Warhammer 40000 სამყაროს ისტორია და სტატიები., თემა ახალბედებისთვის ამ მშვენიერ სამყაროში.

მოგესალმებით, მოგესალმებით. ჩვენი ვარჰამერული წრე უკვე დიდი ხანია აქტიურობს ამ ფორუმზე, რამოდენიმე ახალი მიმდევარიც გამოგვიჩნდა. მათთვის დიდი პრობლემა იყო სამყაროზე ინფორმაციის მიღება, რადგან ქართულად თითქმის არაფერია ნათარგმნი, ხოლო ჩვენ საჭირო დეტალურობით ვერ ვუხსნიდით, ამიტომ გადავწყვიტე გახსნა თემის, რომელშიც თავმოყრილი იქნება ინფორმაცია მთელს სამყაროზე. ამ თემაში დაიდება მხოლოდ სტატიები, ამიტომ დიდი თხოვნა იქნება კომენტარები ჩვენს მეორე, დისკუსიებისთვის განკუთვნილ თემაში დატოვოთ.

პირველი პოსტი იქნება მთელი სამყაროს საერთო ისტორიაზე...




შორეული მომავლის ბნელ სისასტიკეში
არის მხოლოდ ომი...

გალაქტიკა
მთავარი ძალა გალაქტიკაში არის ადამიანის იმპერიუმი. ძლევამოსილი იმპერია მთელს გალაქტიკაში გაბნეულ მილიარდობით პლანეტას აკონტროლებს. ასეთი დიდი ტერიტორიის ეფექტურად სამართავად და დასაცავად ადეპტუს ტერას გალაქტიკა დაყო სეგმენტუმებათ(Segmentum). თითოეულ სეგმენტუს აქვს საკუთარი იმპერიული საბრძოლო და სავაჭრო ფლოტი, როგორც სეგმენტუმის ციხესიმაგრე ან ფლოტის ბაზა, რომელიც სეგმენტუმის 'ცენტრს' წარმოადგენს. თითოეული ასეთი ციხესიმაგრე სეგმენტუმის იმპერიული გვარდიის და ფლოტის მთავარი ბაზაა. სეგმენტუმების ფლოტის მმართველები ცნობილები არიან, როგორც მაღალი ლორდი ადმირალები. სეგმენტუმის ციხესიმაგრე იმართება ადეპტუს ადმინისტრატიუმის მაღალი რანგის წარმომადგენლით, რომელიც სეგმენტუმის მაგისტრის სახელითაა ცნობილი. სეგმენტუმები შედგებიან სექტორებისგან, რომლებიც თავის მხრივ შედგებიან სუბ-სექტორებისგან. სუბ-სექტორი მზის სისტემების გაერთიანებას წარმოადგენს.
სეგმენტუმები:
სეგმენტუმ სოლარი- განლაგებული იმპერიუმის ცენტრში, ტერათი გულში, სეგმენტუმის ციხესიმაგრე განთავსებულია მარსის მასიურ ორბიტალურ პორტთან. სეგმენტუმ სოლარი იმპერიული ტერიტორიის გულია. აქ არის პლანეტები, რომლებიც ვარპული ძრავების გამოგონებამდე იყვნენ დასახლებულნი. ბევრი იმპერიუმის უმთავრესი პლანეტა, მათ შორის ტერა, მარსი და არმაგედდონი ამ სეგმენტუმში მდებარეობს.
სეგმენტუმ ობსკურუსი- გალაქტიკის ჩრდილო ნაწილში მდებარე სეგმენტუსი ეს არის ადგილი სადაც ტერორის თვალი და იმპერიული პლანეტა-ციხესიმაგრე კადია არიან განლაგებულნი. ეს სეგმენტუმი ერთ-ერთი ყველაზე მილიტიზირებული და მძიმედ განლაგებულია მთელს იმპერიუმში, რადგან ტერორის თვალიდან ქაოსის ძალების შეტევები მოიგერიოს. სეგმენტუმის ფლოტის ბაზა პლანეტა კიპრა მუნდია.
ულტიმა სეგმენტუმი- ყველაზე დიდი სეგმენტუმებს შორის, ულტიმა სეგმენტუმი დიდხანს იყო იმპერიის ფრონტი. ის სახლია ულტრამარინების ორდენის ულტრამარის ტერიტორიის. ეს იყო ულტიმა სეგმენტუმი სადაც პირველად შემოუტიეს საშინელი ტირანიდების სკა ფლოტებმა. ულტიმა სეგმენტუმი ასევე სახლია ტაუს იმპერიისთვის. სეგმენტუმის ციხესიმაგრე და ფლოტის ბაზა პლანეტა კარ დუნაშზეა განთავსებული.
სეგმენტუმ ტემპესტუსი- სახელის მიუხედავად ეს სეგმენტუმი ერთ-ერთი ყველაზე მშიდია იმპერიუმში. მისი პოლიტიკური ძალა ეკლეზიარქიითაა დომინირებული და სახლე ტერას შემდეგ მეორე კარდინალური პლანეტის ორფელია VII. სეგმენტუმ ტემპესტუსის ფლოტის ბაზა განთავსებულია პლანეტა ბაკკას ორბიტაზე.
სეგმენტუმ პაციფიკუსი- ულტიმა სეგმენტუმის მსგავსად სეგმენტუმ პაციფიკუსის დიდი, საფრონტო ტერიტორიაა მცირე ადამიანური მოსახლეობით. სეგმენტუმის ბაზა განთავსებულია პლანეტა ჰიდრაპურის ორბიტაზე.

გალაქტიკის რუკა:




კ'ტანების შექმნა
კ'ტანის სახელით ცნობილი არსებები გაჩნდნენ თვით სამყაროს შექმნისას. როდესაც გამანადგურებელი ენერგიები პირველად გამონთავისუფლდნენ კატაკლიზმური ძალით და ვარკსვლავები შექმნეს. პირველი პლანეტების ჩამოყალიბებამდე კარგა ხნის ადრე შეიქმნენ პირველი მოაზროვნე არსებები. თავიდან ისინი არ გავდნენ რათაც უნდა გამხდარიყვნენ. თვით ვარკსვლავების ენერგიისგან შექმნილნი, ისინი გამანადგურებელი ენერგიის ნაკრებებს წარმოადგენდნენ, რომლებიც უფრო და უფრო მეტს ითხოვდნენ. ვარსკვლავების ენერგია მათი სიცოცხლისთვის აუცილებელი იყო, ამიტომ ამ კოსმოსურმა ვამპირებმა მალე თავიანთი დაბადების ადგილები დატოვეს და კოსმოსში გაემგზავრნენ. ისინი სხვა, შედარებით სუსტ არსებებზე დაუფიქრებლად შთანთქავდნენ ვარსკვლავებს და ამითი უამრავ ცივილიზაცის სიკვდილზე იმეტებდნენ

ძველების იმპერია
როგორც ვარსკვლავებმა შვეს შვილები, ასევე ახლადჩამოყალიბებულ პლნეტებზე გაჩდნენ პირველი მოაზროვნე არსებები. ეს იყვნენ რეპტილიების მსგავსი მოაზროვნე რასა. რომლებსაც ელდარები ძველებს უძახიან. ძველები ფლობდნენ ნელ, ცივსისხლიან, მაგრამ დიდებულ გონებას. ისინი იმ დონეზე დაეუფლენ მეცნიერებას, რომ ათასობით ვარსკვლავურ წლებს ერთი ნაბიჯით გადიოდნენ. ხოლო მათი ქმნილებები ადამიანებისთვის ტექნოლოგიურ ზენიტს წარმოადგენს. ძველებმა მრავალი სამყარო მოინახულეს, მაგრამ კ'ტანებისგან განსხვავებით მათ სხვა რასები ანაღვლებდათ. ამიტომ თითოეულ პლანეტაზე ისინი მოაზროვნე არსებებს ავრცელებდნენ. ზოგი ადეპტუს მექანიკუსი თვლის, რომ წარსულში ტერაც მათი სტუმრობის ადგილი იყო. ეს აზრი ეკლეზიარქიის მიერ ყველაზე კარგ შემთხვევაში ერეტიკოსულად ითვლება.

ნეკროტირი
ძველები გალაქტიკაში მოგზაურობნენ და კულტურას ავრცელებდნენ. მაგრამ არსებობდნენ რასები, რომლებიც მათ გარეშე წარმოიშვნენ. ერთ-ერთი ასეთნი იყვნენ ნეკროტირები. შვილნი პლანეტის, რომელსაც არასტაბილური, სასიკვდილო მზე ანათებდა. ასეთი მნათობის გამო ნეკროტირების სიცოცხლეები ხანმოკლე და საშინელნი იყვნენ. ამ მოვლენამ ნეკროტირების კულტურაზე დიდი გავლენა მოახდინა, მათ პლანეტის მაცხოვრებლები მხოლოდ საცოდავი არსებები იყვნენ, რომლებიც გარდაცვლილებისთვის აგებული მავზოლეუმების და მონუმენტების ჩრდილში ცხოვრობდნენ. ნეკროტირებმა მალე გალაქტიკაში გავრცელება დაიწყეს. სტაზისური ველების გამოყენებით. მათი ნელი, არამატერიალური ენერგიით მოძრავი, ცოცხალ მეტალში, სახელით ნეკროდერმისში, შესრულებული ხომალდები გალაქტიკაში ვრცელდებოდნენ. ერთხელ თავიანთი მოგზაურობის დროს ნეკროტირებმა ძველები აღმოაჩინეს. ძველები, რომელთა ჯადოქრული ძალები საოცრად სწრაფ მოგზაურობას უზრუნველყობდნენ და ვისი სიცოცხლეებიც იმდენად გრძელი იყვნენ, რომ ძველები შეიძლებოდა უკვდავებად ჩაგვეთვალა. ამან ნეკროტირებში საშნელი, ყოვლისმომცველი შური გააჩინდა. ნეკროტირების მთელი ცივილიზაცია ძველების გასანადგურებლად დაიძრა.

ბრძოლა ზეცაში
საშინელ ბრძოლაში ნეკროტირები დამარცხებისთვის იყვნენ განწირულნი. მათი ზეგანვითარებული ტექნოლოგია არაფერი იყო ძველების ვარპული ძალის და ჯადოქრობის წინააღმდეგ. ნეკროტირები მალე დამარცხდნენ, ხოლო გადარჩენილები მათ დაბადების პლანეტაზე, ჰალოს ვარსკვლავების მიდამოებში გამოიკეტნენ. ათასწლეულების მანძილზე თავიანთ პლანეტაზე პატიმრობაში მყოფი, დამარცხებულნი და დავიწყებულნი, ნეკრონები არ ნებდნებოდნენ. მართალია მათი სიძულვილი და მრისხანება გაცივდა, მაგრამ ძალა არ დაუკარგავს.
გამანადგურებელი ენერგიების ძიებაში ნეკროტირის მეცნიერები კ'ტანებს, ძველებზე ძლევამოსილ და ასაკოვან არსებებს გადააწყდნენ. ამ დროისთვის კ'ტანები პლანეტებზე ბევრად დიდი, არამატერიალური არსებები იყვნენ, ამიტომ ნეკროტირებმა ცოცხალი მეტალისგან კ'ტანებისთვის მატერიალური ფორმები შექმნეს. არავისთვის არაა ცნობილი თუ როგორ საუბრობდნენ ისინი ამ ძლევამოსილ არსებებად. მაგრამ მალევე კ'ტანები გახდნენ ნეკროტირების მბრძანებლები, რომლებიც თავის მხრივ მათ ნებისმიერ სურვილს სიხარულით ასრულებდნენ.

ნეკრონების ამაღლება
აღჭურვილნი კ'ტანებისგან მიღებული გამანადგურებელი იარაღებით და კოსმოსური ხოლადებით, რომლებიც თვალის დახამხამებაში ათასობით ვარსკვლავურ წლებს გადიოდნენ, ნეკროტირები ძველებთან ომის ახალ სტადიაზე გადავიდნენ. მაგრამ კ'ტანებს კიდევ ერთი საჩუქარი ჰქონდათ მათი მოკვდავი მსახურებისთვის. მათ ნეკროტირებს შესთავაზეს გზა სამუდამო სიცოცხლისკენ. ნეკროტირების ოსტატებმა ცოცხალი მეტალისგან შექმნეს სხეულები, რომლებშიც შემდეგ სულები ჩასვეს. ამ მეთოდით თითოეული ნეკროტირის რასის წარმომადგენელი კ'ტანის მონა, ნეკრონი გახდა. მხოლოდ ყველაზე ძლევამოსილებმა და ნებისყოფიანებმა შეინარჩუნეს საკუთარი მე.
მაგრამ ნეკრონებისთვის ეს არაფერი იყო. სიძულვილით დაბრმავებულნი ისინი ვერაფერს ამჩნევდნენ. მალე რკინის უკვდავი ლეგიონები გალაქტიკის დასაპყრობად დაიძრნენ. საშინელი იყო ნეკრონების ძველი მტრების ბედი. შეუჩერებელი რკინის არმიები ანადგურებდნენ ყველაფერს რასაც კი გზაზე ხვდებოდნენ.

