ჩვენი საყვარელი ლექსები -> თბილისის ფორუმი

Welcome Guest ( ავტორიზაცია | რეგისტრაცია )

ვალიდაციის წერილის ხელახალი გაგზავნა

წესები · დახმარება · ძებნა · წევრები · კალენდარი · რჩეულები · ჩატი

თბილისის ფორუმი -> თემატური ფორუმი -> კულტურა და ხელოვნება -> ლიტერატურა

· ახალი თემა · ახალი გამოკითხვა

Pages: (99) « პირველი ... 94 95 [96] 97 98 ... ბოლო » ( გადავიდეთ პირველ წაუკითხავ წერილზე )

ჩვენი საყვარელი ლექსები, II ნაწილი

მივიღოთ შეტყობინება ამ თემის განახლების შესახებ · გაუგზავნეთ ეს გვერდი სხვას · ამოსაბეჭდი ვერსია | თემის რჩეულებში დამატება/წაშლა

Bruno Dumont ჰენრი პუშელი ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio
Bruno Dumont ჰენრი პუშელი ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio წერილები: 8270 წევრი No.: 93001 რეგისტრ.: 5-June 09	#20529211 · 6 Jul 2010, 00:01 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი . я видел вчера старомодную шлюху покупая 5 бутылок джина и 5 бутылок водки в винном магазине она была крашеной блондинкой на ней было черно-белое платье в полоску чуть ниже колен большие груди немного толстовата продавщица смотрела на нее с отвращением но шлюха привыкла ко всему этому и ждала сдачу и когда бутылки упакуют когда шлюха вышла она вышла легко и люди подняли глаза от своих журналов и парни у газетного стенда посмотрели и люди, паркующие свои машины, посмотрели я шагал позади нее и я посмотрел она села в зеленую машину цвета бильярдного стола закурила сигарету я уверен она уехала в какое-то прекрасное место, где люди всегда смеются и музыка всегда играет и выпивка хороша и мебель и ковры красивы и горы высоки и 3 немецких шеппарда на лужайке и когда она занималась любовью ты знал об этом и цена была не вечность голубой сигаретный дым вьется вокруг черной пепельницы, немного мокрой от пива, она прижмется к тебе с напором леопарда, заваливающим оленя, и ты должен увидеть ее в ванной, поющей арию из одной из этих итальянских опер. ბუკოვსკი -------------------- - რას ვერ აპატიებდით დინამოს? - ტორპედოსთან წაგებას@სპორტი
	· ციტირება · ^

