ახლა გოდებას რა აზრი აქვს... გადაუწყვეტიათ უკვე. ჩვენი მოტეხვა არც გამკვირვებია, მაგრამ ფიჯიმ რა დაუშავათ
საფრანგეთს მოუგეს იქ. იტალიას სადაც დაიჭერენ იქ უზავენ... ჩვენ სამაგიეროდ ბოლო სამი თამაში პრინციპულ მეტოქეებთან დავთმეთ, ფიჯისთან, იაპონიასთან და ბოლოს აშშ-თან.
ასეთ პირობებში ჩვენი ტლანქი კავშირი რას იზამს ეგაა საკითხავი. გამოდის რომ ის თითო-ოროლა ტესტი რომელიც გვქონდა პირველი რანგის ნაკრებებთან ეგეც აღარ გვექნება. ცუდია რა თქმა უნდა.
აქცენტი უნდა გაკეთდეს 2 მიმართულებით, თუ გვინდა რომ წინ წავიწიოთ:
1. საკლუბო რაგბი. ერთი არა და ორი ფრანჩიზა გვჭირდება როგორც ეს იტალიელებს აქვთ, ორი კლუბი რომელიც იქნება საბაზისოც ნაკრებისთვის. და ხალხიც ახალი წელივით აღარ ნახავს რაგბს როგორც ახლა არის. უფრო მეტი მაღალი ხარსხის რაგბი იქება საქართველოში.
2. U20 ნაკრები - მსოფლიოს ჩემპიონატიდან აღარ უნდა გამოვვარდეთ. ყველაფერი უნდა გაკეთდეს ამისთვის.
ეროვნულ ნაკრებს რაც შეეხება, ერთი სერიოზული ტურნირის ამარად დარჩა ნაკრები. იმის აუცილებლობაც რომ საფრანგეთის საგზური იაპონიაში ავიღოთ აღარაა. ევროპის ჩემპიონატიდანაც მშვენივრად გავალთ, პირველი ან მეორე ადგილით. თან ეგ უკვე მიღწეული მიზანია... აღარაა საინტერესო.
პიშოს, და საერთოდ ირიბს კარგი სინა უნდათ, შემდეგი მიზანი ნაკრებისთვის მსოფლიოზე უნდა იყოს ჯგუფიდან გასვლა.
"І прийде час, коли один скаже: "Слава Україні! ", а мільйони відповідатимуть "Героям слава!"
განვითარების გეგმა - ოვალური ოაზისი მრგვალ უდაბნოში, მხოლოდ სარაგბო თემატიკა!..
