chipmunck*არა, მუსულმანური ქვეყანა არ არის, ბუდისტურია.
მაგრამ იქ , იქაურ მოქალაქე მამას უფრო აქვს ბავშვზე უფლება, ვიდრე უცხოელ დედას, მითუმეტეს როცა უკვე ოფიციალურად განქორწინებული ვართ.
ვიცი რომ როგორც არ უნდა ვენდობოდე მაგ ოჯახს, მაინც გარისკვაა, 100 % ით 24 საათი გვერდზე რო გყავს იმ ადამაინსაც კი ვერ ენდობი.
რისკია თავისთავად, შეიძლება არც არაფერი მოხდეს ხო , მაგრამ სადაა გარანტია?
თუმცა იმდენი სიკეთე რო მახსოვს მისგან, და მე ძალიან თანამგრძნობი ადამიანი ვარ, მერხევა ფსიქოლოგიურად.
მართლა ძალიან უნდოდა შვილიშვილთან, ყველა მისი ნაცნობისთვის რომ გაეცნო და ასე შემდეგ, რაც ბავშვი დაიბადა სულ ამაზე ოცნებობდა, და ძალიან შევდივარ მის მდგოამრეობაში.
კი მისი შვილის ბრალია, მაგრამ მაინც თვითონ ხომ არაფერ შუაშია.
უნდა გადავლახო ვიცი, და და უბრალოდ ძალიან მტკივნეული ეტაპია.
არასოდეს მომქცევია ცუდად, ის კი არა მგონი მგონი მის შვილზე კი არა ამ ქალზე ვიყავი დაქორწინებული,
ყველა თბილი მომენტი ამ ქალისგან მახსენდება, ქმრისგან კი არა.
avgustaგარანტია არასდროს არაფერში არ გაქვს, ნდობაზეა ყველაფერი.
ხო ინტერნეტით წლებია უკვე ასე არიან, მაგრამ ოცნებად ააქვთ იქ რო ჩავიდეს ბავშვი.
· 
ფსიქოლოგინი, წამოწექით და ისაუბრეთ ყველაფერზე #86
