თენდებოდა, მატარებელმა სადგურს რომ მოაკივლა.
ბაქანზე დამხვდურები აფუსფუსდნენ. ზოგი სკამებიდან წამოიშალა, ზოგი შენობიდან გამოვიდა. ვერც იფიქრებდით, ამ დილაუთენია ძველ სადგურზე ამდენი თუ მოიყრიდა თავს.
მატარებელი ქშენით ჩამოდგა და გვერდებიდან ორთქლთან ერთად ხალხიც გამოყარა.
მანაც ქუდი წარბებამდე ჩამოიფხატა და თავდაჯერებულმა, რომ ამ დროს და ამდენ ხალხში ვერავინ შეამჩნევდა, გასასვლელისკენ გასწია.
მაგრამ ფანჯარასთან მიმჯდარმა უცნობმა მაინც დააფიქსირა, მობილურით ერთადერთი სიტყვა 'ჩამოვიდა' გაგზავნა და ყავის სმა მშვიდად განაგრძო.
***
მობილურის ხმამ გააღვიძა.
-ვინ ოხერია,-გაიფიქრა ბატონმა სტივენმა,შეიკურთხა და ტელეფონს დახედა.-ჰეჰ,ჩამოსულა,-გაიფიქრა და ჰენრიეტას თავში წაუთაქა-ადექი,დიდი საქმეები გველოდება.
წადი შენი!-მხოლოდ გაიფიქრა ცემა-ტყეპას მიჩვეულმა,ოდესღაც ლამაზმა,ახლა კი ბატონი სტივენის მუშტების და ალკოჰოლის საკმაო დოზისგან დამახინჯებულმა ჰენრიეტამ და ჩაცმა დაიწყო.
-ყავა გამიკეთე/-გასცა ბრძანება ბატონმა სტივენმა და ჩაჩაჩული ნიფხავის სწორებ-სწორებით გაუყვა სააბაზანოს გზას.
ჰენრიეტა მოულოდნელი სისწრაფით დასწვდა შეფის მობილურს, შემოსული მესიჯი მოძებნა, წაიკითხა, თავისი მობილურით სურათი გადაუღო და სწრაფადვე გადაგზავნა, მერე შეფის მობილური ადგილზე დააბრუნა, ჩაცმა დაამთავრა, ძველი იმიჯი მოირგო და სამზარეულოსკენ წაფლასუნდა. ბატონი სტივენი აბაზანიდან რომ გამოვიდა, ქალი ქაფქაფა ყავას უკვე ჭიქაში ასხამდა.
-ჩამობრძანდა ვაჟბატონი !-გამოსცრა კბილებში სტივენმა ისე, რომ ჰენრიეტასთვის არც შეუხედავს და მაგიდას მიუჯდა, რომელზედაც ტრადიციული საუზმე ელოდებოდა 2 ცალი შემწვარი კვერცხის,ბეკონის დიდი ნაჭრისა და ბრიტანული სოსისისგან შემდგარი,ყავასთან და კრუასანებთან ერთად.
ქალს მისავათებულ და ნამძინარევ სახეზე არაფრისმთქმელი გამომეტყველება ჰქონდა.
-იცოდე, ჩარლის ჩამოსვლის ამბავი ვინმესთან თუ წამოგცდა, ცოცხალი ვერ გადამირჩები !-ხმაში აშკარა გაღიზიანება ეტყობოდა სტივენს.
ამის თქმაზე ჰენრიეტამ ტუჩი მოიკვნიტა და შიშნარევი მზერა გააპარა თავისი მობილურისკენ...
***
ჩარლი ოლდმენი 32 წლის ამერიკელი კერძო დეტექტივი იყო.
ასე ეძახდა თავის თავს.
სინამდვილეში - ყოფილი პოლიციელი.
რამდენიმე სერიოზულ საქმეში მაგრად ჩაისვარა, რის გამოც გამო საგზაო პატრულად ჩამოაქვეითეს....
ჩარლის კი დიდად არ ხიბლავდა საჯარიმო ქვითრების შევსება...
ერთ დღესაც თავისი სამკერდე ნიშანი ჩაბარა და კერძო დეტექტივობა დაიწყო. დიდად შემოსავლიანი არ იყო, მაგრამ ბევრად უკეთესი, ვიდრე არასწორედ გაჩერებული მანქანების დევნა..