Tovlis_Panteli Super Member ჯგუფი: Registered
Tovlis_Panteli Super Member ჯგუფი: Registered წერილები: 115 წევრი No.: 81437 რეგისტრ.: 5-January 09	#20537601 · 6 Jul 2010, 14:54 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი ჩემი მარტოობის ბაღში გაჩნდა უცხო ყოილი, როგორც უპატრონო ბავშვი, ნიავს ჩამოყოლილი. ჩამძახიან ვერ იქნება ის შენს ხელში მოვლილი, რადგან წლები ეფიქრებათ ჩემზე ჩამოთოვლილი. რა იციან, ზოგჯერ დარობს დეკემბერში მაისი და ენძელაც თოვლქვეშ ხარობს, როგორც ედელვაისი. ) * * * თოვლი მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა: მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის და სიყვარულის ასე მოთმენა. ძვირფასო! სული მევსება თოვლით: დღეები რბიან და მე ვბერდები! ჩემს სამშობლოში მე მოვვლე მხოლოდ უდაბნო ლურჯად ნახავერდები. ოჰ! ასეთია ჩემი ცხოვრება: იანვარს მოძმედ არ ვეძნელები, მაგრამ მე მუდამ მემახსოვრება შენი თოვლივით მკრთალი ხელები. ძვირფასო! ვხედავ... ვხედავ შენს ხელებს, უღონოდ დახრილს თოვლთა დაფნაში. იელვებს, ქრება და კვლავ იელვებს შენი მანდილი ამ უდაბნოში... ამიტომ მიყვარს იისფერ თოვლის ჩვენი მდინარის ხიდიდან ფენა, მწუხარე გრძნობა ქროლვის, მიმოვლის და ზამბახების წყებად დაწვენა. თოვს! ასეთი დღის ხარებამ ლურჯი და დაღალული სიზმრით დამთოვა. როგორმე ზამთარს თუ გადავურჩი, როგორმე ქარმა თუ მიმატოვა! არის გზა, არის ნელი თამაში... და შენ მიდიხარ მარტო, სულ მარტო! მე თოვლი მიყვარს, როგორც შენს ხმაში ერთ დროს ფარული დარდი მიყვარდა! მიყვარდა მაშინ, მათრობდა მაშინ მშვიდი დღეების თეთრი ბროლება, მინდვრის ფოთლები შენს დაშლილ თმაში და თმების ქარით გამოქროლება. მომწყურდი ახლა, ისე მომწყურდი, ვით უბინაოს - ყოფნა ბინაში... თეთრი ტყეების მიმყვება გუნდი და კვლავ მარტო ვარ მე ჩემს წინაშე. თოვს! ამნაირ დღის ხარებამ ლურჯი და დაღალული ფიფქით დამთოვა. როგორმე ზამთარს თუ გადავურჩი! როგორმე ქარმა თუ მიმატოვა! * * * მე მომერია დიდი სურვილი დავწერო ჩემი ბიოგრაფია, პირობას გიდებთ არ ვიქნები ორიგინალური, ვეცდები ვიყო მორიდებული ზედმიწევნით და თავმდაბალი, საუკეთესო ჩემს თვისებებს მიეკუთვნება _ და მის შესახებ მე თვითონ ვიტყვი ორიოდ სიტყვას: არა ვყოფილვარ არასოდეს რეპორტიორად, არა ვყოფილვარ ასოთამწყობი, არ განმიცდია ასოების, ლაქის სუნის და ახლად გამოსულ გაზეთების არომატი, არც დიდ ქუჩებში მიმუშავია ფეხსაცმლის მწმენდავად, წარმოიდგინეთ აფრიკაშიც კი არ ვყოფილვარ და ლომიც კი არ მომიკლავს. და ამის შემდეგ, ალბათ, აღარც გაგიკვირდებათ, რომ არ მყოლია მეგობარი არც კონდუქტორი, არც შოფერი, არც ლოთი, არც შფოთი, არც ჯიბგირი, არც გოღი, არც ბოზი, არც მღვდელი, არც ზანგი, არც კომუნისტი, არც სომეხი, არც რუსი, არც დანტე, არც უიტმენი, არც ტოლსტოი. მიყვარდა მხოლოდ ბედისწერა როგორც ერთობა კაცისა და ბუნების ყველა კანონების, მიყვარდა მეფე ოიდიპოს თავისი ვნებით, თავისი ბედით, დანიის პრინცის ჰამლეტის ყველა სისუსტეები და ჩაილდ ჰაროლდის მოწყენილობა. მიყვარდა ნაპოლეონი თავისი პოზით, მიყვარდა ჰიტლერი თავისი სიგიჟით და მიყვარს ლენინი _ რატომ არ ვიცი!? მიყვარს მწვანე ბალახი თავისი სიჩუმით და კაცი თავისი ნერვიული ხმით, წინასწარმეტყველში მიყვარს მისი კაცური ტანჯვა და არა მისი წინასწარჭვრეტა. კაცში არ მიყვარს თავმდაბლობა, ძაღლში კი ის, რომ ყეფა არ იცის. მე ვიცი: ცოცხალ სამყაროს აქვს ორი ხმა: კაცის და მხეცის. ო, რუსთაველო, მესხო მელექსევ, ერთიანი მსოფლიოს პირველო პოეტო, ჩემო სამშობლოვ, საქართველო, მცხოვრებო ცხოვრებით მთელი მსოფლიოსი. დიდო სამყაროვ, რატომ გარიყე ის, ვინც ყველაზე მეტად ცხოვრობს შენით, გრძნობს შენს თავს, გამოგხატავს შენ, მღერის შენზე, გრძნობებზე, ომში ვაჟკაცობაზე, სიყვარულზე, მეგობრობაზე, ბრძოლაში მშვიდობაზე, მღერის ისე, რომ მხოლოდ სოფოკლე და შექსპირი იყვნენ ღირსი ქართველობის. ო, ბედისწერავ, უსამართლო თუ სამართლიანო, რატომ ტოვებ ჩრდილში რუსთაველს და საქართველოს, რატომ? რატომ? რატომ?! ხომ არ გეშინია შენი თავის?! აქ არის ყველაზე მეტი პრანჭია, ყველაზე მეტი უსაქმური, ყველაზე მეტი მშიშარა აქ არ არის კონტრასტი! აქ არიან მხდალები და ნიჭიერები, აქ არიან არტისტები ცხოვრებაში, უიღბლოები ნამდვილ სცენაზე, აქ არიან უხმო მომღერლები. დამალეთ, დამალეთ, დამალეთ ეს ქვეყანა! გურამ რჩეულიშვილი..
	· ციტირება · ^

