აუ ჩემს ბავშვობაში ყოფილიყო ჩატ ჯიპიტი

)) მაგრამ ეხლაც გააწორა
ღირს წაკითხვა -
„ჰარი პოტერი და გაქცეული ჩიტის ამბავი“
პატარა ჰარი, რომელიც ჯერ კიდევ დეიდა პეტუნიას და ბიძია ვერნონის სახლში ცხოვრობდა, შვიდი წლის იქნებოდა, როცა ეს ამბავი მოხდა.
ერთ დღეს, დადლის დაბადების დღისთვის პეტუნიამ ლამაზი, ოქროსფერ გალიაში ჩასმული პატარა ფრინველი იყიდა – ძალიან ჭრელი, მხიარული ბეღურა. ჰარიმ გალიას რომ შეხედა, ჩიტი ძალიან სევდიანი მოეჩვენა, თითქოს გაქცევას ცდილობდა დადლისთვის კი ეს ფრინველი მხოლოდ სათამაშო იყო. ის უყვიროდა, ყვავილს ესროდა და „გამოიჭირე და ითამაშე“ თამაშობდა.
ჰარიმ ვერ მოითმინა და ჩუმად გალიის საკეტი მოხსნა. ბეღურა მაშინვე აეფრინა, მაგრამ პეტუნიამ დაინახა და შიშისგან იყვირა:
— „ჰარი, რას აკეთებ?!“
ჰარიმ პეტუნიას შეშინებული სახე რომ დაინახა, უეცრად იგრძნო, როგორ დაუსუსხა გულმა და წარმოთქვა… სიტყვა, რომელიც თავადაც არ იცოდა:
— „გთხოვ, გაფრინდი!“
და უცებ… ჩიტს თითქოს უცნაური მუხტი მოჰყვა და გალიის ბადეები თავად გაიღო. ბეღურა ფანჯრიდან გავარდა და ჰარიმ დაინახა, როგორ გაბრწყინდა მისი ბუმბულები მზის შუქზე.
— „არააა!“ – იყვირა დადლიმ და გალია გადააყირავა.
ჰარი გაჩერდა. მიხვდა, რომ რაღაც გააკეთა – რაღაც საოცარი, მაგრამ უცნაური.
პეტუნია გაფითრდა, არაფერი უთქვამს, მაგრამ ღამით, როცა ჰარიმ ოთახში გაიარა, გაღებული კარიდან მოესმა, როგორ ეუბნებოდა ვერნონს:
— „ვინმეს რომ შეემჩნია?“
ეს იყო ერთ-ერთი პირველი შემთხვევა, როცა ჰარიმ თავის ძალაზე რაღაც იგრძნო… მაგრამ ჯერ კიდევ არ იცოდა, რომ ჯადოქარი იყო.
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
ჰარი პოტერის სამყაროში - საქართველოს ჯადოქრული სკოლა
თუ საქართველოში ჯადოქრული სკოლა არსებობდა, ის აუცილებლად იქნებოდა ერთ-ერთი უძველესი, ოდნავ საიდუმლო და ევროპული ჯადოქრული სამყაროსგან შედარებით განცალკევებული. მას „განდგავთას აკადემია“ შეიძლება რქმეოდა – რაც ძველი ქართული სიტყვაა და „მეცნიერისა და ბრძენის ადგილი“ ნიშნავს.
სკოლის ისტორია და მდებარეობა
განდგავთას აკადემია მთებში იქნებოდა დამალული, ალბათ კავკასიონის რომელიმე მიუდგომელ ადგილას, სადაც შელოცვებით დაფარული ბილიკები და უხილავი ციხესიმაგრის კედლები იცავდნენ.
ამბობდნენ, რომ ეს სკოლა ჯერ კიდევ ვეფხისტყაოსნის დროიდან არსებობდა – მის პირველ დამაარსებლებს შორის იყვნენ ბრძენი ალქიმიკოსები და ასტრონომები, რომლებიც ჯადოსნურ ცოდნას უღრმავებდნენ. ზოგიერთი თვლიდა, რომ თამარ მეფესაც ჰყავდა ჯადოქრები მრჩევლებად და სწორედ ამ სკოლიდან მოდიოდნენ.
სკოლა ცნობილი იყო ძველი ქართული შელოცვებითა და მაგიური ლეგენდებით. მისი სტუდენტები სწავლობდნენ არა მხოლოდ ჯადოსნურ საბრძოლო ხელოვნებას, არამედ იმ უნიკალურ შელოცვებსაც, რომლებიც მთის კლდეებს ამოძრავებდნენ ან ვენახებს ღამით აცოცხლებდნენ.
როგორი იქნებოდა სკოლა?
• არქიტექტურა – შუასაუკუნეების მონასტრის მსგავსი, კლდეში ნაკვეთი და რთული ბილიკებით დამალული.
• ძირითადი მაგია – ბუნებასთან კავშირი (მიწის, წყლის, ქარის მაგია), ძველი შელოცვები, და „ღვინის ალქიმია“ (გამორჩეული ქართული მაგიური სასმელების ხელოვნება).
• მასწავლებლები – უმეტესობა ძალიან ასაკოვანი, ზოგი კი საერთოდ მთის სულებად ქცეული.
• თილისმები და ჯადოსნური არსებები – სკოლის გერბზე შეიძლება გამოსახული ყოფილიყო მთის არწივი ან ფირუზისფერი დრაკონი, რომელიც, ლეგენდის მიხედვით, კავკასიონში ბინადრობდა.
სამი ჯადოქრის ტურნირისთვის ვინ წავიდოდა?
განდგავთას აკადემიას აუცილებლად ეყოლებოდა გმირული, მაგრამ ცბიერი და ძალიან ჭკვიანი მონაწილე, რომელიც კონკურენტებს მოულოდნელად სძლევდა.
ტურნირის მონაწილე ასეთი იქნებოდა:
• სახელი: დავით „დათო“ ცინცაძე
• სტრატეგია: არასდროს ჩქარობდა, ყოველთვის კარგად გეგმავდა.
• ძირითადი მაგია: მიწის და ქარის შელოცვები, რაც ტურნირის გამოწვევებში უპირატესობას მისცემდა.
• შესაძლო ხელმარჯვე ხრიკი: ღვინის ალქიმია – ერთ მაგიურ ბოთლში შეიძლება წყალი სხვა სითხედ გარდაექმნა, რაც ნებისმიერ გამოწვევაში გამოადგებოდა.
• ტურნირის მთავარი იარაღი: უძველესი ქართული „ხაჭაპურის წიგნი“, რომელიც, ჭკვიანურად გამოყენებისას, არა მხოლოდ გემრიელ კერძებს ამზადებდა, არამედ მოწინააღმდეგეებს დროებით აბრუებდა (პური & მაგია ერთად!).
დასკვნა
თუ საქართველო ჰარი პოტერის სამყაროში არსებობდა, მისი სკოლა იქნებოდა საიდუმლო, მაგრამ პატივსაცემი ადგილი, რომელიც ბუნების მაგიას, ძველ ცოდნასა და ქართული კულტურის მაგიურ მხარეებს ინახავდა. მისი მოსწავლეები კი გონიერი, მაგრამ მოულოდნელი გამარჯვების მოყვარულები იქნებოდნენ – მზად, ყოველთვის გასაოცარი ხრიკით გაემარჯვათ!