ნეკრონების ლიდერი:


რკინის შეუჩერებელი ლეგიონები:


შეიარაღებულნი გამანადგურებელი იარაღებით:



ამაღლებული ნეკრონები
კ'ტანები ეხლა გალაქტიკის მბრძანებლები გახდნენ. ძველების და სხვა მოაზროვნე რასების ბასტიონები ალყაში მოექცნენ. შედარებით მცირე რასებისთვის ნეკრონები სასტიკ მბრძანებლებად იქცნენ. მთელი პლანეტები იჩეხებოდნენ კ'ტანების ამოუწურავი შიმშილის დასაწყნარებლად.

ნეკრონი მბრძანებელი:


მალე კ'ტანებმა ერთმანეთში ბრძოლა დაიწყეს როგორც შეჯიბრებისთვის, ასევე გართობისთვის. ელდარების მითები ამბობენ, რომ ცექორახმა მოატყუა კ'ტანი სახელით 'გვერძემდგომი' და ძმებს აუმხედრა. ომი საშნელი იყო, მთელი მზის სისტემები იწოვებოდა კ'ტანების მიერ შექმნილი შავი ხვრელებით. განადგურებული ქალაქების ადგილზე ახლები შენდებოდა, მაგრამ მალევე ნადგურდებოდა. კ'ტანები ერთმანეთს ანადგურებდნენ და მალე გალაქტიკაში მხოლოდ რამდენიმე, ყველაზე ძლიერი და ცბიერი ასეთი არსება დარჩა.
ძველებს არ სძინავდათ. ასეთი არეულობის დროს მათ მოახერხეს და საოცარი ტექნოლოგიებით ჩამოაყალიბეს ახალი რასები, რომლებსაც ვარპთან ძალიან ძლიერი კავშირი ჰქონდათ და იმატერიუმს შეუფერხებლად იყენებდნენ. ლეგენდის თანახმად ამ დროის შეიქმნენ პირველი ელდარები.


ტალღა ბრუნდება
ახალი რასები გალაქტიკაში გაიბნენ და ნეკრონების დანაწილებულ იმპერიას შეუტიეს. კ'ტანების მსახურების გამანადგურებელ ტექნოლოგიას ისინი ვარპული ძალებით უპირისპირდებოდნენ, რადგან უსულო ნეკრონებისთვის ფსიქიკური ჯადოქრობა ანათემა იყო. როგორი ძლიერების არ უნდა ყოფილიყვნენ კ'ტანების რკინის ლეგიონები ისინი ძველების და ახალგაზრდა რასების შეჩერებას ვერ ახერხებდნენ.
განადგურების რისკის წინაშე მყოფი კ'ტანები გაერთიანდნენ და შეადგინეს გრანდიოზული გეგმა, რომელიც მთელ მატერიალურ სამყაროს ვარპს მოსწყვეტდა. ამ პროექტის შედეგები ეხლაც შეიძლება ვიპოვოთ კადიაზე, სადაც დიდი პილონები ქმნიან მშვიდ გზას ტერორის თვალში. კ'ტანები შეუჩერებლად მუშაობდნენ, მაგრამ ათასწლეულის წინ ძველების მიერ შექმნილი ფსიქიკურად აქტიური რასების ნაკლები გამოვლინდა. მატერიალური ომი, განადგურება და სისხლისღვრა ვარპში ფსიქიკური ძალის საშუალებით გადადიოდა. ამდენი ემოციების ნაკრებმა იმატერიუმი შეძრა და მალევე უაზრო ფსიქიკური ენერგიები ვარპის საშნელ მტაცებლებად გადააქცია. მალევე მათ გაანადგურეს სუსტი ფსაიკერები და იმატერიუმი ქაოსის ტერიტორიად აქციეს.

დამმონებლების ჭირი
ვარპის მტაცებლები შეუჩერებლად ეძებდნენ გზებს რეალურ სამყაროში. მათგან დასაცავად ძველებმა კიდევ ახალი რასები შექმნეს, რომლებშიც იყვნენ ტექნოლოგიური-მიმიკი ჯოკაეროები, მწვანე კანიანი კრორკები, ახლანდელი ორკების წინაპრები, მაგრამ უკვე ძალიან გვიანი იყო. ძველების ქსელში ხვრელები გაჩნდა, ამიტომ მათ თავიანთი ხელებით გაანადგურეს რამოდენიმე პორტალი, რადგან პლანეტები იმატერიუმის მცხოვრებლებისგან დაეცვათ.
ყველაზე საშიშნი ვარპის არსებებიდან იყვნენ დამმონებლები. მათ შეეძლოთ სხვა რასების წარმომადგენლები დაემონებიათ და ფსაიკერების საშუალებით მატერიალურ სამყაროში პორტალები გაეხსნათ. მალე ძველების მიერ შექმნილი რასები საშინელი დამმონებლების მსახურები გახდნენ. ამან ძველების მმართველობა გალაქტიკაზე სამუდამოდ გაანადგურა. როდესაც ზეცაში ომი დასრულდა გალაქტიკა აპოკალიფსს მიუახლოვდა, როდესაც მატერიალურ სამყაროში დამმონებლების აურაცხელმა რაოდენობამ შემოაღწია. ზეცაში ომის გადარჩენილები განწირულნი იყვნენ.

ნეკრონების დაძინება
სადისტური სიამოვნებით უყურებდნენ ნეკრონები თუ როგორ ნადგურდებოდნენ ძველები. კ'ტანებმა დამმონებლებთან ომში წასვლას სიმშვიდე არჩიეს, ამიტომ ამ ვარპულ ჯადოქრებს გალაქტიკის დამონების ნება მისცეს. თვითონ კი უატმოსფერო, მკვდარ პლანეტებზე აკლდამები აიშენეს.
თავიანთ მსახურებთან ერთად კ'ტანებმა ამ აკლდამებში დაიძინეს. სტაზის ველები გააქტიურეს და დამონტაჟებული პროტოკოლებით მხოლოდ მაშინ ჩაირთვებოდნენ, როდესაც პლანეტაზე ცოცხალ არსებები აღმოჩნდებოდა. კ'ტანების ამ საშინელმა გეგმამ აეონების შემდეგ, 41-ე ათასწლეულში იმოქმედა, როდესაც ადამიანების წინდაუხედლობით ნეკრონები გაცოცხლდნენ. კ'ტანები აღფრთოვანდნენ გალაქტიკით, რომელიც სასიცოცხლო ძალით ფეთქავდა. ამდენი ომი მოსაგები, ამდენი სიცოცხლე გასანადგურებელი, ამდენი ცივილიზაცია დასანგრევი...

ადამიანის ერა
კ'ტანები და მათი მსახური ნეკრონები მილიონობით წლით გამოიკეტნენ აკლდამებში. უფრო მცირე რასებმა კი გამანადგურებელი ომის შედეგებიდან აღმოცენება დაიწყეს. ყველაზე დიდ შედეგს ელდარებმა მიაღწიეს, რომლების სატახტო პლანეტა ეხლანდელ ტერორის თვალში მდებარეობდა. მათ თითქმის სრულყოფილი იმპერია შექმნეს.
დედამიწაზე(მომავალში ტერრაზე) ადამიანთა ცივილიზაციამ დაიწყო ზრდა. შორეულ მომავლამდე ჩვენი პლანეტის ისტორია 'სინამდვილეს' ემთხვევა.
ტერრას ანუ პროგრესის ერის დროს ადამიანებმა ახლომდებარე პლანეტების კოლონიზაცია დაიწყეს. ნელ-ნელა ყველასთვის შეუმჩნეველი რასა ვითარდებოდა...
მაგრამ თავის ტექნოლოგიურ ზენიტს ადამიანთა მოდგმამ ტექნოლოგიის ბნელ ერაში მიაღწია, როდესაც ჩვენმა რასამ ვარპის მანიპულაცია ისწავლა. შეიქმნენ პირველი ვარპული ხომალდები და ნავიგატორების დახამრებით მათ მატერიალური სამყაროს ბევრად სწრაფად გავლა დაიწყეს. 41-ე ათასწლეულში რელიქვიებად და ამოუხსნელ მექანიზმებად წოდებული ტექნოლოგია ჩვეულებრივი მოვლენა იყო ტექნოლოგიის ბნელ ერაში. ადამიანებმა მალე გალაქტიკის კოლონიზაცია დაიწყეს და ელდარების იმპერიას რამოდენიმე პლანეტით თუ ჩამორჩებოდნენ.
სამწუხაროდ ადამიანების მეცნიერები უფრო ღრმად წავიდნენ. მათ შექმნეს 'რკინის ხალხი', მოაზროვნე რობოტები, რომლებიც მალე თავიანთი შემქმნელების წინააღდეგ აჯანყდნენ. ადამიანებმა გაიმარჯვეს, მაგრამ ძალიან დიდ ფასად. ამ შემთხვევის გამო ხელოვნური ინტელექტის შექმნა აიკრძალა. რკინის კაცების დამარცხების შემდეგ ადამიანების უბედურებები არ დასრულებულა. ადგილი იჩინეს ფსიქიკურმა მუტაციებმა და უკონტროლო ფსაიკერები მთელს პლანეტებს იწირავდნენ. ხალხი იმ დონემდე მივიდა, რომ მცირედი ეჭვის ნიადაგზეც კი 'ალქაჯებს' ცეცხლს აძლევდნენ ან წამებაში ხდიდნენ სულს.
თუმცა ადამიანთა მოდგმის ყველაზე საშინელი მომენტი 24-ე ათასწლეულში მოხდა. ელდარები კომფორტის და სიამოვნების იმ დონემდე მივიდნენ, რომ საერთო ემოციებით ვარპში ახალი არსება სლაანეში შექმნეს. სლაანეშის დაბადება საშნელი იყო. ფსიქიკურ კატაკლიზმში ელდარების იმპერიის უმეტესი ნაწილი განადგურდა. მათი სატახტო ქალაქის ადგილზე გაჩნდა ტერორის თვალი, პირდაპირი გზა არამატერიალურ სამყაროში. ასეთი ძალის გამოფრქვევამ ადამიანებში სრულიად გამოაღვიძა ფსიქიკური პოტენციალი. 'ალქაჯები' უფრო ბევრნი და ძლიერნი გახდნენ. ამის მეტიც, მთელი გალაქტიკა ვარპულ შტორმებში ჩაიძირა, რის გამოც პლანეტები ერთმანეთს ვერ უკავშირდებოდნენ. ადამიანთა მოდგმა სიბნელის ხანაში შეაბიჯა.
ყოფილი ადამიანთა ცივილიზაციის პლანეტები ბირთვულმა ომებმა გაანადგურეს, ზოგნი ქსენოსების ან ქაოსის მონები გახდნენ, ზოგმა აკრძალულ ტექნოლოგიებს მიმართა და ა.შ.

იმპერატორი და ტერრას დამორჩილება
დედამიწა(ტერრა) ასევე შინაგანი ომების ქაოსში ჩაეფლო. შეშლილი მეფეები, ამბიციური ჯადოქრები და ტექნო-ბარბაროსები პლანეტას შეუწყვეტელი ომებით ანადგურებდნენ. გამარჯვებული არავინ ჩანდა, პლანეტას კი სრული ამოწყვეტის საშიშროება ემუქრებოდა. ამ სიკვდილის და ომის ხანაში სხვა მმართველებს გამოეყო ერთი, ყველაზე ჭკვიანი და ძლევამოსილი. არსება, რომელიც მომავალში ადამიანთა მოდგმის იმპერატორის სახელით გახდება ცნობილი.
საუკუნეების წინ დაბადებულმა და ადამიანთა რასის ჩუმმა კუსტოდიანელმა თავი გამოააშკარავა. მისი გენიით შეიქმნენ გენომოდიფიცურებულ მეხის მეომრები, რომლების დახმარებითაც იმპერატორმა ომი დაიწყო. მეხის მეომრები, არიკ ტარანისის მეთაურობით ძლევამოსილ, შეუჩერებელ არმიას წარმოადგენდნენ. ტექნო-ბარბაროსები წკუტუნით იხევდნენ უკან, როდესაც რუხ ჯავშანში გამოწყობილი გოლიათები მათ ქალაქებს უტევდნენ. იმპერატორის პირადი ხელმძღვანელობით ტერაზე ყველა ტირანი დაემხო, ხოლო მეხის მეომრებმა თავი არარატის მთასთან, უკანასკნელი ტირანის წინააღმდეგ ბრძოლაში გასწირეს.

