიწყო...
ემოციური ვარდნა.
ხასიათის დაწიოკება.

+1 წელი, ამ ერთ წელიწადში ძალიან გავიზარდე აი ამას ვგრძნობ..

სიმშვიდის გარდა არაფერი მინდა, სიმშვიდე ცხოვრების ყველა სფეროში. იმედი მაქვს სამყარო გაიმეტებს ამას ჩემთვის.

დღევანდელი დღეც და ვსო, არ უნდა გამეწერა ასე შაბათ-კვირა, ვინ მრჯიდა გუშინ ყველა გუგუნებდა მე ვმუშაობდი განა ვწუწუნებ მკიდია უბრალოდ სხვებიც ხო ჩემსავით არ არიან, არ კიდიათ... ამ სიახლის გამოჭედვის პროცესზე მაკანკალებს სიამოვნებისგან რა ვქნა ამ დროს თუ ყველა და ყველაფერი მკიდია ეი არ არიან ჩემ ცხოვრებაში იმდენად მნიშვნელოვანი ადამიანები ეს ყველაფერი გადამიფარონ, აი დღევანდელი დღეც რომელიც ბევრს გამარკვევინებს დამალაგებინებს და ხვალიდან მოვეშვები თქო მარა ვაი რომ ჩემ ფეხებს მოვეშვები თუმცა არც მინდა