ლონდონში პირველად უწევდა მუშაობა. სიმართლე რომ ვთქვათ, ჩალის შტატებს იქით არც უმუშავია.
მოღალატე ცოლებს და ქმრებს უთვალთვალებდა. ერთხელ ვიღაც პედოფილის კვალიც აიღო. ეს იყო მისი მაქსიმუმი...
ხოდა, უყოყმანოდ დასთანხმდა შემოთავაზებას. ჰონორარიც არ იყო ურიგო...
და ის უკვე ლონდოდნშია.
მატარებლიდან ჩამოსულმა ჩარლიმ ქურთუკის ჯიბები მოიჩხრიკა და პატარა ბარათი იპოვა, სადაც მისამართი და ტელეფონის ნომერი იყო მითითებული .თავის დამქირავებელზე მხოლოდ ის იცოდა, რომ მას სერ სტივენი ერქვა .
***
-მობრძანდით,-ქალის ხმა აშკარად ეცნო ჩარლის, შორეული, ჯერ კიდევ ვერ დავიწყებული წარსულიდან. ის არის? გაიფიქრა მან ,თუმცა კი აშკარად სხვანაირი იყო, დაბერებული, ნაღვლიანი, რაღაცნაირად უშნო და დასიებული.
-გამარჯობა,მე სერ სტივენთან ვარ.
-მობრძანდით, ბატონი ჩარლი, ხომ?-ელეგანტურ კოსტუმში გამოწყობილი სერ სტივენი სიგარის ნება-ნება ქაჩვით შეეგება ჩარლის, - რას დალევთ?
-ვისკი ყინულით, სერ,- მიუგო ჯერ კიდე დაბნეულმა ჩარლიმ -გუმანით გრძნობდა, რომ ჰენრიეტასთან ნაცნობობა (არადა ამ არც თუ ისე ტკბილად დავიწყებულ ურთიერთობას ნაცნობობაზე გაცილებით მეტი ერქვა) არ უნდა შეემჩნია.
ჰენრიეტა კუთხეში იჯდა, ნატანჯ, ოდესღაც ლამაზ სახეზე კი სადღაც ჯანდაბიდან შერჩენილი ბავშვუბრი გულუბრყვილობა გამოსახოდა.
იჯდა, ჩარლის შესცქეროდა და ამ წარმოსადეგი მამაკაცის ნაცვლად თვალწინ ქოჩორაშლილი, მხიარული ყმაწვილი ედგა, წლების წინ ხელჩაკიდებულს გიჟივით რომ დააქროლებდა ლონდონის ქუჩებში, სკვერებში, ბარებში.... სად აღარ იყვნენ ერთად, სად არ ნახავდით მხიარულებს, ბედნიერებს, მოალერსეებს, მთვრალებს... ნეტა იმ დროს. მერე უცებ გაქრა და...გაქრა ყველაფერიც. შტატებში წავიდაო. სწავლაო, საქმე, კარიერა.... ჰენრიეტა კი დარჩა აქ... და აი, შესცქერის ეხლა სწავლა-საქმე-კარიერაგამოვლილ სიმპატიურ მამაკაცს, რომელიც უკან კი დაბრუნებულა, მაგრამ იმ ჩარლისა აღარაფერი შერჩენია. შესცქერის და ფიქრობს : ალბათ, როგორი ბებერი ვჩანვარ ამის თვალში. ნეტა თუ მიცნო საერთოდ, მიცნოო? ფიქრობდ ჩემზე, ლონდონში რომ ბრუნდებოდა? ვახსოვარ? რას ვახსოვარ. მე ვერ ვიცანი, მისი სახელი რომ მითხრა სტივენმა... ვაიმე, სტივენი! სტივენი!!! იცის კი ჩარლიმ, ვისთან აქვს საქმე?! ჩემი მესიჯი!!! ნეტა არ გამეგზავნა!! ვაიმე, უკვე გვიანაა....
-სერ ალექს ფერგიუსონმა კარგი რეკომენდაცია გაგიწიათ, ბატონო ჩარლი,-უთხრა სერ სტივენმა, -უეინ რუნის და პოლ სქოულზის საქმეში დაუფასებელი სამსახური გაგიწევიათ.