რეჟისორი Crazy Member ჯგუფი: Members
რეჟისორი Crazy Member ჯგუფი: Members წერილები: 4199 წევრი No.: 106431 რეგისტრ.: 2-December 09	#20537865 · 6 Jul 2010, 15:07 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი Не тужи, дорогой, и не ахай, Жизнь держи, как коня, за узду, Посылай всех и каждого на хуй, Чтоб тебя не послали в пизду. С. А. Есенин -------------------- Я коней напою, Я куплет допою,- Хоть немного еще постою на краю!...
	· ციტირება · ^

Crøs
Amata
ჯგუფი: Members

Crøs
Amata

ჯგუფი: Members
წერილები: 23420
წევრი No.: 95183
რეგისტრ.: 6-July 09

#20537971 · 6 Jul 2010, 15:13 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი

რეჟისორი

QUOTE

Не тужи, дорогой, и не ахай, Жизнь держи, как коня, за узду, Посылай всех и каждого на хуй, Чтоб тебя не послали в пизду.

· ციტირება · ^

Tovlis_Panteli Super Member ჯგუფი: Registered
Tovlis_Panteli Super Member ჯგუფი: Registered წერილები: 115 წევრი No.: 81437 რეგისტრ.: 5-January 09	#20538012 · 6 Jul 2010, 15:15 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი ეს ლექსი მიყვარს ყველაზე ძალიან თუ ჩემი ძმა ხარ, ერთიც მიმღერე და დავუჩოქებ მიწას მუხლებით. - მაშ გამარჯვება, ტკბილო სიცოცხლე, დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი. ვინ მისცა ფერი მუხრანის ღვინოს, ვინ მისცა ფერი არაგვის ველებს, სანამდე უნდა, რომ მზეთ ედინოს გავარვარებულ ოქროს თაველებს! სხვა რომ მოკვდება, მისთვის რა არი: წავა, გაქრება, როგორც სიზმარი, მე კი რა ვუყო ამ გოლიათ მთებს, რომ ქონდრის კაცსაც დევად აგანთებს. ნეტა, სადა აქვს ამ ზვარებს ბოლო, ვინ დარგო ერთად ამდენი ვაზი. სჯობს აღარ გქონდეს სულაც სამშობლო, ანდა არ იყოს ასე ლამაზი! - სხვა საქართველო მაინც სად არი? რომელი კუთხე, რომელ ქვეყნისა? ვის თუთქავს ასე ცეცხლის ღადარი, ქვეყნად სამოთხე სხვას ვის ეღირსა? დავბადებულვარ, რომ ვიყო მონა, და საქართველოს მედგას უღელი: - მაშ გამარჯვება, ტკბილო სიცოცხლე, დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი!. * * * მე მოვალ შენთან გუშინ ან შარშან... შენ მოხვალ ჩემთან ხვალ ან გაისად... როცა კვირტები დაიწყებს გაშლას, როცა ხეხილი ნაყოფს დაისხამს, როცა მე და შენ იმდენად დაგვღლის ამ ქვეყნად ჩვენი როლის თამაში, რომ მე დაგითქვამ შეხვედრის ადგილს სადმე წარსულში ან მომავალში…
	· ციტირება · ^