იმპერატორი:


მეხის მეომარი:




დიდი ჯვაროსნული ლაშქრობა
დედამიწის დამორჩილება მხოლოდ პირველი ნაბიჯი იყო იმპერატორის გრანდიოზულ გეგმაში. საიდუმლო ტექნოლოგიის და ჯადოქრობის გამოყენებით მან თავისი გენეტიკური მასალიდან შექმნა პრიმარხები, ოცი ძმა, მისი ოცი შვილი, რომლებიც მომავალში ძლევამოსილი გენერლები და ლიდერები უნდა გამხდარიყვნენ. თუმცა ბოროტებას არ სძინავდა. იმპერატორის ლაბორატორიიდან ქაოსის ძალებმა ჯერ კიდევ ინკუბატორებში მყოფი ჩვილი პრიმარხები გალაქტიკაში მიმოფანტა. მართალია ისინი იმპერატორის მართებული ძალებით იყვნენ დაცულნი, მაგრამ ვარპში მოგზაურობისას ქაოსის თითოეულ მათგანს მეტ-ნაკლებად შეეხო. ზოგი ფიზიკურად დააზიანა, ზოგი კი სულიერად... იმატერიუმში მოგზაურობის შემდეგ პრიმარხები სხვადასხვა პლანეტაზე დაეშვნენ. ზოგი მათგანი სასიკვდილო მტაცელებით სავსე სამყაროზე აღმოჩნდა, ზოგი მეცნიერების პლანეტაზე დაეშვა და იქ დაიწყო ზრდა. იმპერატორის გეგმები განადგურებულნი ჩანდნენ...
მაგრამ ადამიანთა მოდგმის მბრძანებელს დანებება არც კი უფიქრია. გეგმის თანახმად მან პრიმარხების გენეტიკური მასალიდან შექმნა ასტარტესები, ადამიანდ დაბადებული, მაგრამ ომის მანქანად ქცეული მეომრები, რომლებიც ადამიანებისთვის გალაქტიკას დაიპყრობდნენ. ჩამოყალიბდა ოცი ლეგიონი და იმპერატორი კოსმოსში დაიძრა. პირველ რიგში მან მარსზე მცხოვრებ მექანიკუმებთან მეგობრობის პაქტი დადო და მარსიანული სამჭდლოების თუ ქარხნების დახმარებით გალაქტიკის დასამორჩილებლად გაემართა.
იმპერატორით თავში ასტარტესების ლეგიონები შეუჩერებელნი იყვნენ. თითოეული მტერი ნადგურდებოა ამ შიშისმომგვრელი მეომრების მიერ, თითოეული ქსენოსი ისრისებოდა და ტირანი ეცემოდა.
დროთა განმავლობაში იმპერატორმა პრიმარხების ნახვა მოახერხა და მამები ლეგიონებს შეუერთდა. პირველი ნანახი შვილი იყო ჰორუსი, საუკეთესო საუკეთესოთგან, მომავალში ომის მაგისტრათ წოდებული. ჰორუსი იმპერატორის საყვარელი შვილი გახდა, ის ადამიანთა მოდგმის მბრძანებლის გვერძე იზრდებოდა და გალაქტიკის ყველაზე ძლევამოსილი ცოცხალი არსებიდან იღებდა ცოდნას. მალე სხვა შვილებიც შეუერთდნენ იმპერატორს და თავიანთ ლეგიონებს. იმპერატორის გვერდით დადგა რაინდული ლიონ ელ'ჯონსონი, ბარბაროსი ლემან რუსი, ფულგრიმ გამანათლებელი, მუდამ ჩუმი კორაქსი, ლოიალური და უკომპრომის დორნი, სამართლიანი კიორზი(კურცი)...
გალაქტიკის დაპყრობა საოცარი წარმატებით მიმდინარეობდა. პრიმარხებით თავში ლეგიონები თითოეულ შემხვედრ მტრებს მიწასთან ასწორებდნენ. თუმცა მათაც ჰქონდათ სისუსტეები- ორ პრიმარხზე, ორ დაღუპულ შვილზე არნაირი ცნობები არ მოგვეპოვება, თითქოს მათ არც ეარსებოთ...
ულანორზე ორკების უდიდესი ურდო დამარცხების შემდეგ იმპერატორმა დიდი ჯვაროსნული ლაშქრობის დატოვების გადაწყვეტილება მიიღო, რადგან ტერრაზე საიდუმლო პროექტზე ემუშავა.

პრიმარხები(მათი ნაწილი) ულანორის კრებაზე:



ჰორუსი, საყვარელი შვილი ომის მაგისტრად დაინიშნა. ის გახდა მეომრე იმპერატორის შემდეგ და მთელი იმპერიუმის ძალების ერთპიროვნულ მთავარსარდლად გამოცხადდა. ამან ბევრი პრიმარხის უკმაყოფილება გამოიწვია, თუმცა გახსნილად ამის გამოცხადება ვერავინ გაბედა.

ომის მაგისტრი ჰორუსი:



დიდი ჯვაროსნული ლაშქრობა ტრიუმფალურ ფინალს უახლოვდებოდა. ლეგიონები იმდენად გაზრდილიყვნენ, რომ ასი ათასობით ასტარტესებისგან შედგებოდნენ. ადამიანთა მოდგმა შეუჩერებელი იყო...
...თუმცა ქაოსის ძალები არც ეხლა ისვენებდნენ. გაბრაზებული პრიმარხი ლორგარის და მისი სიტყვის მატარებლების ლეგიონის გამოყენებით მათ იმპერატორის დამარცხების საშინელი გეგმა დაიწყეს. დავინის ერთ-ერთ მთვარეზე ჰორუსი სასკვდილოდ დაჭრეს... მისმა შვილებმა კი მომაკვდავი მამის ყურებას ვერ გაუძლეს და დავინის ქურუმებთან განსაკურნათ მიიყვანეს. საშნელი რიტუალის მეშვეობით ქაოსის ძალებმა უძლიერესი პრიმარხი მოატყუეს და იმპერატორს აუმხედრეს.

მალკადორ სიგილიტი(მომავალში მალკადორ გმირი), იმპერატორის მარჯვენა ხელი:


ჰორუსის ერესი

ამ აჯანყებაში ჰორუსი მარტო არ იყო. მის მხარეს 8 ძმა გადავიდა და გაერთიანებული ძალებით მან იმპერატორის მიერ ნაშენები იმპერიის განადგურება დაიწყეს. 7 წელი გრძელდებოდა ჰორუსის აჯანყება, 7 ძმათაშორისი სისხლისღვრის წელმა თითქმის დაამხო იმპერიუმი. მაგრამ ლოიალური შვილები არ დაფრთხნენ. სამართლიანი მრისხანებით სავსე გულით ისინი ჰორუსის წინააღმდეგ იბრძოდნენ, თუმცა ცოტას თუ ხდებოდნენ. უამრავი კომპანიის და ჩეხვის შემდეგ ჰორუსმა ტერრას მიაღწია. სადაც სამი ლეგიონის დაცვის ქვეშ მას მამა ელოდა.

ჰორუსი, ქაოსის ომის მაგისტრი:


იმპერატორი, კონსტანტინ ვალდორთან(მარცხნივ) და სიჩუმის დებთან:


ტერაზე ადამიანთა მოდგმს ისტორიაში ყველაზე დიდი ბრძოლა მოხდა. ქაოსის ძალებით გაგიჟებული ლეგიონები დედამიწას ანადგურებდნენ, მის მცველებს შეუჩერებლად ჩეხდნენ. აქ მოხდა ადამიანების ყველაზე ძლიერი ჩემპიონების შეხლა. პრიმარხები, რომ არ ჩავთვალოთ აქ იბრძოდნენ ქაოსის ისეთი ჩემპიონები, როგორებიც არიან აბადდონ გამანადგურებელი, კხარნი მოღალატე, ლუციუს სამუდამო, არიმან გაძევებული. თუმცა არც კეთილი მხარე თმობდა პოზიციებს სიგიზმუნდმა, იმპერატორის პირველმა ჩემპიონმა ქაოსისტების ლიდერების აურაცხელი რაოდენობა დაამარცხა. მფატრავი ამიტი სისხლიანი ანგელოზებიდან ჩეხვით მიიკვლევდა გზას. კუსტოდიანული გვარდიის კაპიტან-გენერალი კონსტანტინ ვალდორი კი მისთვის ჩვეული სიმშვიდით ანადგურებდა მოღალატეებს.
ლოიალისტების ლომური ბრძოლის მიუხედავად მოღალატეები უფრო ძლიერები იყვნენ. თითოეული სანტიმეტრისთვის დაუნდობელი ბრძოლა მიდიოდა, მაგრამ იმპერატორის ძალები მარცხდებოდნენ.

ჰორუსი აკვირდება ბრძოლას 'მეამბოხე სულის' გემბანიდან:


პრიმარხი სანგვინიუსი:


ჰორუსმა იმპერატორთან პირადად შებრძოლება ისურვა(თუმცა მის გადაწყვეტილებაზე გზაზე მდგომმა კოსმოსური მგლების და ბნელი ანგელოზების ფლოტმაც იმოქმედა) და თავის კოსმოსურ ხომალდს, 'მეამბოხე სულს' ფარები ჩამოხსნა. ორი პრიმარხის და პირადი გვარდიით იმპერატორმა მოღალატე შვილის ფლაგმანზე მოახდინა ტელეპორტირება. ჰორუსის ჯადოქრობამ ტელეპორტატოის კოორდინატები არია, რის შედეგადაც როგალ დორნი და იმპერიული მუშტების მოიერიშეები იმპერატორიდან შორს აღმოჩნდნენ, ხოლო პრიმარხი სანგვინიუსი პირდაპირ ჰორუსის სატახტო ოთახში გაჩნდა. ჰორუსმა სანგვინიუსს თავისი მხარის არჩევა შესთავაზა, მაგრამ სასტიკი უარი მიიღო. განრისხებულმა ომის მაგისტრმა თავისი საყვარელი ძმა მოკლა.


იმპერატორმა სანგვინიუსის გვამზე მდგომ ჰორუსს შემოუსწრო. ამის დანახვისას მამის გული შეტოკდა, მისი თვალიდან ცრემლი გადმოვარდა. ის ცდილობდა ჰორუსი გადმოებირებინა, ის სწორ გზაზე დაებრუნებინა და შვილი ბოროტებისგან ეხსნა. მაგრმა ომის მაგისტრი გაგიჟებული იყო, ის მამას ეცა და ნაწილ-ნაწილ ჩეხვა დაუწყო, იმპერატორი კი მხოლოდ თავს იცავდა. გალაქტიკის ორ უძლიერეს არსებას შორის დუელი მიმდინარეობდა როგორც ფიზიკურ, ასევე სულიერ დონეზე. პლანეტების გამანადგურებელი ძალები თვალის დახამხამებაში თავისუფლდებოდნენ, მაგრამ იმპერატორი სასიკვდილო დარტყმის განხორციელებას ვერ ახერხებდა-თავისი შვილი ძალიან უყვარდა...

იმპერატორის და ჰორუსის შერკინება:


ჰორუსმა მას ხელი მოაძრო და ხერხემალი დაულეწა, ამის შემდეგაც იმპერატორი ძალას ვერ იკრებდა, რომ მოღალატე გველი მოეკლა. მხოლოდ იმის შემდეგ რაც ჰორუსმა ოთახში შემოვარდნილი იმპერიული მუშტების ტერმინატორი ააორთქლა ადამიანთა მოდგმის მბრძანებელი მიხვდა, რომ უკვე ძალიან გვიანი იყო. გალაქტიკის შემაზანზარებელი ძალით მან ჰორუსს შეუტია... და სასიკვდილო დარტყმა მიაყენა. განწირული ომის მაგისტრი ბოროტმა ძალებმა დატოვეს. ჰორუსის გონება აღარ იყო დაბინდული, მან ტირილი და მონანიება დაიწყო. თუმცა უკვე გვიანი იყო. მთელი გულით იმპერატორს მისი ცოცხლად დატოვება უნდოდა, მაგრამ იცოდა რომ ქაოსი ისევ დაეპატრონებოდა მის საყვარელ შვილს. მეორე ტიტანური დარტყმით მან ჰორუსის სული გაანადგურა.

დიდი განწმენდა
ჰორუსის სიკვდილმა მისი მომხრეები ფსიქიკურ შოკში ჩააგდო. დამარცხებით თავზარდაცემულმა მოღალატეებმა უკან, ტერორის თვალში, დახევა დაიწყეს.
შვილების და კუსტოდიანელების დახამრებით იმპერატორი ტექნოლოგიურ საოცრებას, ოქროს ტახტს შეუერთეს. მისი დახამრებით ის სიცოცხლეს ინარჩუნებს, ფსიქიკური ძალით ადამიანთა მოდგმას იცავს და რაც მთავარი ასტრონომიკონს ანათებს. ვარპულ შუქურას, რომლის მეშვეობითაც ნავიგატორები სულების ზღვაში დაცურავენ.

