სად შემიძლია..., წიგნები, რომლებიც ბოლომდე ვერ წავიკითხეთ

თეოდორ დრაიზერის "ფინანსისტი" ორჯერ დავიწყე და ძალა და ნებისყოფა არ მეყო რომ დამესრულებინა........




ჰოო..... კიდევ ჯეიმზ ჯოისის "ულისე" მხოლოდ მესამე ცდაზე წავიკითხე ბოლომდე......




ბოლესლავ პრუსის "თოჯინა" თუ გაქვთ წანაკითხი? ........
გუშინ დავამთავრე....... რეკორდული მაჩვენებელი იყო...მთელი 2 თვე ვკითხულობდი..დავიტანჯე......

sesililu

ჰო ადვილი წასაკითხი არ არის მაგრამ მანდ არის ქალის უფრო სწორედ გოგოს ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი პერსონაჟი.

Ekooo

არა, ეგეთები არ მიზიდავს უბრალოდ ყველა წერს, ვინც სკოლაში ისწავლა

annak
Nnino
რა გაგიკვირდათ. ვირჯინია ვულფი არ წამიკითხავს და ეხლა საგანია თუ ნივთია მაგაზე დიდი ფიგურაა? თან ქალს სად შეუძლია იმ სიღრმეებამდე მისვლა ზედაპირულები არიან :ანტიფემინისტურისმაილიკი:

მიშელ ბუტორი. სათაური არ მახსოვს. გადავდე და მერე სადღაც მიმეკარგა

ჰო........ახლა გამახსენდა.............


არ წამიკითხავს , მივატოვე მეორე ნაწილამდე რომ მივედი, ჟან კასუს "პარიზის სისხლისღვრა"............


ვერ მომეწონა........

სულ მინდოდა ეს კიტხვა დამესვა ამ განყოფილებაში, მაგრამ სულ მეზარებოდა

ხოდა დღეს ვკითხულობდი GQ-ს აპრილის ნომერს და არის სტატია, რა თქმა უნდა გასართობი ხასიათის და წერია 10 რამ ,რაც ნამდვილმა დჯენტლმენმა უნდა შეასრულოს თავის ცხოვრებაში...

ნუმერაციაში 8 პოზიციაზე არის - გაგიკვირდებათ და ულისეს წაკითხვა

ხოდა მე პირადად ამ წიგნს ვკითხულობდი მინიმუმ 4 თვეს, (არადა წიგნში აღწერილია 1 დღის 24 საათი ) მომენტები იყო რომ ძალიტ ვკიტხულობდი, მომენტები იყო რო მოვისვრიდი და მერე ისე ვარდებოდა რომ მთელი დღე ვაწებებდი მოკლედ 4 თვიანი ბრძოლა გამარჯვებით დავასრულე

ხოდა თქვენთვის რა იყო ყველაზე რთული წასაკითხავი?

გმირთა ვარამი
მარტო ეგ მახსოვს მწარედ

Тихий Дон წავიკითხე ერთი წიგნი და კვერცხი დავდე

ომი და მშვიდობა კიდევ - წავიკითხე ადრე, სკოლის ასაკში, გასულ წელს კიდევ ვცადე წაკითხვა და 2 გვერდს იქით ვერ წავედი, აჭრელებულია იქაურობა ფრანგული ენით და მიჭირს ასე აქეთ-იქით გადახტომა.

024

რომელიღაც ფორუმელი შეადგენდა მაგ სიას სრულად დაწერე აბა. ნუ პირველი იასნია დონ კიხოტი. დოსტოევსკის სამიდან ერთ-ერთი, ალბათ ომი და მშვიდობა, ღვთაებრივი კომედია, ილიადა, ოდისეა, ფაუსტი და აქედან რომელიმე. დანარჩენი არ ვიცი.

რა დათვლის დავწერ ისეთებს რომელიც ძაან გამიჭირდა ან ისე რა. ზოგი წავიკითხე, ზოგი ვერა.