რეჟისორი Crazy Member ჯგუფი: Members
რეჟისორი Crazy Member ჯგუფი: Members წერილები: 4199 წევრი No.: 106431 რეგისტრ.: 2-December 09	#20538357 · 6 Jul 2010, 15:32 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი cros ეს მაგარი სცენაა This post has been edited by რეჟისორი on 6 Jul 2010, 15:33
	· ციტირება · ^

Crøs
Amata
ჯგუფი: Members

Crøs
Amata

ჯგუფი: Members
წერილები: 23420
წევრი No.: 95183
რეგისტრ.: 6-July 09

#20538529 · 6 Jul 2010, 15:41 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი

რეჟისორი

QUOTE

ეს მაგარი სცენაა

ეგ ლექსიც ძალიან მიყვარს,თან მუსიკა როგორ უხდება მანდ,წაკითხულზე რომ არაფერი ვთქვათ

ამასაც დავდებ ბარემ და გავალ აქედან ესენინით,თორემ რა გამაჩერებს

· ციტირება · ^

qeti-qetusia Amour des Feintes ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio
qeti-qetusia Amour des Feintes ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio წერილები: 5021 წევრი No.: 100453 რეგისტრ.: 20-September 09	#20544897 · 6 Jul 2010, 22:04 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი ვიცით- ვიცით- დაბრუნებები და წასვლები ისევ ისევ მიჭერილი მინაზე -მოვა? საფანტის სუნი ვიცით ჭრელი ტანსაცმელი .. ტანკები ვიცით ღამისთევა. -უფალო შეგვიწყალენ!- ვიცით -დედა სად მიდიხარ? ნეტა- ვიცით ჩიტები ერთად- ცაში გადაფრენა ვიცით და მთები და ხელების გაშლა ასაფრენად ვიცით დაცემა მუხლებზე და ... კონვერტებში ჩაწებებული კამფეტები... ცხელი ფურცლები. -მამა არ ჰყავს თვითმფრინავების შიში დიდი... ტყემლის ყვავილები დასავლეთის გზაზე ვიცით და ციკნები მოკუნტული ჯდომა თვითმკვლელობები ვიცით დედა დავიმალე სულ დავიმალე დავიფარე დედა... ჭაღარა თმები ვიცით -არ მემეტები -სად წასულხარ შავები ქარში გაფენილი ჩიტებიანი თეთრეული ვიცით ფოთლებისსურნელიანი ცეცხლი წერილები -ვიცით მერე- ვიცით ბეღურები ტყე მსხალი თავწაჭრილი ყაყაჩოები -არ წახვიდე -გოგო რას იცინი -ვიცით და დატრიალება კიდევ ერთხელ კიდევ... -დავტრიალდები და ჩავიფიქრებ სხვაზე არ უნდა იფიქრო ,ასჯერ უნდა გაიმეორო ასჯერ ასჯერ შეუცდომლად -ბიჭო ! მიყვარხარ და... წითელი დიდი ველი ! წითელი დიდი ველი! წითელი დიდი ველი! -მტკივა -დავიძინოთ მცივა სიცივეა სიცივე სიცივე ჰო ჰო ჰო ჰო სიცივე . ღამის ყარაულები......... .. ......... ....... ... .... ძალია, ძალიან, ძალიან ...
	· ციტირება · ^