დემონური პრიმარხი ფულგრიმი:


ქაოსის ლეგიონებმა ტერორის თვალში დაიხიეს. იქ სადაც იმპერიუმის შურისძიება ვერ მისწვდებოდათ.

This post has been edited by EliasWar on 27 Mar 2013, 17:30

ეს 41-ე ათასწლეულია.

ას საუკუნეზე მეტი იმპერატორი გაუნძრევლად არის დაბრძანებული დედამიწის ოქროს ტახტზე. ის კაცობრიონის მბრძანებელია ღმერთების ნებით და მილიონობით სამყაროების მმართველი, თავისი ამოუწურავი არმიების ძალის მეშვეობით. ის-ნახევარგვამი, ცოცხალი შავი ტექნოლოგიების ერის ძალის დახმარებით. ის იმპერიუმის მკვდარი ღმერთია, რომელსაც ყოველდღიურად მსხვერპლად ათას სულს სწირავენ, ის სინამდვილეში რომ არ მოკვდეს.
სიკვდილმოცილებულ მდგომარეომაშიც კი იმპერატორი აგრძელებს თავის მუდმივ დავალებას. მძლავრი საფრძოლო ფლოტები სერავენ დემონებით სავსე ვარპს, ერთადერ გზას შორეულ ვარსკვლავებს შორის. მათ გზას ასტრონომიკონი უნათებთ, იმპერატორის ნების ფსიქიკური გამოვლინება. მისი სახელით უამრაც სამყაროებში ბრძოლობენ გიგანტური არმიები. მის უდიდეს მეომრებს ადეპტუს ასტარტესები წარმოადგენენ, კოსმოსური დესანტი, ბიოლოგიურად გაკეთებული ზეადამიანები. მათი თანაშემწეების სახელია ლეგიონი: იმპერიული გვარდია და პლანეტური დაცვის უამრავი ძალები, მუდმივად დაკვირვებული ინკვიზიცია და ტექნო-ადეპტები ადეპტუს მექანიკუს იმათი მხოლოდ მცირედი ნაწილია. მაგრამ მტელი მათი მრავალფეროვნების მიუხედავათ მათი ძალები ძლივს ყოფნის ქსენოსებუს,ერეტიკოსების,მუტანტების და უარესის მხრიდან მომდინარე საფრთხის შესაკავებლად.
იყო ადამიანი ასეთ დროს, ნიშნავს იყო ერთ-ერთი იმ უამრავი მილიარდებიდან. ცხოვრობდე ყველაზე სასტიკ და ბარბაროსულ რეჟიმში, რანაირიც მხოლოდ შეიძლება წარმოიდგინო. არსებობს ისტორია იმ დროზე. დაივიწყეთ ტექნოლოგიების ძალაზე და მეცნიერებაზე, რადგან ბევრი იყო დავიწყებული და ვერასდროს ვერ იქნება თავიდან ნასწავლი. დაივიწყეთ პროგრესისა და გაგების დაპირებებზე, რადგან შორეული მომავლის წყვიადში არის მხოლოდ ომი...
არ არსებობს სამყარო ვარსკვლავებს შორის, მხოლოდ სამუდამო ჩეხვა და მკვლელობა, მწყურვალე ღმერთების სიცილი.

რა არის საბრძოლო უროს სამყარო
მოგესალმებით. სანამ სამყაროზე უფრო დეტალურად დავწერთ მინდა გაგაცნოთ თუ რა არის ვარჰამერის სასტიკი მომავალი. ეჭვი არ მეპარება ბევრ ფანტასტიკურ თუ ფენტეზი სამყაროს იცნობთ. ისინი ერთმანეთისგან განსხვავდებიან, თითოეული მათგანი განსხვავებულ იდეალებზეა აგებული. ასეა ვარჰამერიც.

ნაწილი პირველი- მასშტაბი
არ უნდა დავივიწყოთ, რომ მოქმედება მთელს გალაქტიკაში ხდება. ეს ძალიან, ძალიან დიდია. ერთდროულად შეიძლება მიმდინარეობდეს მილიარდობით ომი თუ კონფლიქტი. გალაქტიკა დიდია, ამიტომ კავშირი არც თუ ისე სანდო და სწრაფია. მაგალითად გალაქტიკის ერთ ნაწილში შეიძლება არ იცოდნენ რა ხდება მეორეში თუ რამე ძალიან მნიშვნელოვანი არ მოხდა. გალაქტიკაში მილიარდობით პლანეტაა, თითოეული პლანეტა განსხვავებულია. წარმოიდგინეთ დედამიწა. დამეთანხმებით, რომ აქ ძალიან ბევრი კულტურა, ენა, ფულის ერთეული და სხვა რამეა. შორეულ მომავალში პლანეტები არ განსხვავდებიან. თუმცა უმეტეს შემთხვევაში მათ ერთპიროვნული მმართველი და საერთო ენა(დაბალი გოთიკი) აერთიანებთ. უკვე ვახსენე, რომ გალაქტიკა ძალიან დიდია და ბევრმა მოვლენამ შეიძლება არანაირი გავლენა არ იქონიოს მასზე. მაგალითად მექანიკუმების ფლოტი სპერანზას ხელმძღვანელობით ჰალოს ვარსკვლავების იდუმალ რაიონში შევიდა, ეს თავისთავად ძალიან დიდი წინ გადადგმული ნაბიჯია იმპერიუმისთვის, მაგრამ კადიას, რომელიც ქაოსის ომის მაგისტრი აბადდონის წინააღმდეგ იბრძვის ეს ნაკლებად აინტერესებს.
გალაქტიკის ასეთი სიდიდე სამყაროს ნამდვილად ეპიკურს ქმნის. თითოეულ პლანეტას აქვს თავისი ისტორია, როგორც ამ პლანეტის თითოეულ კონტინენტს, ქალაქს თუ ქუჩას. მაგალითად ქვინ მაბში(ასეთი ქალაქია) გამოყოფილია სპეციალური ტერიტორია, სადაც ‘ომით დაბრმავებულები’ დაძრწიან, ხოლო კადიაზე დგას ნეკრონების მიერ აგებული პილონები, რომლებიც ვარპის გავლენას ეწინააღმდეგება. რადიკალ ინკვიზიტორს კვიქსოსს მათი გამოყენება უნდოდა, მაგრამ ეიზენჰორნმა ხელი შეუშალა. ხოლო ნახევარი გალაქტიკის დაშორებით მეფისტონს თავზე შენობა ჩამოენგრა და მისი ორდენის წყევლამ შემოუტია, ის შვიდი დღე ებრძოდა თავის თავს და ბოლოს სიკვდილის მბრძანებლად იქცა. ამ ორ მოვლენას ერთამნეთთან არანაირი კავშირი არ აქვთ, მაგრამ დამოუკიდებლად თითოეულ მათგანს გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს სამყაროსთვის.

ნაწილი მეორე- არქაიზმი
არქაიზმი ეს არის წარსულის ‘გამოყენება’ მომავალში. მაგალითად კლდეში(ციხესიმაგრე) ბნელეთში მაყურებელი ჩირაღდნით მიაბიჯებს. ჯირაღდანი? მეორმოცე ათასწლეულში? ერთი შეხედვით ეს უაზრობაა, მაგრამ სამყაროს ზუსტად ასეთი დეტალები შთაბერავენ სულს. თუ მაღალტექნოლოგიური ნათურები გინდათ სხვა სამყარო მოძებნეთ.
მთელი საბრძოლო უროს სამყარო არქაიზმზეა აგებული. აქ იბრძვიან შუა საუკუნეებში და უფრო ადრე გამოყენებული ტაქტიკით, ჯავშანზე იმაგრებენ ტროფეებს და პლუმაჟებს. აქ ისვრიან პლაზმურ ქვემეხებს და წამის შემდეგ ხმლებით გარბიან ახლო ბრძოლაში. ზემძიმე ტანკების გვერდზე ცხენები მიჭენაობენ, ხოლო ერეტიკოსებს მოძველებული, მაგრამ სანდო მეთოდებით სჯიან.
ნაწილი მესამე- სისასტიკე.
დაივიწყეთ პროგრესი, ადამიანის უფლებები და დემოკრატია. შორეულ და სასტიკ მომავლში არის მხოლოდ ომი. ადამიანები და უცხოპლანეტელები მზად არიან ყველაზე სასტიკი მეთოდები გამოიყენონ ერთმანეთის გასანადგურებლად. რატომ არის ასე? იმიტომ, რომ ვარჰამერის სამყაროშ არა ერთი, არამედ რამოდენიმე აპოკალიფსისი მოხდა. პლანეტას კი არის სახელად არმაგედდონი(რომელზეც ეხლა მესამე არმაგედდონი მიმდინარეობს). ვარჰამერში მართალია ის ვინც ძლიერი. სუსტები მალე კვდებიან ან ცხოვრებას მონობაში აგრძელებენ.
ვარჰამერის მთავარი თემაა ომი. აქ თითოეული ფრაქცია თუ რასა ყველა დანარჩენს ებრძვის. ქაოსისტები ისევე ვერ იტანენ იმპერიუმს რამდენადაც ელდარებს და ყურგრძელების სხვა წარმომადგენლებს.

ნაწილი მეოთხე- რუხი.
არ არსებობს თეთრი და შავი, მხოლოდ რუხი. აქ არ არიან რაინდები კაშკაშა ჯავშანში, რომლებიც პრინცესებს არჩენენ და დრაკონებს კლავენ. არც არიან ბოროტი არსებები, რომლებიც ცხოვრებაში ცუდის გარდა არაფერს აკეთებენ. ვარჰამერში ყველას აქ თავისი მიზეზი და ყველას აქვს კარგი თუ ცუდი მხარეები. რატომ უღალატა ჰორუსმა იმპერატორს და ადამიანთა მოდგმა განადგურებისკენ წაიყვანა? იმიტომ, რომ მოტყუებულს ადამიანების იმპერატორისგან დაცვა უნდოდა. რატომ იყენებდა კიორზი ყველაზე ამაზრზენ მეთოდეს დამნაშავეების დასასჯელად? იმიტომ, რომ ნოსტრამოს მცხოვრებებისთვის მშვიდობა უნდოდა.
სამყაროში არიან ქაოსისტები, რომლებიც ღირსეულ მოწინააღმდეგეებს პატივს სცემენ და იმპერიუმის ‘თეთრი და ფუმფულა’ მეომრები, რომლებიც მტრებს ცოცხლად ატყავებენ და მილიონობით ადამიანს ანადგურებენ ქაოსისგან თავდასაცავად.

ნაწილი მეხუთე-ბრძოლა.
ნანო ქვემეხი გასროლისას საშუალო პლანეტის ზომის პლაზმურ აფეთქებას წარმოქმნის, ხოლო ჯაჭვური მახვილი ადამანტიუმის კბილებით ხორცს და ძვალს ერთი სიადვილით ჩეხავს. ერთი მათგანი იდუმალი ტექნოლოგიით დამზადებული უიშვიათესი ქვემეხია, ხოლო მეორე ყველაზე მარტივი მექანიზმის ახლო ბრძოლის იარაღია. მაგრამ ზუსტად ჯაჭვური მახვილია კოსმოსური დესანტის სიმბოლო და სამყაროს გამომრჩეველი იარაღი. ლაზერულ ქვემეხს შეუძლია ყველაზე სქელი ჯავშანი გახვრიტოს, მაგრამ შავ ტემპლარს ურჩევნია მტერი საბრძოლო ნაჯახით გადაჩეხოს ვიდრე უსაფრთხო მანძილიდან მოკლას.
ვარჰამერი ეს არის წარსული და თანამედროვე საბრძოლო მეთოდების შერწყმა.
ულტრამარინების კაპიტანს ალისფერი პლუმაჟით შემკული მოოქროვილი ჩაფხუტი ახურია. ადვილი მიზანია სნაიპერებისთვის? სამაგიეროდ ქაოსისტს ეცოდინება მისი მკვლელის სახელი. ხოლო მედესანტეები კომუფლიაჟს ბრჭყვიალა ფერებს და მდიდრულ მორთულობას ამჯობინებენ.
დაიმახსოვრეთ ვარჰამერში წყვიტავს არამედ პათოსი.

დღეს წარმოგიდგენთ იმპერიუმის კოსმოსური დესანტის ორდენების ყველაზე ცნობილ მაგისტრებს.


მარნეუს ავგუსტუს კალგარი.



