Katana_ზუსტად ამ წამს მოვრჩი ლისაბონის ღამეს და ცვეტში მაგის დასაწერად შემოვედი
საერთოდ რემარკის ქალები ერთნაირია იმ კუთხით, რომ ყველა სავსეა ტრაგიზმით, მიუწვდომლობით,
იდუმალებით და სიმყარის განცდა არ გაქვს, ან კვდებიან ან თავის ნებაზე დატკნაურობენ ან ქრებიან,
თუმცა ამ ყველაფრის მიუხედავად მაინც დიდ სიმპათიას იწვევენ და ხვდები რომ მათთან გატარებული
ერთი დღე, შეიძლება ბევრთან გატარებულ თვეებს ან წლებს უდრიდეს..
გამოცდილი და დახელოვნებული სუტენიორივით გვიფუთავს მწერალი და გვეუბნება -> ა ესაა ძმაო ნამდვილი ქალი, თუ გაინტერესებსო..
ხოდა შეუძლებელია აქ მწერლის მახასიათებლები არ შევნიშნოთ და აღმოვაჩინოთ, რომ ის მართლაც ასე ხედავდა ქალებს..
შესაბამისად პროტაგონისტებიც ისეთი კაცები არიან, რომლებსაც ასევე პოლიგამიური ურთიერთობები აქვთ და "მარადი ქმარის"
სინდრომით არ არიან შეპყრობილები, თუმცა ცხადია რომ რემარკის მსგავსება მათთან ისეთივეა, როგორიც ტაილერ დარდენის და
ედვარდ ნორტონის ან ტარანტინოს და კლიფ ბუthის
ხო "დაბრუნებაც" შემომეკითხა ამასობაში და "დასავლეთის ფრონტი უცვლელია", მაგრამ რემარკის ნაწარმოებების ეგ "კლასტერი"
დიდად
არ მხიბლავს, ერთნაირი პაცეფისტური ტვინის ტყვნაა.. აი ეს მეორე კლასტერი ნამდვილად ბრწყინვალედ გამოსდის და სასიამოვნო წასაკითხიცაა.
ა, ეგია სიმონ, მეტი კი არაფერი.. (C) ფრანც კაფკა
Cette entreprise est remplie à ras bord avec des enculés irréalistes (C) შარლ მორის ტალეირანი
სამაიმუნოდ გვაქვს საქმე ?! (C) ჰერბერტ სპენსერი
ნწ ნწ, რა თაობა მოდის ?! W.B. იეიტსი
დააკელი აგური - არ მოგხვდება ამხან'აგური (C) ვალტერ გროპიუსი
ერიხ მარია რემარკი