Bruno Dumont ჰენრი პუშელი ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio
Bruno Dumont ჰენრი პუშელი ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio წერილები: 8270 წევრი No.: 93001 რეგისტრ.: 5-June 09	#20549756 · 7 Jul 2010, 04:26 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი kudianis dawva isini bazris moedanze gamxmar joxebs daaxvaveben. Crdilebis grova ubadruki samoselia, me veyuJebi Cvilisagan gamokveTil Cems arsebas, Tojinas sxeuls. aq sneuleba daiwyeba: samizne var jadoqrebisTvis. mxolod demoni amoWams demons. wiTel foTlebis TveSi unda Sevucocde cecxlis sarecels. Rames advilad ahkideb codvas: karis pirisRru, sardafis faSvi. maT Caaqres CemSi naTeba. mflobs, TuTiyuSis galiaSi gamomwyvdeuls, qalbatoni Savi mantiiT. rogori didi Tvalebi aqvT micvalebulebs! mityupuli var banjgvlian sulTan. kvamlis borblebi mogoraven carieli doqis tuCidan. Tu patara var, verafers gavnebT. Tu ar wamoval, arcerT gzaze avxmaurdebi, me ase vambob da vzivar xufqveS erTicida da inertuli, rogorc brinjis TeTri marcvali. miaxlovdeba CiraRdnebi zaris rekvisas. Cven kraxmaliT varT amovsebulni, Cemo patara megobrebo, da Cven vizrdebiT. Tavidan gtkiva, mere simarTles gaswavlian wiTel enebiT. xoWoTa dedav, oRond gaxsen mokumuli xelisguli da sanTlis piridan amovfrindebi, rogorc CrCili – Seusrutavi. gTxov, damibrune silueti. Mme mzada var vaRiari, yoveli wami – odesRac mtvers rom Sevuwyvile lodebis CrdilSi. Cemi terfebi ukve elavs, TeZoebsac amowvda Suqi. me davikarge, davikarge sinaTlis fskerze. სილვია პლატი უფ რა მხეცად დაწერა ,ვინმეს თუ შეგიძლიათ უშველეთ რა . This post has been edited by Bruno Dumont on 7 Jul 2010, 04:26
	· ციტირება · ^

Crøs Amata ჯგუფი: Members
Crøs Amata ჯგუფი: Members წერილები: 23420 წევრი No.: 95183 რეგისტრ.: 6-July 09	#20555538 · 7 Jul 2010, 14:53 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი Bruno Dumont კუდიანის დაწვა ისინი ბაზრის მოედანზე გამხმარ ჯოხებს დაახვავებენ. ჩრდილების გროვა უბადრუკი სამოსელია, მე ვეყუჟები ჩვილისაგან გამოკვეთილ ჩემს არსებას, თოჯინას სხეულს. აქ სნეულება დაიწყება: სამიზნე ვარ ჯადოქრებისთვის. მხოლოდ დემონი ამოჭამს დემონს. წითელ ფოთლების თვეში უნდა შევუცოცდე ცეცხლის სარეცელს. ღამეს ადვილად აჰკიდებ ცოდვას: კარის პირისღრუ, სარდაფის ფაშვი. მათ ჩააქრეს ჩემში ნათება. მფლობს, თუთიყუშის გალიაში გამომწყვდეულს, ქალბატონი შავი მანტიით. როგორი დიდი თვალები აქვთ მიცვალებულებს! მიტყუპული ვარ ბანჯგვლიან სულთან. კვამლის ბორბლები მოგორავენ ცარიელი დოქის ტუჩიდან. თუ პატარა ვარ, ვერაფერს გავნებთ. თუ არ წამოვალ, არცერთ გზაზე ავხმაურდები, მე ასე ვამბობ და ვზივარ ხუფქვეშ ერთიციდა და ინერტული, როგორც ბრინჯის თეთრი მარცვალი. მიახლოვდება ჩირაღდნები ზარის რეკვისას. ჩვენ კრახმალით ვართ ამოვსებულნი, ჩემო პატარა მეგობრებო, და ჩვენ ვიზრდებით. თავიდან გტკივა, მერე სიმართლეს გასწავლიან წითელ ენებით. ხოჭოთა დედავ, ოღონდ გახსენ მოკუმული ხელისგული და სანთლის პირიდან ამოვფრინდები, როგორც ჩრჩილი – შეუსრუტავი. გთხოვ, დამიბრუნე სილუეტი. მე მზადა ვარ ვაღიარი, ყოველი წამი – ოდესღაც მტვერს რომ შევუწყვილე ლოდების ჩრდილში. ჩემი ტერფები უკვე ელავს, თეძოებსაც ამოწვდა შუქი. მე დავიკარგე, დავიკარგე სინათლის ფსკერზე.
	· ციტირება · ^