კალგარი ლეგენდარული ულტრამარინების ორდენის მაგისტრია.
თითოეული ულტრამარინის მსგავსად კალგარი ღირსების და ვაჟკაცობის განსახიერებაა. ბრძოლის ველზე ის კოდექსს და ცივ გონებას ენდობა. როდესაც სუსტი არსებები ცეცხლის ქვეშ მიწაზე ეცემიან, კალგარი სწრაფად ახდენს სიტუაციის ანალიზს და საუკეთესო გზას ირჩევს მტრის დასამარცხებლად. თუ კალგარი მიწაზე დაეცა, ეს იმიტომ გააკეთა, რომ მან ასე გადაწყვიტა.
ჰერას ციხესიმაგრეში არის ბიბლიოთეკა სადაც ცნობილი ულტრამარინების გმირული საქმეებია ჩაწერილი. კალგარს 28 ტომი აქვს მიძღვნილი, ორჯერ მეტი ვიდრე ნებისმიერ ცოცხალ ულტრამარინს. მის გმირობებში შედის:
1. მაკრეიჯის ომის დროს ტირანიდების სკა-ხომალდ ‘ბეჰემოტ პრაიმზე’ შტურმის წინამძღოლობა.
2. მარტოდმარტო იკავებდა კარებს დღე-ღამის განმავლობაში ორკების ურდოს წინააღმდეგ ზალათრასის ალყის დროს.
3. დუელში დაამარცხა ელდარების ავატარი.
4. კოსმოსური ფორტი იხსნა მ’კარ-ის დემონური ურდოსგან.

ბრძოლაში კალგარი იყენებს ულტრამარის მუშტებს, ოსტატურად შექმნილ იარაღს, რომელიც წარსულში თვით პრიმარქ რობაუტ ჟილმანს ეკუთვნოდა.

კალგარი ბრძოლაში:



ლორდ ასტერიონ მოლოქი


ასტერიონ მოლოქი მინოტავრების ორდენის ახლანდელი მაგისტრია. მთელს გალაქტიკაში მას პარანოიალური მკვლელის და გამანადგურებელის სახელი აქვს. მოლოქი სასტიკ სიამოვნებას იღებს მტრების განადგურებისგან. ბრძოლის ველზე ის ელიტური ტერმინატორების თავში დგას, რომლებიც თავის გზაზე ყველაფერს ანადგურებენ. ხოლო მშვიდობის პერიოდში ის თავის ტახტზე ზის და ბრძოლების პატაკებს ათვალიერებს. მოლოქის სხეულის უმეტესობა ბიონიკითაა შეცვლილი, ხოლო ნეკრონების ხომალდ ‘მკვდარ ხელზე’ ბრძოლის შემდეგ, როდესაც ის ღია კოსმოსში გადმოაგდეს მაგისტრი ყველას დაღუპული ეგონა. ჭრილობებმა, რომელიც ჩვეულებრივ ასტარტესს რამოდენიმეჯერ მოკლავდა ასტერიონ მოლოქს ცოტა თუ დააკლო. აღსანიშნავია ფაქტი, რომ ბოლო ხუთი საუკუნის განმავლობაში ის 7-ჯერ იყო მიჩნეული გარდაცვლილად, მაგრამ ყოველ შემთხვევაში მაგისტრი ცოცხალი აღმოჩნდა. ამ ფაქტმა ინკვიზიცია დააფიქრა, რომ ამდენ ხანს მოლოქი ერთი კი არა, რამოდენიმე მედესანტე იყო.
მინოტავრები სახელგანთქმულნი არიან მოღალატე ორდენების წინააღმდეგ ბრძოლით და მოლოქიც დიდ პატივად მიიჩნევს რენეგატების დასჯას. ამ ფაქტის გამო იბრძოდა მინოტავრების ორდენი ასტრალური კლანჭების და მათი მოკავშირეების წინააღმდეგ, რითიც დიდი სახელი გაითქვა.
აღჭურვილობა:
მოლოქი გამოწყობილია ოსტატურად შექმნილ ტერმინატორის ჯავშანში, რომელიც სტანდარტული ტიპებისგან განსხვავებით მსუბუქია და მეტ სისწრაფეს უზრუნველყოფს. იარაღად ის ‘შავ შუბს’ იყენებს, არტეფაქტკ, რომელიც კუსტოდიანელების აფთებს ჩამოგავს.


ლორდ პედრო კანტორი.


თითქმის მთელი საუკუნის განმავლობაში პედრო კანტორი ალისფერი მუშტების მაგისტრის თანამდებობას იკავებს, რომლებსაც მანამდეც 250 წლის განმავლობაში მუხლმოუდრეკლად ემსახურებოდა. მან პირველად თავისი შესაძლებლობები გამოაჩინა პლანეტა მელხინტ საუდზე ჯერ კიდევ სერჟანტობის დროს. ის წინ გაუძღვა ორკების სასიკვდილო კრეისერის აბორდაჟს. ბრძოლის დროს ქსენოსთა ხომალდი დაზიანდა და ორდენის დარტმყმელ კრეისერს "ჯვაროსანმა" შეძლო გაერღვია ორკების დაცვის ხაზი და მათი ხომალდებისთვის დიდი ზარალი მიეყენებია, რის შედეგადაც მელხინტ საუდის ბრძოლა იმპერიის გამარჯვებით დამთავრდა.
როდესაც "ვაააგჰი" თავს დააცხრა სამყარო რინნს ალისფერი მუშტების უმთავრესი ძალები განადგურდა. მათი მფრინავი ციხე-სიმაგრე საშინელმა დაბომბვამ და იერიშმა მიწასთან გაასწორა. პედრო კანტორი იმ იშვიათ იღბლიანებს შორის აღმოჩნდა რომლებიც თავდასხმას გადაურჩნენ. ის მოწმე გახდა მფეთქავი დარტყმებისა რომელიც მიაყენეს მის მშობლიურ პლანეტას, მაგრამ პედრომ წუხილის ჟამი გადადო. მან გააერთიანა ის ძალები რომლებიც დარჩენოდა და ნიუ-რინნ სითი-ში წასვლა გადაწყვიტა, სადაც ალისფერი მუშტების მცირე დაჯგუფება ქალაქს შემოტევებისგან იცავდა. ორკების ბანდებით გატენილმა გზამ ცხრა დღე დაიკავა. დღისით კანტორი და მისი დანაყოფი იძულებული იყვნენ სხვადასხვა ადგილას დამალოდნენ ქსენოსებს, ღამით კი სვლას განაგრძობდნენ. როდესაც ისინი ნიუ-რინნ სითი-ში მივიდნენ კანტორი სრულიად გამოფიტული იყო, იმ ასტარტესებიდან რომლებიც მას ამ 9 დღიან მოგზაურობაში გაყვნენ მხოლოდ ნახევარი მივიდა მიზნამდე და ისინიც დაჭრილები იყვნენ. როდესაც კანტორი ქალაქში შევიდა მწვანეკანიანებმა ნიუ-რინნ სითისკენ დიდი ძალები გადმოიყვანეს. მათ წინააღმდეგობა დიდმა გარნიზონმა და მრისხანებით აღსავსე კოსმოსურმა მედესანტეებმა გაუწიეს, ამასთან კანტორის მთავარსარდლობის დამატებით ქალაქი ქსენოსების მიერ შეუბილწავი დარჩა. თვრამეტი თვის შემდეგ კი ეს ქალაქი იმპერიული ძალების კონტრშეტევის პლანცდარმი გახდა, რის დახმარებითაც ორკების პლანეტა რინნიდან გაძევება მოხერხდა.
ბრძოლის შემდეგ კანტორი რთული არჩევანის წინ დადგა. პლანეტა თავისუფალი იყო, მაგრამ ალისფერი მუშტების სიძლიერისგან მხოლოდ ჩრდილიღა დარჩენილიყო. მას შეეძლო მთელი ძალები შეეკრიბა და ბოლო თავგანწირული დარტყმა მიეყენებინა ორკებისთვის ან ისეთი მისიებისთვის მიეხედა სადაც ასტარტესის ნაკლები რაოდენობა იყო საჭირო და თანდათან ორდენიც აღედგინა.
პედრო კანტორის დამსახურება და ხასიათი რომელიც ხაზს უსვამს მის, როგორც ლიდერის შესაძლებლობებ ის არის რომ მან მეორე ვარიანტი აირჩია. ამ ბნელ დროს იმპერიუმს არ აქვს იმის ფუფუნება დაკარგოს ისეთი ორდენი როგორიცაა ალისფერი მუშტები.

კანტორი ბრძოლაში:



ლორდ გაბრიელ სეტი.


გაბრიელ სეტი ხორცის მჩეხველების მაგისტრი გახდა მაშინ, როდესაც ორდენი დაკარგვის პირას იმყოფებოდა. მხეცური სისასტიკის ათასწლეულის შემდეგ იმპერიუმის ბევრი ძალა უფრთხოდა მათ. კოსმოსური მედესანტეების სხვა ორდენები თვლიდნენ, რომ ხორცის მჩეხველებს რენეგატებად გადაქცევამდე მხლოდ ერთი ნაბიჯი აშორებდა, ინკვიზიციას კი მათ ორდენში სრული შემოწმების ჩატარებას აპირებდა. ამასთანავე ხორცის მჩეხველების გენეტიკური მასალის მუტაციამ სანგვინიუსის წყევლის შემთხვევები გაახშირა. უფრო მეტი და მეტი მეომრები ვარდებოდნენ სასიკვდილო „შავ მრისხანებაში“. ორდენის ის წევრებიც კი რომლებსაც გაუმართლა და არ დაემართა „შავი მრისხანება“ აგრესიულები და სასტიკები ხდებოდნენ, რაც ორდენის რაოდენობის ძლიერ შემცირებას იწყვევდა ყოველთვის როდესაც ხორცის მჩეხველები საომრად მიდიოდნენ.
მაგისტრად არჩევის დღეს სეტმა გულისტკივილით მოუსმინა სანგვინარიუმის წარომადგენლებს რომელებმაც მას სასტიკი რეალობა დაანახეს - სიჩქარე, რომლითაც მათი საომარი ძმები გიჟდებოდნენ ან კვდებოდნენ რამოდენიმეჯერ აღემატებოდა იმ სიჩქარეს რომლითაც ორდენს დანაკლისების ავსება შეეძლო. ორ საუკუნეში მოკავშირეებისგან მიტოვებულები და საკუთარ ხორცთან პირისპირ დატოვებულები, ხორცის მჩეხველები სრულიად განადგურდებოდნენ. მაშინ სეტმა დაიფიცა თუ მის ორდენს განადგურება ელოდა, მათ ისტორიებს სიამაყით მოყვებოდნენ და არა ჩურჩულით, ზღვარგადასული სისასტიკის და სიგიჟის ხსენებაზე.
სეტის მეთაურობის ქვეშ, ხორცის მჩეხველების სამშობლო პლანეტა კრეტაცია გახდა თითქმის ავტომატიზირებული არსენალი და ორდენის რაოდენომის აღსადგენი ცენტრი. ორდენის მეომრების უმეტესი ნაწილი პლანეტის საზღვარგარეთ მდებარეობს, ისინი პატრულირებენ სეგმენტუმ ულტიმას და ტემპსტუსს, ხოლო ორდენის ბიბლიარები ასტროპატურად გაგზავნილ დახმარების თხოვნების სანახავად ვარპის ტალღებს უსმენენ. რის გამოც ხორცის მჭამელები ხშირად პლანეტის გადასარჩენად მოსული დამხმარე ძალების პირველი რიგებში დგანან. სეტი პირადად მიუძღვება აბორდაჟებს ან კონტრ იერიშებს მტრების გადმოსვლის ადგილებში და მათ გამაგრების შანს არ უტოვებს. ხორცის მჩეხველების მაგისტრი აანალიზებს რომ მას არავითარი შანსი არ აქვს მისი ძმების სისასტიკის შესამცირებლად - თვითონაც კი ისევე ებრძვის ამ სენს როგორც ორდენის სხვა წევრი, მაგრამ ისინი მტრებს პირველები უტევენ, იმპერიუმის სხვა ძალებისგან განცალკავებით. რითიც ახდენენ თავიანთი მხეცობების დამალვას და მოკავშირეების რიგებში, რომლებიც ადრე ორდენის იერიშების განუყოველ ნაწილებს შეადგენდნენ, დანაკლისების შემცირებას. ახლა სამყაროები რომლებიც ადრე აკრიტიკებდნენ ხორცის მჭამელებს, მათ გადამრჩენელებს უწოდებენ, სეტს კი ამ გადარჩენის დამაარსებლად.
ახლა ჯერ ადრეა ვიფიქროთ იმაზე გამოიღებს თუ არა სეტის სტრატეგია შედეგებს, დაიბრუნებენ თუ არა ხორცის მჩეხველები ადგილს იმპერიუმის საამაყო მცველების პანთეონში, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად სეტმა თითქმის არაფერი არ გააკეთა მისი ორდენის ყველაზე ხმამაღალი მოკრიტიკეებისთვის აზრი რომ შეეცვალა, რომლებსაც ჯერ კიდევ კარგად ახსოვდათ ხორცის მჩეხველების მოუთმენლობის და სისხლის წყურვილის გამო ჩავარდნილი შეტევები, მაგრამ ეს საერთოდ არ ანაღვლებს სეტს, რადგანაც მისი გული არასდროს დაუტოვებია იმედს რომ ხორცის მჩეხველები შეძლებდნენ გადარჩენოდნენ სრულ განადგურებას. ეს საუკეთესო შემთხვევაში სუსტი იმედია. მხოლოდ დრო გვიჩვენებს რა უწერიათ ხორცის მჩეხველებს და მათ მაგისტრს.


