მე ვწერ ხოლმე,განთავისუფლების საშუალებაა და თან სასიმოვნო პროცესი,მომენტი როდესაც ქმნი რაღაცას,მაგრამ ეს არ ნიშნავს,რომ მე ან სხვა ვინც წერს ესე თავის თავს უწოდებს მწერალ, საზოგადოებამ შერაცხოს ავტორი და არა ავტორმა თავისი თავი,აღიარება უნდა მოიპოვოს.
წერაზე ისე აგდებით წერთ,ან ისე მარტივად განიხილავთ თითქოს და უმარტივესი პროცესი იყოს და ნიჭს არ მოითხოვდეს,თითქოს და ყოველ მეორეს შეეძლოს დაწერა ისე,რომ გაგრძნობინოს,თქვენ რაზეც საუბრობთ ყოველი მეორე დაწერს მაგრამ ის რასაც ქვია გულში,რომ ჩაგწვდება ყველას არ შეუძლია,სხვათაშორის წერა,რომ არ შეუძლიათ ეს უნივერსიტეტში დაკვირვებამაც ცხადყო,ესეებს თავი რომ დავანებოთ უბრალო რეფერატებს ვერ წერენ და პრეზენტაციების ტექსტს ეგ კი არადა იმის დაწერა და გადმოცემა უჭირთ თუ რა ბიზნესი უნდათ მომავალში და რას აპირებენ საერთოდ ცხოვრებაში... ასე,რომ ვისაც რა უნდა ის წეროს და მერე საზოგადოებამ შეუფასოს ნაშრომი...
სხვათაშორის წერას რომ ვიყწებ მაშინ ესე მგონია იმ სამყაროში ვარ რომლის შესახებაც ვწერტ და რეალურად კავშირი მეკარგება ჩემს ირგვლივ რეალურ სამყაროსთან და ეს საოცარი გრძნობაა,ხშირად აღარ ვწერ და მენატრება ხოლმე ის გრძნობა როდესაც 2-3 საათი წერ და ვერ ხვდები როგორ გადის დრო თან ეს პროცესი ისეთია ძალით რომ დაჯდე ვერ დაწერ როგორც ბევრი აღნიშნავთ აქ,თუ არ მოგაწვა და უცებ რაღაც იდეა არ გაგიჩნდა,მერე კიდევ ერთი წინადადებიდან იწყება მთელი მოთხრობა,ტექსტი,სამყარო...
This post has been edited by GeoWarr1or on 23 May 2015, 08:57 I Love Life, so as Life is Love and Love is Life.
დამწყებო მწერლებო, შემობრძანდით!, გაგვიზიარეთ თქვენი ნაშრომები, თუ ამის სუვილი გაქვთ...
