"სხვისი ცხოვრება", რამდენად საინტერესოა

ბავშვობაში მიყვარდა ხოლმე ეგრე ფანჯრებში შეჭყიტება
ახლა აღარ. ვიცი, მეგონება, რომ იქ უფრო ბედნიერი ხალხი ცხოვრობს და გული ჩამწყდება.
არადა, ვინ იცის, "იქ" რა უჭირთ!

ეჰ ლამაზ ფანჯრიანი კოხტა ბინები რომ ბედნიერების გარანტი იყოს ..........
* * *

ტექნიკურად შეიძლება არა მაგრამ ყველაფერი სუბიექტურია. შეიძლება შენი ცხოვრება ვიღაცისთვის იყოს ძალიან ბანალური და რუტინული მაგრამ თავად შემ კაიფობდე შენი ცხოვრების გარკვეული, თუნდაც რუტინული დეტალებით და შენი ცხოვრება შენ გეჩვენებოდეს ყველაზე საინტერესოდ. როდესაც შენი ცხოვრების ამ დეტალებით ვერ კაიფობ მერე გეწყება სხვისი ცხოვრების მიმართ ინტერესი.

მთავარია შენ იყო კმაყოფილი საკუთრი ცხოვრებით თორემ ვიღაც ყოველთვის გამოხტება ვისაც არ მოეწონება
თან ყველას თავისებური ცხოვრება იზიდავს ერთისთვის რაც შეიძლება ბედნიერება იყოს მეორესთვის კატასტროფა
ისე გეთანხმები რომ როდესაც საკუთარი არ გაკმაყოფილებს მაშინ იწყებს სხვის ცხოვრებაში ფათურს რადგანაც სხვების ცხოვრებით
მაინც ცდილობ შეივსო თუნდაც მინიმალურად ის რაც შენსაში გაკლია .

არაფრით არაა საინტერესო თუ ის უშუალოდ რამე მაგალითს არ მაძლევს, ან მე არ მიზღუდავს თავისუფლებას. პირველ შემტხვევაში ვსწავლობ, მეორეში ბრძოლის რეჟიმზე გადავდივარ.

რაში გამოიხატება სხვისი ცხოვრებით დაინტერესება?

სხვისი ცხოვრება რომ საინტერესოდ გეჩვენებოდეს ამაში ცუდი არაფერი არაა. ამ ინტერესის გამომჟღავნების ფორმა შეიძლება იყოს პრობლემა იმის მიხედვით თუ რამდენად დაბალი ან მაღალი დონის არის დაინტერესებული ადამიანი. დაბალი დონის ადამიანი სხვისი ცხოვრებით დაინტერესებას უტაქტო შეკითხვებით გამოხატავს ან ჭორაობით ცდილობს რამის გაგებას ან სხვა გულისამრევი გზით და ესაა პრობლემა თორე თვითონ მოვლენა იმის რომ ადამიანებს ერთმანეთი აინტრრესებდეთ ცუდი არ არის. პირიქით ერთმანეთი როცა ფეხებზე კიდიათ ის უფრო საშინელებაა. ევროპელებზე არსებობს წარმოდგენა იმის შესახებ რომ ისინი ერთმანეთის პირად სივრცეს პატივს სცემენ და ვუიმე რა მაგარი ხალხია თურმე მაგრამ მაგათი "პირადი სივრცის პატივისცემა" ერთმანეთის ფეხებზე დაკიდება უფროა, სულ არ აინტერესებთ ერთმანეთი და ეგრე გაცივებას და დაკიდებას ნაღდად არ ვისურვებდი საქართველოში