ლოგან გრიმნარი


ლოგან გრიმნარი კოსმოსური მგლების ორდენის მაგისტრი, ფენრისის მაღალი მეფე და დიდი მგელია. კოსმოსური მგლების მსგავსად გრიმნარი შიშისმომგვრელი მეომარი და ამაყი მედესანტეა. ის იმპერიუმის ერთ-ერთი ყველაზე ხნიერი მაგისტრია და ორდენის საქმეებში გარეშე ჩარევას სასტიკად ეწინააღმდეგება, რის გამოც რამოდენიმეჯერ კონფლიქტი ჰქონდა ადმინისტრატიუმის წარმომადგენლებთან, რომ არ ვახსენოთ სირცხვილის თვეები.
გრიმნარი არმაგედდონის პირველ ბრძოლაში დემონური პრიმარქი ანგრონის ურდოს წინააღმდეგ იბრძოდა და რუხი რაინდების გმირულ ჩარევამდე პლანეტას გალაქტიკის ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი არსებისგან იცავდა.
ტერემარ ავრელიანის და მისი რაინდების დახამრებით ანგრონის სული ვარპში გაიგზავნა, მაგრამ ინკვიზიციამ არმაგედდონის მთელი მოსახლეობის ამოწყვეტის გადაწყვეტილება მიიღო. გრიმნარი და მისი მეომრები ამას სასტიკად შეეწინააღმდენ, რის გამოც საქმე ფენრისის ალყამდეც კი მივიდა. ამ ‘სირცხვილის თვეების’ სახელით წოდებულ კონფლიქტში გრიმნარმა საკუთარი ხელებით მოკლა რუხი რაინდების მერვე საძმოს მაგისტრი და ლორდი ინკვიზიტორი კისანროსი.

გრიმნარი ბრძოლაში:



ჰელბერქტი


ჰელბრექტი შავი ტამპლიერების ახლანდელი მაღალი მარშალია. მეგობრებში ის ცნობილია თავისი სისასტიკის, სიჯიუტის და იმპერატორის მტრების მკვლელობის სურვილით. ხმლის საძმოში ჰელბრექტი ცეფიან მეოთხეზე ვამპირის მკლელობის შემდეგ მოხვდა, ხოლო როდესაც მარშალი დაიდინი მოკვდა, ჰელბრექტმა მისი ადგილი დაიკავა.
წინა მაღალი მარშალის სიკვდილის შემდეგ ორმოცდამეერთხე ათასწლეულის 989 წელს ჰელბრექტმა მისი ადგილი დაიკავა. არმაგედდონის მესამე ბრძოლის დროს ჰელბრექტმა და ადმირალმა პრალომა ერთად შეუტიეს ორკების უამრავ ხომალდს. როდესაც ორკების ფლაგმანმა უკან დაიხია ჰელბერქტმა დაიფიცა, რომ მათ ლიდერს დაიჭერდა და მოკლავდა. პატივისცემის გამოსახატავად მან კომისარ იარრიკს ნება მისცა ორკების წინააღმდეგ ლაშქრობაში შავ ტამპლიერებს გაჰყოლოდა.
სქროდინგერ მეშვიდეზე ჰელბრექტი დუელშ შეხვდა ნეკრონების ფარაონს საუტეკის დინასტიიდან და დამარცხდა. მაგრამ მოკვლის ნაცვლად ნეკრონმა მას ხელი მოაჭრა, რომ დამარცხება ჰელბრექტს დამარცხება სამუდამოდ დაემახსოვრა. ლიდერის დამარცხების შემდეგ შავმა ტამპლიერებმა უკან დაიხიეს და პლანეტა ქსენოსების ხელში დატოვეს.
* * *
ლორდი-კომანდორი დანტე


ახლა როდესაც იმპერიუმშიდ დაიწყო ვარდნის ეპოქა. სისხლიან ანგელოზებს მართავს კომანდირი დანტე.-ჯარების მმართვალი და სანგვინიის შუქის მატარებელი. ის ცოცხალი ლეგენდაა, აი უკვე რამოდენიმე ასწლეული ( 1000 წელი ზუსტები რომ ვიყოთ) დაუღალავად სჩადის გმირობებს და კლავს იმპერიუმის მტრებს. ბევრი აღითქვამს მას როგორც უხნიერესს ახლად მაცხოვრებელ ასტარტესებს შორის. ის დრო როდესაც სისხლიან ანგელოზებს სხვა მაგისტრი ყავდათ იმპერიული მუშტების კაპიტან ლისანდერსაც არ ახსოვს (რომელიც ვარპში ათასი წლით იყო დაკარგული). დანტეს საბრძოლო გამოცდილება ეჭვგარეშეა. მან მონაწილეობა მიიღო ასობით ბრძოლაში, მართავდა უთვალავ ფართო კომპანიებს და მოიპოვებდა გამარჯვებებს ისეთ სამყაროებში როგორებიცაა მახარია ულტიმა ან ვარსკვლავებს შორის მოძრავ დჟობილზე. ამბობენ რომ არ არის ადამიანი რომელიც დანტეზე მეტ სამყაროს ეწვია. სხვა მაგისტრებისთვის კამანდორი უშიშრობის მიზანმიმართულობის და სტრატეგიული გენიის მაგალითია. ის განთქმულია როგორც ძლიერი ორატორი რომელიც ყოველი მისი მეომრის გულს სწვდება. ჯერ არავის არ გაუგონია როგორ უყვიროდა დანტე თავის მეომრებს. ან ხმას მაინც როგორ უწევდა. კომანდორი უბრალოდ ყოველთვის ლაპარაკობს სიმართლეს, როგორი მწარეც არ უნდა იყოს ის. დანტე იმდენხანს ცხოვრობს რომ მისი გმირობები უკვე მიფებადაცაა ქცეული. ვერავინ დათვლის პლანეტა კანაუს განთავისუფლებაში რამდენი ორკის თავი მოიპოვა. არის მიფი რომ კომანდირმა გაიმარჯვა სისხლის მწყურვალე სკარბრანდზე (მე ყველაზე ძლიერ დემონად მიმაჩნია) პანდემონიუმის კარიბჭესთან, ამბობენ რომ მან ერთი ძლიერი დარტყმით დემონი შუაზე გადაჩეხა. ეს მართლაც მოხდა თუ ფანატიკოსის მოგონილია მხოლოდ დანტემ იცის, მაგრამ ის არ ლაპარაკობს ასეთ ბრძოლებზე რამდენადაც არ უნდა გააზვიადონ მისი მეომრული სიამაყე. ასეთ მძიმე დროს იმპერიუმს სჭირდება გმირები, ჭირდება იმედი, ზუსტად ამიტომ სისხლიანი ანგელოზების მბრძანებელი თავის ადგილს იკავებს, იმისთვის რომ კაცობრიობამ გული არ დაკარგოს. ყველა გამარჯვების მიუხედავად დანტე დაღლილია თავისი თანამდებობისგან. მან იცოცხლა უფრო მეტი ვიდრე უნდა ეცოცხლა, ხოლო საუკუნეების ტვირთი უფრო და უფრო მძიმდება. მხოლოდ ერთი რამე აკავებს დანტეს სულით დაცემისგან, სანგვინიუსის პერგამენტებში ჩაწერილია წინასწარმეტყველება დიდი ბრძოლის შესაცებ რომელიც გადაფარავს წარსულს, როცა ოქროს მეომარი ჩადგება იმპერატორსა და წყვიადს შორის. ბევრს სისხლიან ანგელოზს მიაჩნია რომ ეს წინასწარმეტყველობა სანგვინიუსმა თავისი მომავლის შესახებ დაწერა, მაგრამ დანტე სხვანაირად თვლის, ამას ის თავისი ინსტინქტით გრძნობს. ერთხელ შეიძლება მალეც იმპერატორის დაცვა დანტეს ხელებში აღმოჩნდება, და ის სავსე იქნება შემართებით შეასრულოს მისი მოვალეობა...

დანტე ჯავშნის გარეშე(უიშვიათესი შემთხვევა):



ლორდი აზრაელი.


კომანდორი აზრაელი იკავებს ბნელი ანგელოზების უმაღლესი მაგისტრის თანამდებობას და სიმართლის მცველის საპატიო ტიტულის.
შიდა წრის ძალიან ცოტა წევრი გამოირჩევა ასეთი ქარიზმატული ხასიათით როგორც აზრაელი, ენერგიული, ძლიერი ლიდერი, რომელიც ღიად აცხადებს ყველაფერს რასაც ფიქრობს. მისი მოქმედებები დიადი და საშინელია ერთდროულად: ის იმედის სხივია მის გვერდით მებრძოლთათვის და სამართლიანი მრისხანება მისი მტრებისთვის. აზრაელი ყოველთვის თავის თავში დარწმუნებული კაცივით გასცემს ბრძანებებს, კაცივით რომელიც აბსოლუტურად დარწმუნებულია თავისი გადაწყვეტილების სისწორეში.
კომანდორი აზრაელი არამარტო ბნელი ანგელოზების იერიშებს მეთაურობს და მათ ბრძოლაში მიუძღვება, არამედ „დაცემულებაზე“ ნადირობასაც ადევნებს თვალყურს და თავისი ავგუსტინიანური ჩინის გამო ორდენის ყველაზე ბნელი საიდუმლოების მცველიცაა. რომლებიც მხოლოდ მან და ამ ჩინის წინა მფლობელებმა იციან.
აზრაელი მეთაურობს შიდა წრეს, ის აღემატება ბნელი ანგელოზების შვილობილი ორდენების სხვა უმაღლეს მაგისტრებსაც კი. ის - ციხესიმაგრე კლდის ქვეშ, სადაც მხოლოდ ბნელი ანგელოზები ბედავენ სიარულს, მრავალი კილომეტრის სიღრმეზე ყველაზე ბნელ კამერებში დამალული საიდუმლოებების ერთადერთი მცველია. ყოველი უმაღლესი მაგისტრი თავის შემცვლელს შიდა წრიდან ირჩევს, როდესაც ძველი ავგუსტინიალური ჩინის მფლობელი იღუპება, მის არჩევანს შემთხვევისთვის მთელი შესაფერისი მხიარულებით აცხადებენ. რჩეული იღებს ლომის ჩაფხუტს - უძლიერეს არტეფაქტს რომელიც გადმოცემების მიხედვით თვით ლიონ ელ ჯონსონს ეხურა. ეს ჩაფხუტი წარმოქმნის მძლავრ ველს რომელიც იცავს მის მფლობელს და მის გვერდით მებრძოლებს ყველაზე სასტიკი შემოტევებისგანაც კი. ამ ფრთებით დამჩვენებულ არტეფაქტს, ბნელი ანგელოზებიდან არჩეული ჩაფხუტის მომწოდებელი ინახავს. ასევე რჩეულს აძლევენ ძლევამოსილ საიდუმლოებების ხმალს, რომელიც ისეთი ოსტატობითაა გაკეთებული ობსიდიანის მთლიანი ნაჭრისგან რომ ათასწლეულების ხმარების შემდეგაც არ დაუკარგავს თავისი პირვანდელი სიბასრე. ასევე მას გადასცემენ ლომის მრისხანებას, კომბინირებულ იარაღს, გაკეთებულს - როგორც ამბობენ - კალიბანის დაცემის შემდეგ მაგოსი პრესტორ შეუდავებელის მიერ. ბოლოს და ბოლოს ის იმოსება მშვენივრად გაკეთებულ ჯავშან „მცველში“ რომელიც მის ჩინს ასახავს.
მის ხელში გადმოდის ორდენის წმინდა დროშა, რომლის მატარებელსაც უდიდესი მაგისტრი თავისი ნებით ირჩევს. ყველაფერი ეს არის ბნელი ანგელოზების უძველესი სიმბოლები რომლებიც გადაეცემოდნენ მაგისტრიდან მაგისტრამდე მრავალი საუკუნის განმავლობაში და ბნელი ანგელოსების მოვალეობების ცოცხალი შეხსენებაა.
როგორც უდიდესი მაგისტრი აზრაელი არის ერთადერთი ვინაც იცის ბნელი ანგელოზების ყველაზე საშინელი საიდუმლო. „კლდის“ ცენტრში არის კელია, რომელსაც იცავს მრავალმეტრიანი ადამანტიუმის კედლები, დაფარული დაცვის ყველაზე ძლევამოსილი რუნებით. შიგნით უკვე ათი ათასი წლის განმავლობაში იმყოფება ერთი გატეხილი ადამიანი, რომელსაც ოდეზღაც ლუტერი ერქვა. მისი ვარპთან კავშირის დახმარებით, ბნელი ანგელოზები მისი იშვიათი სიგიჟიდან გამორკვევის პერიოდებში მას როგორც წინასწარმეტყველს იყენებენ. ყოველი უდიდესი მაგისტრი თავის დროს ცდილობდა არქიერეტიკოსისგან მონანიება გამოეძალა, მაგრამ თვით აზრაელმაც ვერ მოახერხა ეს. ლუტერი მხოლოდ აგრძელებს ბოდიალს და ბურდღუნს, ამტკიცებს რომ, მას არ სჭირდება მონანიება, რადგან ერთ მშვენიერ დღეს მოვა ლიონ ელ ჯონსონი და მას ყველა ცოდვას აპატიებს. ასევე ის ამტკიცებს რომ ეს დღე მალე მოვა და ლიონი უკვე ახლოსაა...