-ისეთი არაფერი,-ჩაიბურტყუნა ჯერ კიდე გაოგნებულმა ჩარლიმ.
-კარგი, ახლა საქმეზე გადავიდეთ. გაეცანით ჩემს წერილს, ბატონო ჩარლი?
-კი,სერ სტივენ, - როგორც იქნა, გონს მოვიდა ჩარლი, -არ ჩანს რთული საქმე, ვუთვალთვალო ბატონ რენდოლ მაკმერფის, გავიგო, სად დადის, როდის, ვისთან... სწორად გავიგე ყველაფერი?
-სწორად გაგიგიათ ყველაფერი,-მიუგო სერ სტივენმა და ჰენრიეტას მიუგდო-ვისკი დაგვიმატე!
რენდოლ მაკმერფი-სტივენის მარჯვენა ხელი, სიმაღლით ძალიან დაბალი,დაახლოებით 5.5 ფუტის სიმაღლის, ჯმუხი, მელოტი, უხეში ნაკვთების მქონე პიროვნება იყო. მას მთლიანი ძალაუფლების ხელში ჩაგდება სწყურდა და მის მისაღწევად ყველაფერზე იყო წამსვლელი.საწყალი ჰენრიეტა მასაც ხშირად დაუშინებია სხვადასხვა მეთოდით, რის გამოც ქალი ვეღარაფერს უმალავდა და რა გასაკვირია, რომ კერძო დეტექტივის ამბავიც მოახსენა,მაგრამ რას წარმოიდგენდა, თუ დეტექტივი მისი ყოფილი სატრფო აღმოჩნდებოდა, რომლისადმიდაც სიმპატიები დღემდე შემორჩენოდა მიუხედავად ამდენი გავლილი წლისა.
რენდოლს ორი ქვეშევრდომი ჰყავდა, ლუკა ბრაზი და სანდრო ნაზი, წარმოშობით ორივე იტალიელი. ისინი უფროსის მიერ დავალებულ ყველანაირ შავ სამუშაოს ასრულებდნენ. “ალბათ რენდოლმა უკვე დაავალა მათ ჩარლის მოშორება.... ღმერთო ჩემო !! არა ! არა !! რაიმე უნდა იღონოს ჰენრიეტამ თორემ ეს საქმე კარგად არ დასრულდება !!“-ქალს უამრავი აზრი უტრიალებდა თავში, თუმცა არ იცოდა, როგორ მოქცეულიყო,თითქოს რაღაც შინაგანი არ უშვებდა და აკავებდა ერთ ადგილას.....
-უკვე დაბინავდით?-იკითხა სერ სტივენმა.
-არა, ჯერ არა, -იცრუა ჩარლიმ.
-დახმარება გჭირდებათ რამეში? იცნობთ ლონდონს?
-არა, მაგრამ რამეს მოვახერხებ, გმადლობთ,-კვლავ იცრუა და თვალი ჰენრიეტასკენ გააპარა. ქალი ისევ კუთხეში მიმჯდარიყო, სახეზე მღელვარება ეტყობოდა.
-კარგი, მაშინ აღარ დაგაყოვნებთ. მოითავეთ თქვენი საქმეები და დამიკავშირდით,-სერ სტივენმა დეტექტივს ხელი გაუწოდა...
ჩარლი შენობიდან აფორიაქებული გამოვიდა. ჰენრიეტა... რას იფიქრებდა, თუ კიდევ შეხვდებოდა, თანაც აქ და ახლა. როგორ დაბერებულა. აქ რას აკეთებს, რა უნდა? რა საქმე აქვს სერ სტივენთან? ჩამოსვლამდე ჩარლიმ ინფორმაციები მოიძია დამქირავებელზე. დიდად აღტაცებული არ დარჩენილა საქმის გაცნობის შემდეგ, მაგრამ მთავარი იყო, კარგად უხდიდნენ. თან არც დავალება ჩანდა ძნელი. თითქოს... ახლა უკვე ამაშიც ეჭვი ეპარებოდა. დამქირავებელმაც ცუდი შთაბეჭდილება დაუტოვა გაცნობის შემდეგ. მერე ჰენრიეტა... ნეტავ, თუ იცნო? თითქოს აღელვებული ჩანდა. რატომ? ხდება რამე?
