ჰაინრიხ ჰაინე / Heinricht Heine, გერმანული პოეზია

იმას,რომ შელამაზების გარეშე არი ნათარგმნი,სიტყვა-სიტყვით...ცუდათ კი არ მიგულისხმია,მაგრამ ორივეს ეტყობა,რომ არაპროფესიონალის ნათარგმნია და არა თუნდაც რეზო თაბუკაშვილის

რეზო თაბუკაშვილმა ისე იცის ხოლმე შელამაზება, რომ დედანის აზრი და ფორმა საერთოდ იკარგება ხოლმე. შექსპირის სონეტები ხო მისი თარგმნილია?

კი და მე პირადათ ძალიან მომწონს.შენი აზრით სხვა ვისი ნათარგმნი ჯობია?ჩემთვის სონეტების შეუდარებელი მთარგმნელია და არა მგონია აზრი დაკარგული იყოს.მე ინგლისური არ ვიცი,მაგრამ გერმანულს რო ვადარებ,იმენნა სერიოზულადა აქვს რეზოს გაკეთებული...(თუმცა ეგ ცალკე თემაა,გაგვაგდებენ ეხლა აქედან )

ხოდა მე ინგლისური რომ ვიცი საკმაოდ დიდი უზუსტობებია. რა იყო? გერმანელებს ძაან კაშმარი აქვთ?

არა,კოშმარი რატო,უბრალოდ ხან მგონია,რომ შექსპირიდან კი არა,თაბუკაშვილიდან აქვთ მეთქი ნათარგმნი,ისე ზუსტად გავს

თაბუკაშვილმა იცის გერმანული?

არა,უფრო სავარაუდოა,რომ გერმანელმა მთარგმნელებმა იცოდნენ ქართული

რე ვიცი, რე ვიცი... როგორც ჩვენთან ცხვარში ლაპარაკობს ყველა ფრანგულად, ისე ლაპარაკობენ გერმანიაშიც მასობრივად ქართულად.

აი ვალერიან გაფრინდაშვილის თარგმანი - ამ ლექსის ყველაზე პოეტური თარგმანი, თუმცა რუსულიდანაა და არა ორიგინალიდან:

ლორელეა

ო, ჩემი გული რისთვის ღონდება,
რადა ვარ ასე მიუსაფარი?
სულ უფრო ხშირად მომაგონდება
მე ერთი ძველისძველი ზღაპარი.
არის სიჩუმე უზენაესი,
მაგრამ რაინი რონინებს, ღელავს,
და მეწამული გრილი დაისი
მთის მწვერვალებზე კიდევ გაელავს.
გადმომჯდარია წყლის პირას, კლდეზე,
როგორც ჩვენება უცნობი ქალი,
და ოქროსფერი ოქროსფერ მზეზე,
იგი ივარცხნის თმებს მომღერალი.
ის თმას ივარცხნის ოქროს სავარცხლით,
შეუჩერებლად წყალნი მოდიან;
მისი სიმღერა - მეტყველი მარცხის -
გაისმის როგორც სხვა მელოდია.
ლანდალს ნავიდან უსმენს მგოსანი,
ვერ ამჩნევს უფსკრულს, აწვდილს ლოდებათ;
მგოსანს იტაცებს ხმა ჯადოსანი,
მაგრამ ხიფათი მოელოდება.
ჩაითრევს ტალღა იქ, სადაც კლდეა,
ნავს და მენავეს საამო ბგერით,
ტკბილათ დაღუპავს მათ ლორელეა
დამატყვევებელ თავის სიმღერით.

(ტექსტი აკრიფა ნაცარქექიამ )

მალე აკაკი გელოვანის თარგმანს დავდებ!

This post has been edited by nacarqeqia on 24 Jul 2006, 23:22

Pathetikosდიდი მადლობა, რომ თარგმნე. მე მომწონს. რეზო თაბუკაშვილის თარგმანებიც ძალიან მომწონს.
ნაცარქექია
დიდი მადლობა, ნაცარქექია, გაფრინდაშვილის თარგმანისთვის. უკვე გამოვიყენე.

nacarqeqia
კაია ამიტომ მე აგერ ნემცურად დავწერ შენ ქარტულად და ასე ავაშენებთ სოფელს მოდერ ჩატი წაშალე რა


* * *
Enst sah ich viele Blumen blühen
An mainemweg;jedoch zu faul,
Mich pflückend nieder zu bemühen
Ritt ich vorbei auf stolzem Gaul.

Jetzt,wo ich todessiech und elend
Jetzt wo geschaufelt schon die Gruft
Oft im Gedäachnis höhnend,quälend
Spukt der verschmähten Blumen Duft.

Besondres eine feuergelbe
Viole brennt mir stets in Hirn
wie reut es mich ,daß ich dieselbe
Nicht eins genoß, die tolle Dirn.

Mein Trost ist;Lethes Wasser haben
Noch jetzt verloren nicht die Macht,
das dumme Menschenherz zu laben
Mit des Vergessens süße Macht.

" ქალი სიყვარულის ღირსი იყო და
ვაჟს უყვარდა იგი, მაგრამ ვაჟი არ
იყო სიყვარულის ღირსი და ქალს
არ უყვარდა ის.
( ძველი პიესა )

Madame, იცნობთ თქვენ ამ ძველ პიესას ? იგი შესანიშნავი პიესაა, ესაა მხოლოდ: ერთობ მელანქოლიურია იგი. ოდესღაც მე მთავარ როლს ვასრულებდი მასში და ყველა დამსწრე ქალი ქვითინებდა, მხოლოდ ერთადერთი არ ტიროდა მათ შორის, მას თვალთაგან ერთი ობოლი ცრემლიც კი არ გადმოსდენია და სწოორედ ეს იყო მთელი მარილი ამ პიესისა და მისი კულმინაციური წერტილიც.
ო, ის ობოლი ცრემლი! დღესაც მაღონებს მასზე ფიქრი და ოდეს სატანას ჩემი სულის წაწყმედა სწადია, ყურში ჩამჩურჩულებს სიმღერას იმ დაუღვრელ ცრემლზე. ბედითი სიმღერა, კიდევ უფრო ბედითი მელოდიით,- აჰ, მხოლოოდ ჯოჯოხეთში თუ გაიგონებთ ამგვარ მელოდიას !"


სამწუხარო არის რომ - 2006 წლის 8 ოქტომბრის შემდგომ - არაფერი არ დაწერილა ჰაინრიხ ჰაინეს სახელზე გახსნილ თემაში.
ეჭვიც არ მეპარება, რომ მსგავსად ჩაბარდება უკუნეთს, როგორც იყო აქამდე - მაგრამ, თუკი ერთეულები მაინც შემოვლიან და წაიკითხავენ იმ უმცირეს ნაწყვეტს რაც გაგიზიარეთ - მიხვდებით, თუ რატომ ვთვლი ჰაინეს - ერთ-ერთ ყველაზე გამორჩეული ენის , სიტყვათა მარაგისა და ესთეტიკის უმაღლესი შეგრძნების მწერლად.

ძალიან, ძალიან ძლიერი მწერალი იყო - ჰაინე.