bato-bato
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ეს ლექსიც გრძელია
ვისაც გამძლეობა ეყოფა კი წაიკითხავს : ))
მოულოდნელობანიღმერთო ჩემო, რა აღარ გველოდება
აქ ვზივარ და ვზივარ.
გაუწვიმებლად წვიმს
ისე, როგორც ჩრდილი
სხეულს გვიბრუნებს ხოლმე.აქ ვზივარ და ვზივარ.
მე აქ, პირდაპირ ჩემი გული
და მოშორებით
ჩემი დაღლილი კავშირი მასთან.
ასე, რათა ბევრნი ვჩანდეთ
როცა კი სიცარიელე თვლას დაგვიწყებს.
ცარიელი ოთახი ქროლავს.
მტკიცედ ვადგავარ იმავე გზას,
რომელიც აღსაგველი მაქვს.
შენგან არაფერი ისმის.
ფოტო შენი უძრავია.
იყურები თითქოსდა მოდიხარ
იღიმი და თითქოს არც კი.
გამომშრალი ყვავილები
გიმეორებენ შეუჩერებლად.
შეურყვნელი მათი სახელი-Semprevives.
Semprevives - მარად და მარად.
არ მოხდეს ისე, რომ დაგავიწყდეს
ის რაც შენ არ ხარ.
დრო მეკითხება
საიდან მსურს რომ გაიაროსზუსტად როგორ წარმოვითქმები:
ჩავდივარ თუ ჩავესვენები.
სისულელეა.
მართლწერა არანაირ დასასრულს არ ცნობს.
შენგან არაფერი ისმის.
ფოტო შენი უძრავია.
გაუწვიმებლად წვიმს.
ისევე როგორც ჩრდილი მიბრუნებს სხეულს.
ისევე როგორც ჩვენ შევხვდებით ერთ დღეს
იქ, ზემოთ.
რომელიღაც ამწვანებულ სიმეჩხერეში
დაჩრდილულ მოულოდნელობებითა
და მარადმწვანე ბრუნვებით.
მკვეთრი მდუმარების მკვლევარს შევიგრძნობთ
_განვითარებული სახე
მძაფრი თრობისა, რომელსაც აქ, ქვემოთ შეხვედრა იწვევს_
მოვა სიცარიელის შესაქმნელად.
და მაშინ ჩვენ დაგვატყვევებს ცეცხლოვანი შეუცნობლობა.
ალერსის გაგრძელებული სახე,
რომელიც აქ, ქვემოთ შეხვედრას ასე შეეფერება.
ჰო, ჩვენ შევხვდებით.
მსუბუქად ამოსუნთქვით,
სწრაფვისგან ფარულად. სიმძიმის წამიერი არარსებობის თავსხმაში
რომელიღაც მოგზაურობაში დაუსრულებელისა უსასრულოდ-
დანაკარგთა გადაცემის ცერემონიაზე ნაცნობისათვის
მისი დიდი წვლილისათვის უცნობისადმი.
მოხმობილნი მისიის შუქფენაზე,
ადვილადდაშლად მიზნებისა და ცათა გამომშვიდობების
ორგიებზე,
ერთ დროს ძალზე მნიშვნელოვანთა.
ვგონებ დისტანციათა ეს თანხლება
რაღაც უხალისო, უღიმღამო იქნება
და დაე იხალისოს არაფრისაგან არმყოფობამ.
იქნებ იმიტომ, რომ ნადიმს სული დააკლდება.
სხეული.
ვუყვირი ფერფლს
რომ განმაიარაღოს.
ვუხმობ ფერფლს
მისი პირობითი სახელით:
ყველაფერი.ყოველთვის მგონია, რომ შეხვდებით
შენ და ოცნების სიკვდილი.
ნაბოლარა ოცნება.
იქიდან რაც ყველაზე მოსაზრებული მქონდა, გამორკვეული,მშვიდი და შესაფერისი.
და არა ამგვარად ოცნებადქმნილი.
არც გაიაფებული, დამდაბლებული.
და არც სუდარა ყველა ადგილისათვის.
ძალზე მოკრძალებული ოცნება,
აფორიაქებული და დაჭიმული.
ყველა ოცნებათაგან, რომლებსაც ვასაზრდოებდი
ჩემი ყველაზე მტკივნეული:
არ დავბერებულიყავი ეულად.
ყოველთვის მგონია რომ შეხვდებით
შენ და მისი სიკვდილი.
მოკითხვას ვუთვლი,
გადაეცი, რომ ისიც დაუყოვნებლად მოვიდეს
როცა შევხვდებით.
იქ, დანაკარგთა გადაცემის ცერემონიაზე.
გიყვარდე მაშინაც, როცა აღარ ხარ,
დიახ, დიახ, ეს შეუძლებელიც საკმარისია ჩემთვის.
ოდესღაც მანაც შემიყვარა.
გიყვარდე მაშინაც, როცა აღარ ხარ,
რადგან შენგან აღარაფერი ისმის.
და უფალმა დამიფაროს,
თუკი ეს აბსურდი სიცოცხლის ნიშანწყალს არ მომცემს.კიკი დიმულა This post has been edited by mainc on 28 Nov 2007, 01:57
· 
ჩვენი საყვარელი ლექსები
