სუნამო მქონდა მერვეში წაკიტხული და რადგან საააერთოდ არ მახსოვდა, გუშინწინ გამოვიტანე ბიბლიოთეკიდან.. თურმე მართლაც არ მახსოვდა
ძალიან მომწონს, არ მბეზრდება, აღწერა არის მოკლე და მარტივი, საზიზღარ სცენებზე მეცინება რატომღაც
ძალიან კარგად აჩვენებს მკითხველს ყველაფერს.. აი იდეალურად აჩვენებს მკითხველს თავად გრენუის სურათსაც..
აი თუნდაც ეს ნაწილი: "საჭრელი მაგიდის ქვეშიდან საკუთარი დაბადების მაუწყებელი ყვირილი, რომლითაც დედა ესაფოტზე გაისტუმრა, არ იყო ინსტინქტური ყვირილი, შემიბრალეთ და სემიყვარეთო. ეს იყო მოფიქრებული, შეიძლება ითქვას კარგად გააზრებული ყვირილი, რომლიტაც ახალშობილმა სიცოცხლის სასარგებლოდ გადაჭრით უარყო სიყვარული", ძალიან მომწონს რა, მხოლოდ ამით გაეცნობი გრენუის
პირველი მკვლელობის სცენა ისე მშვიდად და ისე წყნარად იყო აღწერილი, თუ როგორ ვთქვა.. პირველად ცხოვრებაში არ დავიძაბე.. ზოგადად მსგავს ნაკვეთებს რომ ვკითხულობ, სადაც ჩართულია მკვლელობა, ცემა, გვამის აღწერა, საშიში მომენტები- სუნთქვა მიჩერდება ხოლმე
მაგრამ ეს ძალიან ისეთი იყო..მშვიდი..
ნუ კიდე ძალიან მომეწონა ის ეპიზოდი როდესაც აღწერილია თუ როგორ გამოხატავს გრენუი თავის სულიერ სეშფოთებას და იმედგაცრუებას ფიზიკურადაც, როდესაც ჩაწვება და სასიკვდილო სენი დაემართება.. თუმცა როდესაც პასუხს მიირებს და იმედი გამოჩნდება ტავისი ცდის გამართლებისა- იგი ფიზიკურადაც გამოჯანმრთელდება..
დღეს დავამთავრებ და ჩემ დასკვნას დავდებ
ჯერ მომწონს..
This post has been edited by miss_pepsi on 25 Feb 2011, 16:26 "თავიდან მეგონა რომ სახლი უბრალოდ ქანაობდა თავისთვის" (c) Feel_For_You (კომენტარი მიწისძვრაზე)
პატრიკ ზიუსკინდი / Patrick Süskind
