მარტოც შეიძლება ამ ყველაფრის გაკეთება, მაგრამ თანამოაზრეებთან ერთად მეტი ენთუზიაზმი და ხალისი ექნებოდა...თან პასუხისმგებლობაც გაიზრდებოდა...
არცერთი ჩემი ჭკუის ადამიანი არ მყავს არც დედაჩემის, არც მამაჩემის მხარეს.
სანამ მამაჩემი იყო ჩვენი დიდი ოჯახების ბურჯი და ნებისმიერი საქმის მომგვარებელი, მათი სისუსტეები და მინუსები არ ჩანდა, აღარ შეუძლია მამაჩემს, მორჩა, იცით სჭირდება უკვე დაფასება...
თან დედაჩემი ხომ ვარდისფერი სათვალეებით გვზრდიდა

)))
რომ ყველა უსაყვარლესია, კეთილია და კარგი ადამიანია.... თან უსაქმურად. არაფრის გაკეთება მე არ ვიცოდი, ყველაფრის დამოუკიდებლად სწავლა
მომიწია...
მოსაკლავია.
გული მიკვდება, დედას ვფიცავარ, მესიზმრება....რატომ უნდა გვქონდეს ასე მიგდებული ?!
მაინც ვერ დაველოდები სხვებს.
პროექტი უნდა შევიმუშავო და გეგმა.
დილის 6 საათია.
ოკეანეზე გავალ ❤️
ხშირად უნდა ვიყო წყალთან ახლოს, იმდენად მაწონასწორებს და მამშვიდებს, შინაგანად. მერე უკვე აზრებიც მილაგდება.