კორიფეები:

კაფკა - კოშკი - პრინციპის საკითხი იყო რო ბოლომდე ჩამეღწია
ჰესე - იგრა ვ ბისერ - შუამდე მივედი.
მანი - ჯადოსნური მთა - 300 გვერდი და მივხვდი შემდგომი 700 რა იქნებოდა
ჯოისი - მხატვრის პორტრეტი - რაღაცის თქმა უნდოდა.
კამიუ - ჭირი - ძაან ზანუდნი რამე. 5 ნაწილიდან მარტო 2 გავქაჩე.
მანი - სიკვდილი ვენეციაში და მარიო და ფოკუსნიკი - რაღაცა ტანჯვა.
მაირინკი - ანგელოზი - აქაც პრინციპის გამო ჩავედი ბოლოში.
სარტრი - გულისრევა - ერთ თავა და რამოდენიმე მომენტა რომანი.
გრასი - ლოკოკინა - ძაან საშინელება, პირველი შემთხვევაა ჩემ პრაქტიკაში როცა 40 გვერდი წავიკითხე და ვერაფერი დავიმახსოვრე
კეროლი - ალისა - პატარა პრინცის დიდი ფანი არ ვარ, მაგრამ ამას თუ ესე გააფრენდა არ მეგონა დისნეის მიერ გადარჩენილი წიგნი.
ფლობერი - სალამბო - ალბათ ჩავიდოდი ბოლოში, რო არა 2 ძაან კოშმარული თავი.
ლონდონი - ზღვის მგელი - აღარ მახსოვს ბოლომდე მივედი თუ არა.


პრაშმანდოვკები:

კერუაკი - გზაზე - დამღალა აუტანელმა პრიმიტივიზმმა და ვეღარ გავაგრძელე.
კიზი - კუკუშკა - მემგონი ნახევრამდე მივედი და მერე ძაან ძაან შორს გავისროლე.
პავიჩი - ხაზარსკი სლოვარი - მინდა ვიყო მარკესი. სამი ფერია და იქიდან პირველი თითქმის ბოლომდე წავიკითხე.
კუნდერა - სიმსუბუქე - პრიმიტიული ენა და სიუჟეტი. ნახევარზე მეტი წავიკითხე.

024

საშინელი გამოცემაა- სულ ფურცელ-ფურცელ ფრიალებს ამხელა წიგნი. სად იყო დაწებების ნერვები? ყოჩაღ შენ!
იმდენი ფურცელი დავკარგე რომ მერე გერმანულად მომიწია წაკითხვა.

ტოლკიენის "ბეჭედების მბრძანებელს" გული ვერ დავუდე. ცხოვრებაში პირველად დამეზარა პირველივე გვერდებზე მოცემული ინფორმაციის გადამუშავება. მერე ფილმი გადაიღეს და ისედაც მშვენივრად ვისიამოვნე .

მაგრამ ეს თემა უკვე არის მგონი განყოფილებაში : "სად შემიძლია" თუ "ამდენი არ შემიძლია" ჰქვია ....

Ocelot


ერთი უნდა თქვა ერთი

....................................................

[quote]კაფკა - კოშკი - პრინციპის საკითხი იყო რო ბოლომდე ჩამეღწია [/quote]

ძაან დერსკია და სიამოვნებით წავიკითხე...

[quote]ჰესე - იგრა ვ ბისერ - შუამდე მივედი[/quote]

ძაან მაგარია უმამესი დიდი ხანი ვკითხულობდი, ჰესე მაგას მემგონი 17 წელი წერდა ზუსტად მახსოვს...

[quote]მანი - ჯადოსნური მთა - 300 გვერდი და მივხვდი შემდგომი 700 რა იქნებოდა [/quote]

ნუ აკნინებ რა ხაზი ნაწარმოებია, მადამ შოშა შემიყვარდა მაშინ, სახელი აქვს მაგარი მართლა ღრმაა...

[quote]ჯოისი - მხატვრის პორტრეტი - რაღაცის თქმა უნდოდა.[/quote]

გეთანხმები..

[quote]კამიუ - ჭირი - ძაან ზანუდნი რამე. 5 ნაწილიდან მარტო 2 გავქაჩე.[/quote]

კარგი რა...

quote]მანი - სიკვდილი ვენეციაში და მარიო და ფოკუსნიკი - რაღაცა ტანჯვა.[/quote]

კატეგორიულად არ გეთანხმები...

