ოლდოს ჰაქსლი, იდეალური მსოფლმოწყობა

დავიწყე “კონტრაპუნქტი”.
კაი რამე ჩანს

ჯერ იყო და კუნძულში არ აკმაყოფილებდა ცოლი ამ კაცს ახლა კონტრაპუნქტშიც იგივე ჰაქსლი რა გიჭირდა ცხოვრებაში ასეთი
მივგუგლე, მოვგუგლე და ვიპოვე რაც უჭირდა :დ


ნენსი კუნარდი

მაგ დროს ეგ ქალი ლამაზად ჩაითვლებოდა
იხ მარლენ დიტრიხი

George_Best
ანუ საქმე სილამაზეში არაა :დ
როგორც ჩანს საწოლის ექსპერტი იყო
ორივე წიგნში მაგას წუწუნებენ ეს კაცი პერსონაჟები, ანუ ცოლი კარგი მხარდამჭერია, მაგრამ ბოლოს და ბოლოს ძმაკაცი ხო არაა :დ
უბრალოდ ტვინი მეტკინა რა გაუთავებელი წუწუნით.

ჯონისა და მუსტაფა მონტის საუბარი შედევრია ამ წიგნში.

ეს ლექსიც მიყვარს მანდედან


Кончено заседание.
В Сити – полночный час.
Палочки барабанные
Немы. Оркестр угас.
Сор уснул на панели.
Спешка прекращена.
Там, где толпы кишели,
Радуется тишина.
Радуется и плачет,
Шепотом или навзрыд.
Что она хочет и значит?
Голосом чьим говорит?
Вместо одной из многих
Сюзанн, Марианн, Услад
(У каждой плечи и ноги
И аппетитный зад), -
Со мной разговор затевает,
Все громче свое запевает
Химера? абсурд? пустота? -
И ею ночь городская
Гуще, плотней занята,
Чем всеми теми многими,
С кем спариваемся мы.
И кажемся мы убогими
Жителями тьмы.