ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი მწერალია. ვარდის სახელი წავიკითხე და პრაღის სასაფლაო.
ეკო, როგორც მხოლოდ მწერალი კი არა, როგორც უკიდეგანო ცოდნის პატრონი მომწონს. ხვდები რამდელა შრომა აქვს ჩადებული თითოეულ წიგნში.
ვარდის სახელში სიუჟეტი მომეწონა და ერთი სული მქონდა ბოლოში როდის გავიდოდი. თუმცა სადღაც შუადან უკვე გამიჩნდა სწორი ეჭვი მკვლელზე (სახელს არ დავწერ, მათ გამო, ვისაც ამ წიგნის პირველად წაკითხვის სიამონება ჯერ კიდევ წინ აქვს)! ზოგადად ისტორიაში შუა საუკუნეები, რაინდების და ორდენების ეპოქა არ მიყვარს და ამ მხრივ ცოტა გამიჭირდა
პრაღის სასაფლაოს კითხვისას თავიდან დამშოკა ევროპელების დახასიათებამ. ამდენი უარყოფითი სიტყვა ერთად არსად წამიკითხია
) კერძების ინგრედიენტებზე აღარაფერს ვამბობ, მინდოდა ავმდგარიყავი და რაღაც მაინც მეჭამა, მაგრამ გავუძელი ცდუნებას
მანამდე ნილუსის "bliz est pri dverex" მქონდა წაკითხული და ძალიან კარგად მესმოდა თუ რატომ ქონდა ამ კაცს ამხელა აგრესია ებრაელების მიმართ.
ისე, პრაღის სასაფლაოს სურათი მაინც რომ ნახოთ, თქვენც გაგიჩნდებათ სიმონინის მსგავსი ფანტაზიები.
უმბერტო ეკო