Bruno Dumont ჰენრი პუშელი ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio
Bruno Dumont ჰენრი პუშელი ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio წერილები: 8270 წევრი No.: 93001 რეგისტრ.: 5-June 09	#20555914 · 7 Jul 2010, 15:11 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი cros როგორ შვები მასწავლე რა თამაზ ჭილაძე წარმოიდგინეთ სიმარტოვე, სიცივე, ღამე, ნავთქურის ახლოს მთვლემარე კატა და კალენდარი შარშანდელი (თუ უფრო ძველი), ნოტების წიგნით გამართული მაგიდის ფეხი. როცა მარხავდნენ ჩემს მეგობარს, ცალკე, კუთხეში, მეგობრის დედა ფლეიტაზე უკრავდა ჩუმად... გარეთ კი წვიმდა... ღია კარში მოჩანდა ქუჩა...
	· ციტირება · ^

Crøs
Amata
ჯგუფი: Members

Crøs
Amata

ჯგუფი: Members
წერილები: 23420
წევრი No.: 95183
რეგისტრ.: 6-July 09

#20558130 · 7 Jul 2010, 16:56 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი

Bruno Dumont

QUOTE

როგორ შვები მასწავლე რა

თოვს, მწარეა თოვა,
სული თოვლთან კამათობს,
დამიძახე, მოვალ,
ხელს მოგხვევ და გაგათბობ.

დამიძახე, მოვალ,
თოვლი ყველას დაგვიტევს,
წლობით დანაგროვარს,
ფიქრს ცეცხლივით დაგინთებ.

დამიძახე, მოვალ,
მოგონებით გაგათბობ,
თოვს, მწარეა თოვა,
სული თოვლთან კამათობს.

თამაზი

***

მე ჩემს საყვარელ სიზმრებად ვთვლიდი
ცაში თანდათან გამქრალ მავთულებს,
გადაქანებულ სვეტებს და ხიდებს,
ნათურებს მკრთალრებს და გაფანტულებს,
დღეს კი იფეთქებს შენი სახელი,
ძლივს მიგნებული და მოგროვილი,
მე მის ნამტვრევებს ავკრიფავ ქარში
და მტვერს და მინას გადავაშორებ
და დავურიგებ მეზობელ ბავშვებს,
როგორც ბრჭყვიალა სათამაშოებს.
დაიტაცებენ ბავშვები უცებ,
ყაჩაღებივით დაიტაცებენ
და ქარზე უმალ მოსდებენ ქუჩებს
ჩემს ძველ ტკივილებ და აღტაცებებს.
ბნელში იცინის კიოსკის მინა.
ირხევა ტოტი და ტოტის ჩრდილი.
ქალაქს კი სძინავს, სძინავს და ბრწყინავს
მთლად გაჟღენთილი წვიმით და ძილით.
და მავთულებზე შერჩენილს წვეთებს
აღარაფერი აღარ აშინებთ.
მე ვაღებ კარებს და ისევ ვკეტავ
და მერე ისევ ვაღებ მაშინვე.

