სილამაზის აღქმა თანდაყოლილია თუ შეძენილი

გამარჯობა.
ფისოლოფიაში გამეხსნა ეს თემა თუ ფსიქოლოგიაში ვფიქრობდი.

რას ფიქრობთ, სილამაზისა და ესთეტიკის აღქმა ადამიანისათვის თანდაყოლილი ან თუგინდ ევოლუციურად ჩაბეჭდილია, თუ შეძენილი და დასწავლილია? თუ ორივე?

მე უფრო პირველს ვემხრობი, მაგრამ მეორეს მხრივ როცა სუბიექტურად ვფიქრობ, რომ ვიღაცას ცუდი გემოვნება ან გარემოსადმი ცუდი აღქმა აქვს - თუნდაც ულამაზო, ბრუტალისტური ან პოსტმოდენრნული შენობები მოსწონს - მერე ვფიქრობ ეს ყველაფერი შეძენილია და ზოგმა საკუთარი თავის განვითარებას არ შეუწყო ხელი. თუმცა ცხადია ეს სუბიექტური პერსპექტივიდან.

თქვენ როგორ ფიქრობთ?
მაგალითად ადამიანის ვიზუალი ობიექტურად ლამაზი არსებობს?
ან ფერების შეხამება?
ან შენობები?
თუგინდ მხატვრობა?

რა არის სილამაზე? ჯერ აქედან დავიწყოთ და მერე გადავიდეთ აღქმაზე. ისე ჰო, უფრო ფილოსოფიაშია ამისი ადგილი.

მაგის ახსნა ალბათ მათემატიკიდან და გეომეტრიული ფიგურებიდან უნდა დავიწყოთ. მაგალითად რიცხვების მიმდევრობაში თუ არსებობს რაღაც ლოგიკა შეგვიძლია ლამაზი მიმდევრობა დავარქვათ. ან წრეს რომ 1 მონაკვეთი ამოვაჭრათ და მაგის მაგივრად კუთხე ჩავსვათ უფრო უშნო ფორმას მივიღებთ ვიდრე თავიდან იყო.

ფრიად კომპლექსური საკითხია. იმის გათვალისწინებით რომ სილამაზის სტანდარტები ხშირად იცვლება, ესთეტიკის აღქმა სოციალიზაციისგან დამოუკიდებელი არ მგონია.

Peaky Blinders ვუყურებდი ეს დღეები და კაცებს რა მაგრად აცვიათ. მოდამ არასწორი მიმართულებით გადაუხვია. დღეს, კაცების უმეტესობას საერთოდ რა აცვია: ჯინსი, ბოტასი, რაღაც წარწერებიანი მაიკები, ჰუდები, დუტის ქურთუკები გასულ საუკუნეში, მუშასაც რომ შენზე გემოვნებიანად ეცვა, უცნაური ფენომენია

თანდაყოლილია. დადასტურებული ფაქტია, რომ ჩვილი ბავშვებიც კი უფრო იმ ადამიანებისკენ მიიწევენ, ვისაც სახის ჰარმონიული ნაკვთები აქვს და ტირიან, როცა ე.წ. "მახინჯი" აიყვანს ხელში, ან მიუახლოვდება.

მე მგონია, რომ სილამაზე ტრანსცენდენტალური ფორმაა და ამიტომ ინტუიციით აღიქმება და არა — შეგრძნებით ან გააზრებით. ისევე, როგორც ინტუიციის ნებისმიერი ობიექტი განუსაზღვრელი და საშიშია, და ისტორიულად სხვადასხვა სახის თვისებაში ახდენს ფიქსაციას.