მე დავიბადე მაშინ როცა ზამთარი ქროდა,
მე დავიბადე სიცივეში მყუდრო ადგილას,
ჩემი ტირილით შევაწუხე ღამის მუზები
და მხოლოდ ღამე ესწრებოდა ჩემს დაბადებას.
შემომეხვია გამიტაცა თავის მუზებში
თითქოს ელოდა საუკუნე ჩემს გამოჩენას,
აღარ გამიშვა გამომზარდა თავის უბეში
და მხოლოდ ღამეს ვუწევ ეხლა მე მეგობრობას.
მე ხელი ვკარი კაცთა მოდგმას,ცოდვილს,საცოდავს
ყველა კაცუნას შექმნილს რაღაც მისიისათვის,
მე ვცხოვრობ მარტო ქვეყანაზე ასე მგონია
და ამ ცხოვრებით ჩემი სული კმაყოფილია
მე ვეტრფი ღამეს იგი მე მეტრფის
და დღის სინათლე ჩემთვის ძლიერ საძულველია,
ხალხი იძახის თურმე ღამე ეშმაკისაა და თურმე იგი ბოროტების საწინდარია.
მე მინდა ვუთხრა ყველას ვისაც ასე ჰგონია
ჩემი ტანჯვები თქვენს ტანჯვებთან მონაგონია
გგონიათ აღწევთ იმას რასაც ამდენხანს ცდილობთ?
გგონიათ ცხოვრობდ ბედნიერად ასე გგონიათ?
მეკი გპასუხობთ,თქვენ არსებობთ რაღაცის გამო
და ეს რაღაცა თქვენთვის ალბად არაფერია.
ოო დაიცა რა ეგ ვინტQვა რო არ შეილება ჩემთვის ყველაფერი შეილება
:D ჰა ეს ლექსიც რა
· 
აბა შემიფასეთ ლექსები, შეაფასეთ
