მე ანუ ჩვენ XXXIX, Eyes wide shut

სულ გაგიხსენებ მეგობარო
ჩემი სულის ნაწილი ხარ
და მეგობარზე გაცილებით მეტი
ვიტყოდი ყველაფერი

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

არადა საერთოდ არ ვაპირებდი ჩხუბს...
ცოტა ხანს ეყოფათ...კაია...
ვაახ...მართლა რკინა_ბეტონის ვგონივარ ამ ხალხს...
ბოლოს ნეტა როდის მითხრეს_ როგორც შენ გინდა...

პ.ს. იმიტომ რომ თითქმის სულ ისეა როგორც მინდა
მოდი ვაღიაროთ

ერთი ფანჯრიდან მანქანების ხმა და გამონაბოლქვი, მეორედან ბურღი და ცემენტის მტვერი, მესამედან დროსტარება
სუფთა ჰაერი მინდა და ცოტა სიმშვიდე

საშინელი განცდებია და ვერაფერს ვუხერხებ.
თან ყველაფერი ერთიანად გამახსენდა, ყველა სახე, განცდილი ემოცია და ყელში დიდი ბურთი გამეჩხირა.

საკუთარი თავის და გარემოებების ტყვე ვარ.

სახესაც ვერ ვიმორჩილებ.
მიჭირს სხეულის მართვა....

თუ შემოძვრნენ ჩემს კომპში და .. ბარემ ვინდოუსიც გადამიყენონ
მე მეზარება

მეგობრები

ხუნხულები და ბუნძგლები
თავადი ბოლო ხანებში ესკობარს დაემსგავსა, რა დეგენერატია ღმერთო ხვალინდელი შეხვედრისას რომ დავურეკავ და რამე ღლეობას ვკითხავ იმის მადლი შეეწიოს, თუ გადავურჩი საღამოს თუ არა მოვისმენ დატუქსვას რაც უფრო მიტრაკებს მით უფრო როლებში ვიჭრები რომ უფრო მეტი უხერხულობა შევუქმნა, ვითომ თვითონ არ ხალისობს ჭყლოპინ მოუდზე მე მტრისას! :ღმერთორაჩასაჩქმეტივააარ:

როგორ შეიძლება მადლიერების გრძნობა არ მქონდეს იმ ყველაფრის გამო რასაც სამყაროსგან ვიღებ! ამდენ სითბოს და სიყვარულს ვიღებთ და გავცემთ. ყველა საქციელში რომ შენზე ზრუნვას იჭერ ფაქიზად და ტონკად! :მეგობრებისნებიერადატუტუცი:

ეს ჯანდაბას და ის რისიც ყველაზე მეტად მეშინია დიდი ხანი არ დარჩენია.
მერე ესეც რო გამოსწორდეს აზრი აღარ ექნება უბედურების კიდევ უფრო მაღალ საფეხურზე მომიწევს ასვლა.

მაშინ უკვე მთელი იძულებათა წყება დგება დღის წესრიგში.
ფაქტიურად ეს უკვე იქნება საბოლოო ვერდიქტი.
პარალელურად მთელ რიგ შემოტევებს როგორ გავუძლებ ეგ უკვე ძაან ეჭვ გარეშეა.

ჩემი თავის მეშინია. ამაზე ბევრად ცუდი და არასასიამოვნო პერსპექტივები იშლება სამომავლოდ.
სავარაუდოდ ფორუმზე შემოსვლის ნერვებიც და ამ თემაში ასე აქტიურად წერის არც ნერვები იქნება და აღარც განწყობა.
ეგ იქნება ჩემი სრული დასასრული, პიროვნული, სოციალური, მორალური და ყველანაირი დასასრული.

ადამიანები განაგრძობენ უბრალოდ ბედნიერად ცხოვრებას.
ასეთი მომავლის მოლოდინში, რომელიც გარდაუვლად დადგება თუ ვიცოცხლე, აწმყოც ავტომატურად ფუჭდება.
გარდა მოლოდინისა ისედაც სხვა მიზეზებითაც აწმყოს დედა აქვს მოდღნული.



* * *
თეთრეული მზადაა, ტანსაცმელიც მზადაა ხვალისთვის.
ხვალ მორიგი ნაძალადავე დღე გათენდება თავისი რუტინით და ახალი მორიგი ტკივილიანი შინაარსებით.