ოთარი

· ციტირება · ^

kaatinga Super Crazy Member + ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio
kaatinga Super Crazy Member + ჯგუფი: Users Awaiting Email Confirmatio წერილები: 19477 წევრი No.: 35644 რეგისტრ.: 29-May 07	#20562580 · 7 Jul 2010, 21:07 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი მე დავთმობ ამ ქალაქს ამ ქუჩებს ამ ტოტებს და შენთან მოვიტან ფეხებთან დაგიყრი შენს მზერას _ შეშლილი სურვილის გადმომდებს ელვარე ხმალივით სხეულში გავიყრი და შენ დამინახავ მე ჩემო ძვირფასო შენს მუხლებს დაღლილი ხელებით შევწვდები და მერე უთუოდ ვიტირებთ ამაზე რომ ვეღარასოდეს ჩვენ ვეღარ შევცდებით და რომელ ჩვენგანსაც არ უნდა აუხდეს სიზმარი _ რომელსაც ათასჯერ წავაწყდით უნდა დაიბზაროს და უნდა დადუღდეს ყოველ ოცნება _ ჩვენ უკვე დავმარცხდით გამოშრეს დაიმსხვრეს ეს ჩემი ხელები _ ისინი შენს ღამეს ვერ შეეხებიან სიჩუმეს დავაფრთხობ ჭლექიან ხველებით და წავალ ქუჩაში და ვიწრო მხრებიან კედელს მივეყრდნობი მოთმენას მივუსჯი გაყინულ თითებსა და ჩამოშლილ ხერხემალს სანამ შუაღამის უძირო სილურჯით ჩემს სხეულს სიბნელე არ შემოეხვევა შენც გახსოვს _ დეკემბერს სისხლივით დიოდა სიტყვები _ ავსილი უაზრო ოცნებით და როცა ჩემს ხელებს ჰკოცნიდი _ მტკიოდა და მერე ჭრილობებს ვეღარ ვიხორცებდი და ვწერდი თვითონაც არ ვიცი _ რას ვწერდი ჩაკუჭულ ლექსებით აივსო თხრილები მე შენთან მინდოდა და ვეღარ ვაღწევდი და კედელს ვკორტნიდი სისხლიან ფრჩხილებით ახლა კი დავმშვიდდი ყველაფერს ბოლო აქვს სიჩუმე ყველაფერს უპოვის გასაღებს ღამეებს სისხლი და ცრემლები რომ მოაქვს იმათ ვალამაზებ და ფრთებად ვასაღებ და მთვარეს ავძახებ _ რატომღაც ჩურჩულით _ რომ ისევ უსაფრთხო ქიმზე დავბანაკდი მაგრამ ლოკოკინის გასრში შეყუჟული ვიღას გავაბრიყვებ ფრთებზე ლაპარაკით მე ისევ ისა ვარ შემხედე _ ის ვისაც ნაცნობი ჭრილობა მეასედ ასტკივდა და შენს მონატრებას თითებით ვისრისავ და ისევ ვჩერდები ისევ იმ ადგილას შენმა თვალებმა რომ ქვესკნელი გათხარეს და ყოველ საღამოს მთვარით გალოკილი ძარღვი _ დაჭიმული _ ვენაზე ფართხალებს ხან როგორც გველი და ხან როგორც ბორკილი მინდოდა’ მე ერთ დროს ძალიან მინდოდა რომ ბოლო ჰქონოდა უაზრო მოლოდინს და მივსულიყავით იისფერ მინდორთან და შენს თმებს ცეცხლოვან ზღვაში ჩავყოლოდი მაგრამ მე დავფლითე ყოველი ნატვრა და ყოველი სურვილი ქარს გადავაბარე ძარღვებიც გამოშრა და სისხლიც გათავდა და თუკი ხანდახან მზერას გავაპარებ ცეცხლოვან მზისაკენ _ უდაბნოს სიყვითლით სიჩუმე იღვიძებს და იწევს გულს იქით სიჩუმე მეძახის განწირულ სიტყვით და გადაღლილ სხეულის დამშრეტი მუსიკით როგორც ძაღლის ლეკვი _ უღვთოდ გაყიდული _ დაცინვით რომ იცდის _ თავს როგორ იმართლებ ისე _ დამსხვრეული ორივე კიდურით ჩემი სიყვარული მიყეფს და მიმათრევს და რა ვქნა _ მივყვები და მაინც მიყეფენ თუ ჩემს დასაცავად ხმას ამოიღებენ მაგრამ ვინ გაბედავს _ არ ყოფნით სიტყვები ის ისევ მიმათრევს მეც უხმოდ მივყვები დაგნებდი გამოვთხრი ნესტიან ფუღუროს იქ შევიკეტები კვნესას შევიკავებ ცოტა ხნით დამტოვეთ _ მე უნდა ვუყურო ყვითელი ფოთლები თავს როგორ იკლავენ და ამ ფოთლებიდან რომელსაც მოვწონდი _ ვერაფრით ვიპოვნი კვლავ იმას თუ ვეძებ ახლა ის დრო არის რომ ორი კოცონი დაგინთოს საღამომ მდუღარ ძუძუებზე და მოვალ მე შენი ძახილი მომესმა ვიცი _ მომეჩვენა და მაინც ვენდობი როგორც ფიფქები სხდებიან ტოტებზე ისეთი სინაზით მხარზე დაგეყრდნობი და გეტყვი _ სისხლნარევ ცრემლის შეკავებით მე შენთან მოვედი და ახლა ვიხსენებ თუ როგორ მიხმობდნენ მე შენი მკლავები და შენი ტუჩების უძირო სიცხელე თუ როგორ გეძებდი დაორთქლილ მინებზე და შენი სურვილით თუ როგორ ავივსე მაგრამ არარსებულ სიყვარულს ვინ ეძებს ღამეში მზის სხივებს ვინ მოისაკლისებს არა ხარ _ შენ მხოლოდ სიზმრებმა დაგხატეს და ახლა ამ სიზმრებს ქარები მიფრთხობენ და ყველა კუნჭულში სიჩუმე ღაღადებს და ჩემი ხელები შენს მუხლებს ითხოვენ დაბრუნდი ან იქნებ არსად არ წასულხარ შენ იქნებ აქა ხარ და სივრცეს მიაპობ დაბრუნდი და შენი სიჩუმის პასუხად მე თვალებს დავხუჭავ და ისე გიამბობ რომ ქარი კბილებში ნასრეს და დაღეჭილ ოთახის სიბნელეს სურვილით ავავსებ რომ შენი ღიმილის პატარა ნაგლეჯი მკრთალი სანთელივით ჩაწვა რაფაზე რომ ლურჯი ღრუბლები ბეჯითად ხატავენ გაყინულ ზეცაში უცნაურ ასოებს რომ ისევ სიჩუმეს უპყრია სადავე და ქარი ატირებს ბნელ სადარბაზოებს რომ ასე სუსტი და ასე უძლური საკუთარ ოცნებას გიჟივით ვაქეზებ რომ ახლაც ოთახში ვზივარ მობუზული და ახლაც დაორთქლილ მინებზე დაგეძებ რომ ისევ ღამეა და და ალბათ ადრეა რომ შემომილეწოს თვალები სინათლემ რომ სადღაც გავრბივარ და შენს მონატრებას მშიერი მხეცივით კბილებით მივათრევ ------------------------------------ ჰომ. -------------------- Bird and bear and hare and fish
	· ციტირება · ^