აზრაელი ბრძოლის წინა რიტუალის დროს:



This post has been edited by EliasWar on 2 Jul 2013, 15:14

EliasWar
რამდენი გიშრომია, კარგი იუზერები ჩანხართ

მაგრამ ხომ არის Warhammer-ის თემა და იქ დაიდოს სტატიებიც, ჯობია. თორემ ორი ერთნაირი შინაარსის თემა გამოგვივა

გაიხარეთ ქაოსის მიმდევრებო და შეეგებეთ დამღუპველი ძალების უძლეველ ჩემპიონებს!

აბადდონ წარმწყმენდელი.(იმუშავა ერიქსონმა)


აბადდონი ეს ის არის ვინც განუწყვეტლივ მართავს შავ ჯვაროსნულ ლაშქრობებს იმპერიუმის მოსახლეობის წინააღმდეგ. ეს ის არაადამიანია ვისი სახელი უკვე ათი ათასი წლის მანძილზე წყევლად და საშინელებად იქცა ოდეზღაც მისივე ძალისხმევით იმპერატორისთვის დაბყრობილი გალაქტიკისთვის.
დიდი ხნის წინ აბადდონი იმპერიუმის გმირების რიცხვს მიეკუთვნებოდა, უძლეველი მეომარი, რომელიც ადამიანთა რასის გაძლიერებისთვის იბრძოდა. ის დიდი ჯვაროსნული ლაშქრობის დროს მთვარის მგლების პირველი კაპიტანი იყო და მიჰყვებოდა ჰორუსს ტერრიდან გალაქტიკის ყველაზე შორეულ პლანეტებამდე. მთვარის მგლები ათასობით პლანეტებზე იბრძოდნენ, ანთავისუფლებდნენ მათ ქსენოსთა ტირანიისგან ან ქაოსის ძალების მმართველობისგან, აბადდონი ყოველთვის პირველ რიგებში იდგა. ის ეთაყვანებოდა ჰორუსს როგორც ღმერთს, უკანასკნელი კი მას როგორც საყვარელ შვილს ისე აღითქვამდა და მართლაც, დადის ჭორები რომ აბადდონი მართაც იყო ჰორუსის შვილი, უფრო სწორად ორეული, რაც პრიმარქების გენური კოდების ადრინდელი გამოკვლევების შედეგი იყო. ამ ყველაფრის გამო როდესაც ულანორზე ჩატარებული კომპანიის გამო იმპერატორმა მთვარის მგლებს სახელი შეუცვალა და ჰორუსის შვილები დაარქვა აბადდონს თვით პრიმარქზე მეტად უხაროდა.
როდესაც ჰორუსის ღალატი დაიწყო, ნათელი გახდა რომ აბადდონი მხარს თავის პრიმარქს დაუჭერდა და არა შორს მყოფ იმპერატორს. სამოქალაქო ომის დროს აბადდონს მიყავდა ჰორუსის შვილების ელიტური ტერმინატორების ბატალიონი. ის იბრძიდა ისტვაანის, იარანტის და ტერრას ალყის კომპანიებში. ჰორუსის საბრძოლო ხომალდზე „შურისმაძიებელი სული“ აბადდონი თავისი ტერმინატორებით ეწინააღმდეგებოდა იმპერიული მუშტების მეომრებს. ხოლო როდესაც ჰორუსი იმპერატორის ხელით დაეცა, აბადდონმა ისეთი სინანული განიცადა, რომ მისმა ქაოსით დასუსტებულმა გონებამ საბოლოოდ დაკარგა აზროვნების უნარი და სიგიჟესა და მრისხანებაში გადაეშვა. მაშინ მან შემორჩენილი ადამიანური თვისებებიც დაკარგა.
აბადდონმა თავისი ტერმინატორები მრისხანე კონტრშეტევაში წაიყვანა და ბრძოლით მოიპოვა მისი საყვარელი პრიმარქის სხეული. აბადდონმა თავისთვის ჰორუსის ელექტრო კლანჭები აიღო, რომელიც მის ჯავშანს სიძულვილითა და მრისხანებით სავსე საშინელი ღრიალით გამოჰგლიჯა. ეს ღრიალი მთელს ბარჟას მოედო და სანამ ლოიალისტები ამ ღრიალით გაბრუებულები იყვნენ, აბადდონმა ხომალდი ლეგიონერებთან ერთად ტერორის თვალში წაიყვანა. ასე გადავიდა აბადდონი მოკვდავების სამყაროდან ლეგენდების სამყაროში.
აბადდონი არ ჩქარობდა სწრაფად შესულიყო ქაოსის სამფლობელოში. მან ტერორის თვალთან ახლოს მდებარე ყველა იმპერიული სამყაროს განადგურება დაიწყო. პლანეტები, ერთი მეორის მიყოლებით ეცემოდნენ მისი ლეგიონერების რკინისა და ცეცხლის ზეწოლის ქვეშ. ეს უაზრო ჩეხვა შეჩერებული იქნა ლეგიო ტიტანიკუსის და კოსმოსური დესანტის რამოდენიმე ორდენის გაერთიანებული ძალებით. ეს იყო აბადდონის პირველი შავი ლაშქრობა იმპერიუმის წინააღმდეგ. ის ოცნებობს შექმნას თავისი, სასტიკი იმპერია რომელიც იმპერიუმის ნანგრევებზე აღიმართება. ყოველი აფეთქებული ვარსკვლავი, დაბყრობილი პლანეტა, მოკლული კაცი - კიდევ ერთი ნაბიჯია მისი წარმატებისკენ.
პირველი შავი ჯვაროსნული ლაშქრობის დროს, აბადდონმა ქაოსის ღმერთებთან ბევრი სისხლიანი ხელშეკრულება დადო. პლანეტა ურალანზე სიჩუმის კოშკის ქვეშ განლაგებულ სამარხებში, აბადდონმა გზა გაიკვლია საშინელი მონსტრების ჯგროებში და დემონური მახვილი მოიპოვა, რომელიც ათასწლეულების მანძილზე ინახებოდა სტაზისურ ველში. დემონური ხმალით ხელში აბადდონი თითქმის უძლეველი გახდა, მთელი ქალაქები ეწირებოდა მსხვერპლად ამ ხმალს. აბადდონის ძალა მართლაც არაადამიანური გახდა, რადგანაც ქაოსის ღმერთებმა ბევრი საჩუქარი გაუკეთეს სიმამაცისთვის და სისასტიკისთვის.
სამყარო ელ’ფარონზე, აბადდონმა იერიში მიიტანა კრომახის ციტადელის კარიბჭეზე. კრომახმა კარგად გააძლიერა თავისი ციხესიმაგრე. მას მხოლოდ სამი მეტრი სისქის სუფთა ადამანტიუმის კარიბჟე ქონდა. მხოლოდ მეათედმა იმ ძალებისა რაც აბადდონმა შეტევაზე წაიყვანა შეძლო მიახლოვებოდა კარიბჭეს და მაშინაც ხაფანგში აღმოჩნდნენ მძიმე ბოლტერების ორმხრივი ცეცხლის ქვეშ. მაშინ აბადდონმა თავისი ლეგენდარული ხმალი იშიშვლა და კარიბჭე რამოდენიმე დარტყმაში გაანგრია.
როდესაც სისხლიანი ანგელოზები პლანეტა მაკკანზე მოვიდნენ, აბადდონი მათ ცივი მრისხანებით შეეგება. მან სანგვინიუსის შვილებს ბერსერკების ბანდები მიასია, მართალია მხოლოდ მეათედმა შეძლო გამაგრებული გორაკის მწვერვალამდე მისვლა, მაგრამ სისხლიანი ანგელოზების ყველაზე ძლიერმა შემოტევებმაც ვერ დააბრუნებიეს მათ თავიანთი ძმების გვამები.
სულ აბადდონმა თორმეტი ჯვაროსნული ლაშქრობა ჩაატარა, ზოგიერთი მათგანი მთელი ლეგიონების შემოტევა იყო, რომელსაც თავში თვითონ მოუძღვებოდა. ყოველი შემოტევა ანადგურებდა ტერორის თვალთან ახლოს მდებარე ტერიტორიებს და ასუსტებდა იმპერიუმს. ტერრას ლორდები მუდმივ შიშში ცხოვრობენ, მათ ეშინიათ რომ აბადდონი ოდეზღაც შეძლებს ყველა მოღალატე ლეგიონის გაერთიანებას და ათი ათასი წლის წინ ჰორუსის მიერ დაწყებულ ღალატს დააბოლოვებს.


ჰურონ შავი გული(იმუშავა ელიასმა)


‘იმპერიუმი სუსტი, ბებერი კაცია. ის მზადაა და ელოდება როდის გახლიჩავენ მისი შურისმაძიებელი შვილები.’
ჰურონ შავი გული ერთ დროს ასტრალური კლანჭების მაგისტრი იყო, მაგრამ დიდი ხნის წინ შეაქცია ზურგი იმპერიუმს. ეხლა ის ცნობილია, როგორც ბადაბის ტირანი.
ბადაბის ომის ბოლო ბრძოლაში, რომელმაც ადგილი ეკლების სასახლეში დაიკავა, ლუგფტ ჰურონი სასიკვდილოდ იყო დაჭრილი მელტა იარაღისგან. როდესაც ასტრალურმა კლანჭებმა დაჭრილი მაგისტრი დაინახეს, ჰურონის სხეული ლოიალისტებს წაართვეს, რამოდენიმე ხომალდით იმპერიული ფლოტის ბლოკადა გაარღვიეს და მალსტრიმის რეგიონს შეაფარეს თავი.
ტირანმა იცოცხლა. მისი სხეული თითქმის თავიდან შექმნეს და თორმეტ დღეში ჰურონს ფეხზე დგომა შეეძლო. მან სასტიკი მიზანმიმართულობით ჩაიცვა მექანიკური ჯავშანი და პირველ შემხვედრ ციხესიმაგრეში ყველა ამოჩეხა. ჰურონის რეპუტაცია მალსტრიმში თანდათან იზრდებოდა და მალე შავი გულიც დაიბადა. ის მეკობრული იმპერიის ლიდერი გახდა, ხოლო მისმა კოსმოსურმა მედესანტეებმა წითელი კორსარები დაირქვეს და ჯავშანიც წითელ ფერებში გადაღებეს.
ბოლო წლებში წითელი კორსარების შეტევები გაიშვიათდა. თითქოს ერეტიკოსები რაღაცას ელოდებიანო. ყოველი შტორმის წინ სიჩუმეა...
აღჭურვილობა: ჰურონი შეიარაღებულია ელექტრული ნაჯახით და ტირანის კლანჭით, ელექტრული მუშტით შიგ ჩამონტაჟებული ცეცხლმფრქვევით. ასევე მას თან ჰყავს უცნაური, ქვეწარმავლის მსგავსი არსება, რომელიც მას ფსაიკერულ შესაძლებლობებს აძლევს.

