მივედი იქამდე რო უკვე საკუთარი თავის აუტანლობა დამეწყო სერიოზული!
უკვე მე აღარ ვარ ის ვინც სარკიდან შემომყურებს..
აღარც შინაგანად ვგრძნობ რო მე მე ვარ
დაწოლისას რო შევიგრძნობ ამ უცხო სხეულს მომენტალურად ვფხიზლდები
ვიღაც სხვა ანაცვლებს და ეს ვიღაც საშინლად მიუღებელია...
აღარასდროს დამტოვებს და კიბოსავით ვეღარ მოვიშორებ ვერასდროს სანამ არ მოვკლავ!
და ამ ადამიანს არანაირი სურვილი აღარ მაქვს კარგად მოვექცე!
ყველაფერს ცუდს და მხოლოდ უარესს იმსახურებს!
სერიოზულად ვრეკავ ნელ ნელა
* * *
საშველი არ არის, არ არის, არ არის!
* * *
რამდენიმე ფურცელი დარჩა. ეს ფურცლებიც მალე გადაიშლება და წიგნიც დასრულდება!
This post has been edited by saeki on 22 Jun 2020, 05:43