ხანდახან დამტაგეთ ხოლმე
რომ გამახსენდეს რაღAცეები
დედის ოთახი იყო ხო? ნაირა გელაშვილის
სულ 2 შედევროზი+3გინალი მაქვს
ჰოდა აქაა
1. 15 წლის შემდეგ პირველად შემოვედი ამ სახლში.
ზურგს უკან კარი მივიხურე, გასაღები ჯიბეში ჩავიდე და ოთახის კუთხეში განთავსებულ სავარძელში ჩავეშვი.
ცუდი იდეა იყო საღამოს აქ მოსვლა. ტყუილად როდი შეურქმევიათ მისთვის მწუხრის ჟამი.
მზად ვიყავი წარსულის აჩრდილებთან შესახვედრად, თუმცა გული სევდით ამევსო. ამ, სახლს - ჩვენს სახლს, ხშირად მერცხლის ბუდესაც უწოდებდნენ ჩვენი სტუმრები, იმდენად მაღლა იყო. ალიონსაც ვხედავდით და დაისსაც. ჩემი და ბებიის ერთობლივი ოთახიდან დილაობით ამომავალ მზეს ვაძლევდით სალამს. ხოლო დედაჩემის ოთახიდან კი მის ჩასვლას ვემშვიდობებოდით.
2. რიიიინგ! - ჩამორეკა მუი ხის ძველმა, დიდმა საათმა და ფარდა თითქოს შეკრთაო, ოდნავ შეტოკდა.
ყმაწვილი კაცი, უკვე რა ხანია სავარძელში რომ იჯდა უძრავად და რაღაც უბედურებით სახეგამშრალი შეშტერებოდა ამ ოდნავ მსუნთქავ, ლივლივა ქსოვილს, - და რიიიინგ! რიიინგ! - შუაღამისას რეკდა საათი... - უეცრად წამოხტა მა მიიჭრა ფარდიან კართან...
3. მთავარი ექიმი სანდრო ქიაჩელი ხელების ფშვნეტით მიუახლოვდა პალატის კარს. შეყოვნდა , ხალათი შეისწორა და ცისფერ კედლს მიაჩერდა. "მამა გავხდი. 1980. 26 იანვ." - ასეთი წარწერა თითქმის ყველა სამშობიაროში შეგხვდებოდათ, თუმცა აკრძალული იყო კედლებზე წერა. ექიმმა საკუთარ გამხდარ ხელებს დახედა. ხელებს რომელსაც წლებია ახალი სიცოცლხლის დაბადებას ანდობდნენ. იფიქრა გვამისას მიაგავსო , და პალატის კარი ფრთხილად შეაღო.
* * *
MagdalakranciNirvana11SPCფრენოლოგიფალკონე
cqafunaaa
Scoorpმოდით
თუ ვინმე გამომრჩით მაპატიეთ
და ერთხელ გადამაყენეთ დედობიდან
* * *
Magdalaაი მუკიზე რომ გაინტერესებდა, ეს პოსტია. და ჩამოყევი მერე
ლიტერატურული (post #32699373) 
· 
ლიტერატურული, თამაში