ტიფუსი(იმუშავა ალექსმა)


მოკლედ წარმოგიდგენთ ტიფუს მოგზაურს, "ნარგლის მაცნეს" მოღალატე "სიკვდილის გვარდიის" პირველ კაპიტანს.
ტიფუსის ნამდვილი სახელი იყო კალას ტიფონი, ის იყო პსაიკერი პლანეტა ბარბარუსიდან. "დიდი ჯვაროსნული ლაშქრობის დროს "სიტყვის მატარებლების" პირველმა კაპიტანმა ერებუსმა ტიფონი ქაოსის მხარეზე გადაიყვანა, ახალი "მოკავშირეების" მეშვეობით ტიფონი გახდა ლეგიონის პირველი კაპიტანი და გადაეცა შეუდარებელი ხომალდი Terminus Est.
როდესაც ჰორუსის ერესი დაიწყო მორტარიონი და მისი "სიკვდილის გვარდია" ჰორუს და ქაოსს მიემხრო, თუმცა ეს არ იყო საკმარისი ხრწნის ღვთაებისათვის ნარგლისათვის და კალას ტიფონის მეშვეობით "სიკვდილის გვარდია" მისი მსახურები გახდნენ, კალას ტიფონმა ამოხოცა ყველა იმპერიისადმი ლოალურად განწყობილი ნავიგატორი და დააჯერა მორტარიონი რომ თვითონ შეძლებდა ხომალდების წმინდა ტერამდე მიყვანას, ამის ნაცლად, "სიკვდილის გვარდიის" ფლოტი საზარელ ვარპ ქარიშხალში აღმოჩნდა, ნარგლი ლეგიონს სხვადასხვა სენს მართებდა, ბვერი ასტრატესი მოკვდა უფრო მეტი მძიმედ დაავადდა, სიკვდილის პირას მყოფმა მორტარიონმა ნარგლის მსახურება აღუთქვა ოღონც კი ის და მისი ლეგიონი გადარჩენილიყო, ნარგლმა შეისმინა მორტარიონის მუდარა და ამაყი, ძლიერი, მამაცი ასტრატესები საზარელ ავადმყოფობის გამავრცელებელ მონსტრებად გადააქცია, ყვეალზე მეტად ნარგლმა მოღალატე კალას ტიფონი "დააჯილდოვა", ტიფოი გახდა ცოცხალი სკა რომელშიც ნარგლის მწერები ბუდობენ, იმ დღიდან კალას ტიფონს დაერქვა "ტიფუს მოგზაური, ნარგლის მაცნე"

მორტარიონისგან განსხვავებით ტიფუს სურს ბრძოლის გააქტიურება იმპერიის წინაამღდეგ და შანს არ უშვებს ხელიდან რომელიმე იმპერიის პლანეტას საზარელი ავადმყოფობები არ მოუვლინოს, ტიფუს მრავალჯერ უბრძვია აბადონ წარმწყმედელის "შავ ჯბაროსნულ ომებში" ყველაზე ცნობილი ალბათ მისის XII და XIII "შავ ჯვაროსნულ ომებში " მონაწილებაა.



არიმანი(იმუშავა ელიასმა)


ჰორუსის ერესის დასასრულისას ათასი შვილის ლეგიონში მუტაციების კონტროლი უკვე შეუძლებელი გახდა. ლეგიონი ჩაფლავდა ქაოსის დამორჩილებაში და ქაოსმა დაიმორჩილა ისინი. პრიმარქი მაგნუსი დუმდა ამ საკითხის შესახებ, ამიტომ მოქმედება მთავარმა ბიბლიოთეკარმა აიზეკ არიმანმა გადაწყვიტა. მან შეისწავლა მაგნუსის წიგნი და მოამზადა ჯადოქრობა, რომელიც ლეგიონის ბედს სამუდამოდ შეცვლიდა.
არიმანისთვის რისკი არაფერი იყო, რადგან თუ რუბიკი იმოქმედებდა ლეგიონი სამუდამოდ განთავისუფლდებოდა მუტაციებისგან. გეგმა იმდენად საშიში იყო, რომ თავიდან არიმანის მომხრეებმა უარი თქვეს რიტუალის ჩატარებაზე. მხოლოდ მაგნუსის დემონ პრინცად გადაქცევამ მოაბრუნა ათასი შვილების ჯადოქრები არიმანის მხარეს. არიმანის გეგმამ იმუშავა, მაგრამ არა იდეალურად. ლეგიონერები ეხლა თავისუფალი იყვნენ მუტაციებისგან, მაგრამ ყველა, ძლიერი ჯადოქრების გარდა, ავტომატონებად, რუბრიკის მედესანტეებად იქცნენ.
ამან პრიმარქი განარისხა. მაგნუსმა არიმანი ჯადოქრების პლანეტიდან და ლეგიონიდან სამუდამოდ გააძევა. იმ დღის შემდეგ არიმანი აკრძალული ცოდნის და ჯადოქრული არტეფაქტების ძებნაში მოგზაურობს გალაქტიკაში. ის ათასობით პლანეტაზე დაეშვა და მილიონობით ჯადოქრული ნივთი მოიპარა. მან ელდარების ქსელშიც კი მოახერხა შესვლა და ქსენოსების ხელოვნურ სამყაროებს შეუტია.
მისი ფსიქიკური იარაღების, ჯადოქრული ნივთების და საიდუმლო არტეფაქტების კოლექცია მაგნუსისაც კი უტოლდება, მაგრამ არიმანს მეტი უნდა. ბოლო წლებში ის მთელ ძალებს კრიბავს, რომ ელდარების შავ ბიბლიოთეკას შეუტიოს და იქ დამალული საიდუმლო ცოდნის დახამრებით ქაოსის ერთპიროვნული მბრძანებელი გახდეს.


ფაბიუს ბაილი(იმუშავა ელიასმა)


ფაბიუს ბაილი გალაქტიკაში ცნობილი ქაოსისტი და თავისი ლეგიონის მოღალატეა. ბოროტი გენიოსი ამტკიცებს, რომ იმპერატორის მიერ პრიმარქების შექმნის საიდუმლო ამოხსნა. ყოფილი იმპერატორის შვილების აფთექარი ბაილის მოწოდება ყოველთვის სიცოცხლის საიდუმლოებები იყო, არა სიკვდილის. ჰორუსის ერესის დროს ის სიხარულით მიუძღვებოდა იმპერატორის შვილებს სლაანეშის ხელებში. ბაილი ლეგიონერებს გრძნობებს უმახვილებდა და სიამოვნების ცენტრებს პირდაპირ ნერვულ სისტემასთან აკავშირებდა, რის გამოც მეომრები უწმინდურ სიამოვნებას იღებდნენ ყოველი ნაბიჯისას.
ბაილმა ტერა ჰორუსის დამარცხებამდე დატოვა. ის ომით დაქუცმაცებულ იმპერიუმში დადიოდა და მეამბოხე მთავარსარდლებს ტყვეების, გენეტიკური ასლების ან ტექნოლოგიების ხარჯზე ემსახურებოდა. ბევრმა ამბიციურმა მთავარსარდალმა დაიქირავა ბაილი და ბევრმა მათგანმა დასწყევლა შეშლილი გენიოსის გამოჩენის დღე, როდესაც მისი ქმნილებებს შეუჩერებელი გენოციდი იწყებოდა და აღარავის არღარ ემორჩილებოდნენ. ბაილმა ტერორის თვალისკენ გაიკვლია გზა, სადაც ქაოსის ჩემპიონებს ეხმარებოდა. მან სახლი ძველ ელდარების პლანეტაზე დაიდგა. პლანეტა ადრე ელდარების ცივილიზაციის უდიდესი ქმნილები იყო, ეხლა კი მის ზედაპირს ბაილის სიგიჟის ნაყოფი ფარავს.
ბაილის ალქემიის და გენეტიკური მანიპულაციის ცოდნა უდიდესია. მართალია მისი უმეტესი ქმნილებები უცნაური, დეფორმირებული და საშიში არსებები არიან. მაგრამ თითოეული მათგანი არაადამიანურად სწრაფი, ძლიერი და გამძლეა.

ლუციუს სამუდამო(იმუშავა ელიასმა)


მრავალი ათასწლეულის წინ ლუციუსი იმპერატორის შვილების კოსმოსური მედესანტე იყო და თავისი პრიმარქი ფულგრიმის გვერდით იმპერატორისთვის იბრძოდა. გალაქტიკაში ერთ-ერთი საუკეთესო ხმლის ოსტატი ლუციუსი სიამაყით ატარებდა საბრძოლო იარებს, მომავალში კი მათგან სიამოვნების მიღებაც დაიწყო.
როდესაც იმპერატორის შვილები ჰორუსის აჯანყებამ ჩაითრია, ლუციუსმა ღრმა იარებით დაიფარა სახე, თავი და მკერდი. ლუციუსი ნელ-ნელა სიგიჟეში გადაეშვა. მას ნახევრად ქაოსის ჩურჩული აცდუნებდა, ნახევრად კი ხმლის იდეალური ოსტატობისკენ სწრაფვა.
ლუციუსი ემსახურებოდა ლეგიონს და პრიმარქს, როდესაც იმპერატორის შვილები ქაოსის მიმდევრები გახდნენ. ის საუცხოო ოსტატობით და სისწრაფით ბრძოლობდა გლადიატორულ შეჯიბრებებში. ის უძლეველი იყო, სანამ ცნობილ ლორდ კომანდორ ცირიუსს არ შეხვდა, რომელმაც აქამდე დაუამრცხებელი ლუციუსი მოკლა.
სლაანეში ვერ შეეგუებოდა ლუციუსივით ერთგული მსახურის სიკვდილს. რამოდენიმე კვირის შემდეგ ლორდი კომანდორი ცირიუსის ჯავშანმა შეცვლა დაიწყო. ცირიუსს თმები გასცვივდა, კანის ქვეშ კი ბნელი ხაზები გაუჩნდა, რომლებიც მალე იარებად გადაიქცნენ. მალე ლუციუსი სრულიად გაცოცხლდა, ხოლო მისი მკვლელიდან მხოლოდ მყვირალი სახე დარჩა ვარპით შეცვლილ ჯავშანზე.
ამ დროისთვის ლუციუსი გალაქტიკაში დაძრწის როგორც სასტიკი მჩეხველი, რომლის მოკვლაც შეუძლებელია. თუ მისი მკვლელი წამიერ სიამოვნებას მაინც იღებს ის ნელა და მტკივნეულად ლუციუსად იქცევა. ლუციუსი იმპერატორის შვილების ურდოს უდგას თავში და იგივე სიამოვნებით ეგებება სიკვდილს, რამდენითაც მას მტრებს ჩუქნის.

კჰარნი.(იმუშავა ერიქსონმა)


ჯერკიდევ ჰორუსის ღალატამდე, კჰარნი სამყაროს მჭამელების ლეგიონიდან, ცნობილი იყო თავისი სისხლისმსმელობითა და შეუკავებლობით. ღალატის დროს თავისი შეუჩერებლობისა და აგრესიის საშუალებით ნამდვილ ლეგენდად იქცა. ის იმპერატორის სასახლის იერიშის დროს პირველ რიგებში იბრძოდა. კჰარნს ჰორუსის სიკვდილის ჟამს სძლიეს და ის მოკლულთა გორაკზე დაეცა, მაგრამ ერთგულმა სამყაროს მჭამელებმა იმის მიუხედავად რომ მკვდარი ეგონათ მაინც გამოიყვანეს სასახლიდან. კჰარნის გაცოცხლება მიღებული იქნა როგორც სისხლის ღმერთის მიერ ერთგული მსახურისადმი ბოძებული საჩუქარი. მას შემდეგ კჰარნი იბრძოდა ყველაზე საშინელ და სისხლისმღვრელ ბრძოლებში, მაგრამ არცერთში არ მიუღია ისეთი საშინელი ჭრილობები როგორც ტერრას ალყის დროს.
მეტსახელი „მოღალატე“ მან დემონიკურ სამყარო სკალატრაკსზე მოიპოვა, როდესაც სამყაროს მჭამელები იმპერატორის შვილებს ებრძოდნენ. ზუსტად ამ ბრძოლის შემდეგ სამყაროს მჭამელების ლეგიონი სამუდამოდ დაიშალა ათასობით სხვადასხვა ბანდად. როდესაც კჰარნმა დაინახა მისი ძმები როგორ მირბოდნენ თავშესაფარავებში სასიკვდილო ქარბუქისგან თავდასაცავად, იმის მიუხედავად რომ კიდევ ბევრი მტერი იყო მოსაკვლელი, ის ცეცხლმფრქვევით შეიარაღდა და ამ იარაღის საშინელი შესაძლებლობები მის მეომრებზევე გამოსცადა. კჰარნმა თავშესაფრები დაწვა, რითაც იქ შეფარებულ ბერსერკებს გამოსვლა აუძულა, შემდეგ ის დაიარებოდა სკალატრაკსის შავ ქალაქებში და ყველას ხოცავდა, იქნებოდა ეს მტერი თუ მოკავშირე. ყველა თავისქალა კარგია სისხლის ღმერთის ტახტისთვის.
იმ გრძელი ღამის შემდეგ მხოლოდ ყველაზე მამცები ან თავზეხელაღებულები გადაწყვეტნენ იბრძოლონ კჰარნის გვერდით, მაგრამ მას ეს დიდად არ ანაღვლებს. კჰარნი - შეუჩერებელი გამანადგურებელია რომელსაც მხოლოდ კჰორნის სახელით თავების შეგროვება უნდა.



This post has been edited by EliasWar on 9 Jul 2013, 18:29