ამ ფიქრებით დამძიმებულმა ვერც შენიშნა, როგორ გაყვა უკან ერთი უცნობი.
მეორე დღეს ჰენრიეტა და სტივენი როგორც ყოველთვის სამსახურში სხვადასხვა ტრანსპორტით მივიდნენ.სტივენი თავისი მანქანით დადიოდა,ხოლო ჰენრიეტა კი ავტობუსით.სერ სტივენი ცნობილი კომპანიის „ფრეიას“ გენერალური დირექტორი იყო,პრესტიჟს უფრთხილდებოდა და ნამდვილად არ სურდა სახელის გაფუჭება,თავის მდივანთან რომანის გამო. „ფრეიას“ სათაო ოფისი ლონდონის ცენტრში მდებარეობდა და ისინი ძირითადად საზღვაო გადაზიდვებით იყვნენ დაინტერესებულნი.სტივენის მეთაურობით მრავალი პროდუქტი შესულა ბრიტანეთის საზღვარზე კონტეინერებით.ხშირ შემთხვევაში იგი უარს არ ამბობდა კონტრაბანდული პროდუქტების შემოტანაზე დიდი ფულის სანაცვლოდ.ამ ყველაფერში კი რენდოლ მაკმერფიც იღებდა მონაწილეობას.
კომპანიის თანამშრომლების უმეტესობას მონურად უწევდათ მუშაობა მცირე ხელფასის სანაცვლოდ,ამას სტრესი და უფროსობისგან ზეწოლა ემატებოდა.კარგი პირობებით და პრივილეგიებით მხოლოდ რენდოლი და სხვა რამოდენიმე თანამშრომელი სარგებლობდა.
ჰენრიეტაც სწორად ამ დღეში იყო.მან იცოდა,რომ სტივენსა და რენდოლს შორის ურთიერთობა დაიძაბა,კერძო დეტექტივის დაქირავების მიზეზიც ეს იყო.მან დანამდვილებით იცოდა,რომ ეს ყველაფერი სისხლის ღვრის გარეშე არ ჩაივლიდა,თუმცა ეს ნამდვილად არ ანაღვლებდა,რადგან ორივე მხარეს გაუმაძღარი ღორი იდგა,რომელთათვისაც ძალაუფლება და სიმდიდრე ყველაფერზე მაღლა იდგა.მდგომარეობა შეიცვალა მას შემდეგ რაც ჰორიზონტზე ჩარლი გამოჩნდა....ჰენრიეტა მთელი დღის განმავლობაში ვერ ახდენდა კონცენტრაციას სამუშაოზე,ფიქრები ღრღნიდა გამუდმებით და რაც უფრო მეტად ფიქრობდა ჩარლიზე მით უფრო მეტად უღვივდებოდა მისადმი არსებული ძველი გრძნობები.....
ჩარლიც ფიქრობდა ჰენრიეტაზე. შეხვედრისთანავე წამოეშალა მოგონებები და მოსვენებას აღარ აძლევდა. წუხელ უგონოდ დათვრა კიდეც მათ დასავიწყებლდ, მაგრამ ამ დილით გონთან და თავისტკივილთან ერთად ის ფიქრებიც დაუბრუნდა და ააფორიაქა : რას იტყვის ჰენრიეტა და რას-არა? რას ამოქექავს წარსულიდან? უხაროდეს თუ არა მასთან შეხვედრა? რას საქმიანობს ახლა, რამდენად სანდოა ამ გაურკვეველ ხალხში გახვეული...
