წიგნის პირველი ნაწილი:
პატრიოტიზმი;კოლონიალიზმი და ბოლოს ამერიკა,თავისი კაპიტალიზმით
განსაკუთრებით ომი და მერე საოცნებო ამერიკაში წასვლა და იმედგაცრუება
ძალიან დონეა
ეს მომენტი
"დროშის ქნევის რელიგიამ ციური რელიგია შეცვალა"
და გაგრძელება
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
ეს უკანასკნელი,რეფორმის შედეგად,ძველ დაშლილ ღრუბელს დაემსგავსა,რომელიც კარგა ხანს იკუმშებოდა ეპისკოპოსის ყულაბებში.ძველად,ფანატიკურ მოდას აყოლილები გაიძახოდნენ:"გაუმარჯოს იესოსო!ერეტიკოსები კოცონზეო!" მაგრამ,ერეტიკოსები ცოტანი იყვნენ და ვინც იყო,თავისი ნებით... ახლა კი ჩვენი დროის ურდოები ყვირიან:"ბოძზე გავაკრათ ეგ დამჭკნარი მწვანილები,ეგ გამოფიტული და გამოწურული ლიმონები,უცოდველი მკითხველები!მილიონობით არიან,კისერი მოუგრიხეთ მაგათ!" და გვიქეზებენ მისწრაფებებს.დავიჭიროთ და შუაზე გავგლიჯოთ აყროლებული პაციფისტები,რომლებსაც არავის მოკვლა არ სურთ!ვაწამოთ და ამოვჟლიტოთ!ნაწლავები გადმოვაყრევინოთ,თვალები დავთხაროთ,წლები წავგლიჯოთ მათ დორბლიან სიცოცხლეს,იქნებ ცხოვრება ისწავლონ.დავბრიდოთ მთელი ლეგიონები,სისხლი ვადინოთ,მჟავა დავასხათ და ავაორთქლოთ,ასე უფრო შევაყვარებთ სამშობლოს,სამშობლო გამხიარულდება და დამშვიდდება!თუ ზოგ უწმინდურს არ სურს გაიგოს ამაღლებული საქმეები,წავიდნენ და დაიმარხონ,არა წესით და რიგით,არამედ,სასაფლაოს ბოლოში,უიდეალო ლაჩრების მაგინებელი ეპიტაფიის ქვეშ,რადგან ამ გარეწრებს არ ეღირსებათ საფლავის ქვის ჩრდილი,როგორც სასაფლაოს ცენტრალურ ნაწილში დამარხულ ნორმალურ მკვდრებს.მათ არ ექნებათ უფლება,გაიგონონ მინისტრის ხმის ექო,რომელიც კვირას პრეფექტთან მივა მოსაფსმელად,მერე კი,საუზმის შემდეგ,საფლავებთან ხმას ააკანკალებს
სწორადაა რელიგია და პატრიოტიზმი გათანაბრებული
ორივე გრძნობა თავსმოხვეული და სხვისგან გადმოცემულია,ეს ორი გრძნობა არაა ჩვენს მიერ გამომუშავებული.ამის გამო იქმნება პრობლემები და ჩნდებიან რელიგიურ/პატრიოტული ექსტრემისტები
ერთი კარგი წიგნი გამახსენდა,ლაგერკვისტის ბარაბა
აქ ამბავი იწყება მის მერე,რაც ბარაბას გაათავისუფლებენ და ქრისტეს აწამებენ
წიგნში ბარაბას გრძნობებია გადმოცემული,მისი ტანჯვა იმის გამო,რომ ქრისტე ვერ იწამა,როგორც ღმერთი.არადა სხვებისგან გასნხვავებით ის იქ იყო,როცა ქრისტე აწამეს,ყველაზე ახლოს და წესით ყველაზე მეტად უდნა წამდეს მისი
ხოდა მოკლედ მის ირგვლივ ყველას წამს ქრისტესი,როცა გაიგებენ,რომ იცნობდა ქრისტეს,ძალიან აღფრთოვანდებიან და ა.შ. ბარაბა კი უფრო მეტად იკეტება თავის თავში,კომპლექსდება იმის გამო,რომ სხვებივით არ წამს ქრისტესი
ხოდა ბოლოს ისე ხდება,რომ ქრისტეს სახელით სახლებს გადაწვავს.ჩათვლის,რომ ეს ისაა,რაც ქრისტეს ენდომებოდა.
მოკლედ ცუდად ვწერ,საბოლოოდ იმის თქმა მსურს,რომ ბარაბა არის პირველი ადამიანი,რომელმაც "ვერ გაიგო" ქრისტეს მოძვრება,ვერ გაუძლო საზოგადოების ზეწოლას,ვერ გაითავისა და ვერ გადაიღო მათგან ქრისტეს მრწამსი.ამ ყველაფერში აიხლართა და დაიბნა და საბოლოოდ ტრანსფორმირდა მოძალადე ქრისტიანად
ჩვენი დროის სერიოზული პრობლემა
ხო და კიდე რაც აუცილებლად აღსანიშნავია - წერის სტილი
განსაკუთრებით მაშინ მოიტანა,როცა ამერიკაში მოგზაურობაზე ვკითხულობდი
რაღაც მომენტებს კიდევ სიმაოვნებით დავაკოპირებდი,მაგრამ მეზარება
This post has been edited by melodyman/ on 28 Nov 2015, 23:24 
ლუი ფერდინანდ სელინი, ფრანგი მიზანტროპი
