ფიქრები კარანტინის ჟამს

თავიდან შიშებში ვიყავი, მეგონა რომ ფინანსურად დამარტყამდა ეს სიტუაცია. მერე მივხვდი რომ მე ამისთვის ყოველთვის მზად ვიყავი და გადამიარა. შემდეგ ეტაპზე გამოჩნდა რომ ჩემი სამსახური არ მევასება. კიდე უფრო რომ დავფიქრდი მივხვდი რომ საერთოდ საჭირო რამეების კეთება აღარ მინდა.

საბოლოოდ იმ დასკვნამდე მივედი რომ ჩემი ცხოვრება არის სრული ###ობა. რაც სკოლა დავამთავრე სექსის, ცოტაოდენი მოწევის და მოგზაურობის გარდა სიამოვნება არ მიმიღია. ყოველთვის იმას ვაკეთებდი რაც არის საჭირო რომ მიმეღწია ფინანსური თავისუფლება. რაღაც დონის წარმატება მივაღწიე მაგრამ ამ ყველაფერში დიდი ფასი გადავიხადე: ბიჭს რომელზეც მაბოდებდა არ გამოვეკიდე იმიტომ რომ სხვა ქალაქში ცხოვრობდა, მეგობრებთან ერთად დასავენებლად არ წავსულვარ იმიტომ რომ სამსახურში საქმეები მქონდა და კიდევ ძალიან ბევრი ადგილი დამრჩა სამოგზაურო.

ძალიან დავაფეილე ამ საკითხში. fuck.



არა,მე ამას ვერ მივიღებ, როგორც კი ეს კარანტინი დამთავრდება ჯერ ვიზეიმებ და მერე მივატოვებ ჩემს სამსახურს. ნახუი ყველაფერი.


illuminatiQUEEN
შეეცადე აკონტროლო ალკოჰოლი. მიდრეკილება თუ გაქვს გალოთების ნელ-ნელა შემოგეპარება.

popusha
შენ მგონი კიდევ უარყოფის ფაზაში ხარ.

ამ ორ ეტაპს შორის ვარ,
თან უკვე ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ არასდროს გაივლის, მაისში კიდევ გაახანგრძლივებენ და ა.შ.
დილით ადგომის ხალისიც კი დამეკარგა

♥️

სად გადაკარგულა ეს თემა.

იმაზე მეტად მარტივია რაღაცეები, ვიდრე გვგონია ))

კაცი ბჭობდა, ღმერთი იცინოდა.

იღიმოდა, უფრო.

ჯერ წლის ნახევარი გავიარეთ, ვნახოთ, აბა, წინ რა გველოდება.

მე არ მეშინია, როგორც ყოველთვის ))

მთელი ეს პერიოდი ვმუშაობდი.ზოგმა რო არ იცოდა სახლში რა ეკეთებინა მე იმას ვფიქრობდი გარეთ როგორ გავიდე თქო.უჰ როგორ მეშინოდა.ახლაც მეშინია უბრალოდ ტვინი დაიღალა როგორც ჩანს.
იმდენი დასკვნა გავაკეთე: ) თუმცა მაინც ივიწყებ ადამიანი ამ დასკნებს.
უბრალოდ მარტივად უნდა შეხედო ყველაფერს,ეს მინდა რო გამომივიდეს