* * *
ზედა იუზერი მუდმივად ასეთი ენერგიული და მხიარული დარჩება ჩემს მეხსიერებაში.
ცოცხალი და ხვანცალა.

რა კარგი იყო ბნელში სირბილი <3
გავედი ახლა ჩემი პოსტ სირბილ რუტინას გავიკეთებ
ცხელი შხაპი
სახის კრემები
ეთერული ზეთები
მუსიკა
ახალ სამუშაო კუთხეს მოვიწესრიგებ ასევე
და მერე დავიძინებ


პ.ს. არა მაინც არაფერი გამომდის რა. როგორ შევეჭიდო როცა მე მარტო ვარ ამაში... მეც რატომ ვეპოტინები ამ ქართულ ოცნებას. უნდა ვაღიარო რომ ვერ შეძლებ. დროა შევეშვა ამ იდეას: კორონას და ზაფხულის სიცხეს მივაწერო ეს გაუგებრობა.


time to relax.

This post has been edited by lovelock on 14 Sep 2020, 00:32

ვერ ვუმკლავდები....
დავწექი, შუქი ჩავაქრე და ცუდად გავხდი.
ძლიერი ნერვული შეტევის ამბავია.

კოშმამარულ სიზმარს გავს გაღვიძება რო გინდა და ვერ იღვიძებ.

თავი ხელში უნდა ავიყვანო სხვა გზა არაა.
სერიოზულად დამლეწავს ეს ყველაფერი მალე.

აქედანაც უნდა წავიდა.
რაც მალე უკეთესი ალბათ.
ან შეიძლება კიდევ უარესი..

* * *
სიზმარი მაინც იყოს და უცებ გამეღვიძოს და ამოვისუნთქო...

ყელში მოწოლილი ბურთი მახრჩობს.
ყოველდღე იზრდება და დიდდება.


მარტო ყოფნა მინდა უბრალოდ.

ვიარე რამდენიმე საათი ვიფიქრე გადავერთობი მაგრამ სულ თან დამყვება, კიბოსავით მაქვს აკიდებული და არაფრით მეშვება.

ვიღაცამ დამწყევლა უეჭველი.

გარეთ გასვლამ და სეირნმა კიდევ უფრო შემიყოლა ამ საშინელ ფიქრებში.


* * *

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

ეს მუსიკა.. მეორე ნაწილი.. ვიოლინო...

This post has been edited by sasne on 14 Sep 2020, 02:35

რთულია....

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

ყველაფერი კარგი რთულია....

მეძინება

განერვიულებული, აღზნებული, მილეწილი....
ჩამქრალი სრულიად.

შინაგანად ჩაპიზდეცებული, გაშეშებული.

ჩავარდნილი და ჩაშავებული უპეები.

სკლერები ალაგ ალაგ ჩაწითლებული

თავი მტკივა და აგრესიულიც ვარ.

ოდნავ შეფითრებული, არათავდაჯერებული.

ამ რამდენიმე დღეში მომენტალურად დავილეწე.

სახე დავკარგე და თავი საერთოდ.

* * *
მოტივაცია სადღაც უსასრულოდ ტრაკში.

* * *
ხალხი რა უცნაურ რაღაცეებს ჭამს.
პირველად გავიგე საერთოდ "გარლიკ ბრედი" და არაჟნის პიტნიანი სოუსი.
ამ რაღაცეებს როგორ ჭამენ?!

ოცნებობენ ანდროიდები ელექტრონულ ცხვრებზე?

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

ვხვდები რო სერიოზულადაა ჩემი საქმე.
სერიოზულად ცუდად ვარ.

მარტო ვერ ვუმკლავდები ამ ყველაფერს.
ჩვეულებრივი ცხოვრება მინდა.
როგორიც რამდენიმე წლის წინ იყო.

ნუთუ სულ ეს იყო, ასეთი ხანმოკლე?
თითქოს არც არაფერი ყოფილა...

აწი სულ ეკლიანი გზა იქნება ვარდების გარეშე.
მუდმივი სუსხი და ჩხვლეტა.
ბნელი გაუვალი ტყე.

This post has been edited by sasne on 14 Sep 2020, 12:43