BEKO Super Crazy Member + ჯგუფი: Members
BEKO Super Crazy Member + ჯგუფი: Members წერილები: 10223 წევრი No.: 6543 რეგისტრ.: 24-September 04	#20563626 · 7 Jul 2010, 22:03 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი kaatinga ვისი ლექსია? ნამდვილად წამოკითხავს... -------------------- Кто делает, тот не понимает. Кто понимает, тот не делает. Он занимается пониманием. А. П.
	· ციტირება · ^

Crøs
Amata
ჯგუფი: Members

Crøs
Amata

ჯგუფი: Members
წერილები: 23420
წევრი No.: 95183
რეგისტრ.: 6-July 09

#20563846 · 7 Jul 2010, 22:14 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი

BEKO

QUOTE

ვისი ლექსია?

ზვიად რატიანიასაა თუ არ ვცდები...

· ციტირება · ^

0 მომხმარებელი ათვალიერებს ამ თემას (0 სტუმარი და 0 უჩინარი წევრი)

0 წევრი:

« აქეთ | ლიტერატურა | იქით »

Pages: (99) « პირველი ... 94 95 [96] 97 98 ... ბოლო »

· ახალი თემა · ახალი გამოკითხვა

ფორუმის სერვერების განთავსებას და ინტერნეტთან კავშირს უზრუნველყოფს: CLOUD9

[ Script Execution time: 0.0867 ] [ 13 queries used ] [ GZIP Disabled ]