ჯგუფში გამოსვლით კიბატონო
თუმცა მერვე ადგილსა და მეცხრე ადგილს შორის დიდი განსხვავება არაა

ამ მხრივ ორი თბილისური მატჩის და ჯგუფური ეტაპის შემდეგ ეს თამაში ჩემთვის დიდი იმედგაცრუება იყო - ფაქტია 2-3 საკვანძო ცვლილება და ყველაფერი ირევა
- სამწუხაროდ ჩვენ ჯერ კიდევ დიდ ხანს ვიქნებით ტურნირზე დარჩენის ამონაის ამარა
აფრიკასთან როტაციით რომ დაგვეწყო ამ მატჩისთვის მეტი ძალა მოგვყვებოდა
ხრხემლაში გავიჭედეთ:
2-8-9-10-15
სერგო შეიძ₾ება ინდივიდუალურად სხვებს სჯობდეს მაგრამ ამ კვაჭებთან პირველად დადგა
მე-2 და მე-3 ხაზი გადაგვეღალა: გამოჩნა რომ ლომიძე საკვანძო ფიგრა იყო, რომლის შემცვლელიც არ გვყოლია, ციხისთავი კი როგორც ფლანკერი მოვიკელით
ამ ნაკრების ყველაზე სუსტი პირველი ნომრების (9-10) შეცვლები კიდევ უფრო ართულებდა საქმეს
მითუმეტეს რომ მგეზავს თუ ვერ წაუვიდა რამე - საერთდ გუნდის ტვინია პარალიზებული - ნაინსულტარი
ცენტრშიც როგორც კი წყვილი დაიშალა (შველიძე-კახოიძე) სივრცეები გაჩნდა
ხორბალაძეს მხოლოდ გრძელი და სწრაფი ფეხი ჰქონია - ე.წ. "ფინიშერი" - პასი ოფიციალურად არ იცის ან მაგარი ეგოისტია (ორივე ცუდია) - ამ ფონზე მაინც მეფიქრება რომ ცირეკიძე ფრთაზე და მიქაძე ფულბექად იქნებ უკეთსი ვარიანტი ყოფილიყო
აქამდე თუ ფიზიკური დომინაცია იყო ის კოზირი, რომელიც ჩვენს ცოდვებს ალამაზებდა - ამ დომინაციის გარეშე "მეფე გაშიშვლდა"
დაილეწა 2-3 ხაზი
უშუალოდ მოედანზე გადაწყვეტილებები კიდევ სხვა ამბავია
ჯამში მივიღეთ ის რომ არაფრით გამორჩეულმა, მაგრამ დაბალანსებულმა და ორგანიზებულმა უელსმა ყველა შანსი გაწურა და უშანსოდ დაგვამარცხა
იმედია შავები ჩვენზე დაღლიელბი იქნებიან, თუ არადა მე-8 ადგილი გარანტირებული გვაქვს
მე-8 ადგილი მე-9_ს სჯობია
მაგრამ არც ისე რომ მთების შეძვრად ღირდეს
მიზანი უცვლელია - ჯერჯერობით ყოველ წელს ბრძოლა დარჩენისთვის
ამასობაში იქნებ 9-10 _ის გაზრდა ვისწავლოთ
და მერე გავუშინაურდეს 5-8 ადგილებს - ჩემი გადასახედიდან ესაა რეალობა