მთის პოეზია, ხევსურული,ფშაური თუშური სვანური

წადი, თუ მიდიხარ,
არ გადებ ბორკილებს,
არც ბაგეს დაგილბობ ცრემლიან კოცნებით,
ტყუილად გგონია,
სხვას ნახავ ჩემნაირს,
ან მე მოგიკვდები უშენოდ ოცნებით.
წადი, რა,
რას ნახავ,
ნაგვემი მომაგნებ,
სიცოცხლის მოგიყვანს ჩემამადე წყურვილი,
მე უკვე შენში ვარ
და გულზე გაჩნივარ,
ჯერ შეუმჩნეველი, ყვავილის წყლულივით.
წადი, რა,
გგონია გამიჩენ სადარდელს?
მუქარა ვერ გაჭრის ჩემს ნებას ხევსურო,
თუ წახვალ, გნდომია
სხვის მერქვას სახელი
და მხრებზე იმ სხვისი მკლავები მეხუროს.
წადი, თუ მიდიხარ,
არ გადებ ბორკილებს,
არც ბაგეს დაგილბობ ცრემლიან კოცნებით,
ტყუილად გგონია სხვას ნახავ ჩემნაირს,
ან მე მოგიკვდები უშენოდ ოცნებით


ავტორი არ ვიცი (

ავტორი ეკა ლომიძე

შენიშვნა:
წადი, თუ მიდიხარ,
არ გადებ ბორკილებს,
არც ბაგეს დაგილბობ ცრემლიან კოცნებით,
ტყუილად გგონია,
სხვას ნახავ ჩემნაირს,
ან მე მოგიკვდები უშენოდ ოცნებით

ეს სტროფი თავიდან არ უნდა, მხოლოდ ბოლოს

წადი, რა,
რას ნახავ,
ნაგვემი მომაგნებ

ასე იწყება



This post has been edited by Sopho-Poppo on 28 Jun 2013, 18:06