[quote]კეროლი - ალისა - პატარა პრინცის დიდი ფანი არ ვარ, მაგრამ ამას თუ ესე გააფრენდა არ მეგონა დისნეის მიერ გადარჩენილი წიგნი.[/quote]

რატო საკალელია

[quote]პავიჩი - ხაზარსკი სლოვარი - მინდა ვიყო მარკესი. სამი ფერია და იქიდან პირველი თითქმის ბოლომდე წავიკითხე[/quote]

ძაან არ მომწონს მეც

ბანძობაა...[quote]ლონდონი - ზღვის მგელი - აღარ მახსოვს ბოლომდე მივედი თუ არა.[/quote]

ვაბშე არ მევასება ლონდონი...


[quote]კუნდერა - სიმსუბუქე - პრიმიტიული ენა და სიუჟეტი. ნახევარზე მეტი წავიკითხე. [/quote]

გეთანხმები

[quote]კერუაკი - გზაზე - დამღალა აუტანელმა პრიმიტივიზმმა და ვეღარ გავაგრძელე.[/quote]


სახლში მაქვს და რამოდენიმე წელიწადია მინდა წავიკითხო, 10 გვერდი წავიკითხე და რაღაც შევჩერდი, უფრო დროის გამო

ფოლკნერის კითხვა ( "ხმაური და მძვინვარება" ) სტუდენტობისას გამიჭირდა , შემდგომ არ დავუბრუნდი და უნდა გადავიკითხო კიდევ მოცალეობის ჟამს : ) არც დოჩანაშვილის სამოსელის კითხვა იყო მარტივი , განსაკუთრებით ზოგიერთი თავის - თუმცა ბოლოსკენ შვება ვიგრძენი და ენითაუღწერელი ემოცია მქონდა ბოლო ფურცლების კითხვისას, ამიტომ ეს კითხვის რთული პროცესის ერთგვარ კომპენსაციას წარმოადგენდა .. კაფკა რთული იყო თუმცა 'სხვანაირად' რთული ..

ღვთაებრივი კომედია
დანტე ალიგიერი




ვერ წავიკითხე..

024

ერთი როგორ ვთქვა როცა გაცილებით მეტია

პროცესის მერე იმინა ჩაკუკვაა. მესამე თავი მომეწონა და მეთქი მაგის მერე რაღაც დაიწყება თქო და წიგნის ბოლომდე მიდის რაიკინის გამოსვლები, ნამ ნუჟნა სპრავკა შტო ვამ ნუჟნა სპრავკა რაღაც უაზრო დიალოგები.

12 და რომანზეც აისახა როცა ამდენი ხანი წერ რაღაცას ე.ი. აზრები არ მოგდის და წვალობ, შესაბამისად ეგ წიგნზეც აისახება. კაცმა კარამაზოვები 2 წელიწადში დაწერა, იმიტო რო ქონდა ნიჭი და მოდიოდა აზრები. შეადარე ეხლა ეგ და ის ტაკიმასხარაობა

არ ვიცი. ვერანაირი ხაზი მანდ ვერ აღმოვაჩინე მადამ შოშამდე მგონი ვერც მივედი. ეგ ის ხო არაა კარებს რო აბრახუნებდა? მანთან დაკავშირებით ის შემთხვევაა როცა ინტელექტი ნიჭს უსწრებს. ერთადერთი რომანი რაც გამოუვიდა ეგ იყო იოსიფი და მისი ძმები. 10 წელი დააკვდა ზედ და ერთი რაღაც დაწერა.

უცხოს და დაცემის მერე ეგ არ უნდა დაეწერა. ერთი მომენტია მთელ წიგნში, ტიპი რო კატებს აფურთხებს კსტაწი უცხო საფრანგეთში N1 ნაწარმოებად აღიარეს.

ნილსის მოგზაურობის მერე უდიდესი დაცინვაა. ბავშვი მაგას ვერ წაიკითხავს, მარტო მარაზმატიულ დიალოგებზე თუ გაეცინა არ ვიცი. დიდისთვის კიდე რაღა დროს ალისაა. ტიპი ვაბშე არც იყო მწერალი. იყო პროფესორი თუ მათემატიკოსი. მაგას რა უნდა დაეწერა.

მარტოობის ასი წელიწადი ბოლოს მაინც ამერია ვინ ვისი შვილი იყო და ა.შ