
უძილობა ისევ ჩამისახლდა სულში.
მთელი სითბო ხელის გულებში მოვიქციე და
ისე გიწვდი ამ სასტიკ სამყაროში ხელს.
ძილი მინდა.
სიზმრად მაინც გნახავ.
ძალიან დავიღალე.
ემოციურად, ფიზიკურად...
მტკივნეული ტვირთების ტარებით დავიღალე.
სხვების გახარებით მაინც არ იცვლება ხეიბარი იარები.
ისე მტკივნეულად აღარ ან ვეღარ ვწერ.
საერთოდაც, იმდენს უკვე აღარ ვწერ...
არც აქ ვარ ხშირად.
ამ თემაში გამოჩენა განგაშის ზარივითაა.
Very special edition
: ((
არადა ერთი ძალიან ჩვეულებრივი