წლების წინ ჩარლი სამუდამოდ წავიდა ლონდონიდან. ასე ფიქრობდა თვითონ, ყველაზე და ყველაფერზე გაბრაზებული. თავიდან უზრუნველი ბავშვობა ჰქონდა, ტკბილი ცხოვრება, მყუდრო და ლამაზი სახლი და მოსიყვარულე მშობლები. წამოიზარდა და მოულოდნელად მამამ მიატოვა. სხვა ქალთან წავიდა. თვითონ ძალიან ინერვიულა, ძალიან. ალბათ დედამაც, მაგრამ ის ცდილობდა, შვილს არფერი შეემჩნია-პირიქით, უფრო ათამამებდა, ეფერებოდა, მისი სურვილების შესრულებას ცდილობდა... არაფერი აკლდა ჩარლის მამის გარდა. ის კი არ ჩანდა. არც კითხულობდა, ისე იყო გართული ახალ ცოლ-შვილში. არადა, როგორ ელოდა ჩარლი! ამ ლოდინში დედის ავადმყოფობაც კი ვერ შეამჩნია. როცა შეამჩნია, უკვე გვიან იყო....
მთელი ის სიმწარე მარტომ გადაიტანა.
მერე, როცა დედა დაასაფლავა და დიდ-პატარა საქმეებიც მიალაგა, მამა საერთოდ ამოიღო გულიდან, მისი გვარი დედის გვარით შეიცვალა, სახლის კარი გამოიკეტა და უკანმოუხედავად წავიდა ყველაზე შორს-ამერიკაში.
-"ჩარლზ" -ისე მკაფიოდ მოესმა ეს ხმა
ასე ხომ მხოლოდ ჰენრიეტადა დედა უძახდა
უკან მოიხედა და მის წინ იყო ქალი რომლიც ოდესღაც უყვარდა..
დაბნეული იდგა მის წინ და ვერაფრის თქმას ვერ ახერხებდა.. რამდენჯერ წარმოიდგინა ეს შეხვედრა რამდენი რამის თქმა უნდოდა მაგრამ ახლა დგას და ხმას ვერ იღებს
უხერხული დუმილი ისევ ქალმა დაარღვია
-მიხარია შენი ნახვა
-მეც..
-იცი ,ვერასდროს ვერ წარმოვიდგენდი რომ შენ აქ გნახავდი სტივენის სახლში- ნაძალადევად გაუღიმა ჰენრიეტამ
ღიმილიი აიი რა იყო უცვლელი მასში, დრო და მძიმე ცხოვრება მის თითოულ უჯრედზე ასახული ღიმილი კი უცვლეკი დარჩენოდა...
უყურებდა ჰენრიეტას ლურჯ წყლიან თვალებს მის ულამაზეს ღიმილს და გულში სითბო ეღვრებოდა ...
ჩარლიმ უცებ მოიკრიბა გონება
-მართალი გითხრა აქ არც მე გელოდებოდი- ცაკყბად გაუღიმა და მიახვედრა კარგად ვხვდები სტივენთან რა " სამუშაოსაც" ასრულებო..
-ჩარლზ , ღვთის გულისათვის აქედან სასწრაფიდ წადი გთხოვ, უარი თქვი ამ ყველაფერზე და სასწრაფოდ წადი- ჰენრიეტას ლურჯი თვალები ცრწმლებმა დაუნამა
-გთხოვ ჩარლზ
-წადიი
-აქედან წადი
ჩარლიმ ვერაფრის კითხვა ვეღრ მოახერხა ჰენრიეტა უკან მოუხედავად გაიქცა ...
რა დროს ფეხბურთია ბლინ?-გაიფიქრა ჩარლიმ და იქვე არა,ქვე თუ რომელიღაც წყეული ცნობიერიდან ამოტივტიდა ფეხბურთი სულ დროული,ფროიდების,საქმეების და ეგეთების არასდროს მცნობი
ამერიკელი ვარ,ლონდონში,რა დროს დინამოა,ან ეს ჯორჯია რა პონტია,ქვეყანა თუ შტატია ეგ ვერ გამირკვევია
ასეთ აბდაუბდა ფიქრებში იყო ჩარლი,როცა ვიღაც წვერიანი ტიპი გაეჩითა,ლურჯი ფორმა ეცვა,-ვახ,ბლიად დინამოს ფორმა
-ვოთ ის იორ ნეიმ?დუ იუ ლაიქ დინამო თბილისი?-კითხა ეგრევე ჩარლიმ
ვაუ,იუ ნოუ,დინამო თბილისი,ით ის მაი ლაიფ,ით ის მაი ქანთრი,იტ ის ევრისინგ ფორ მი,ნოწ ით ილლ ბეგინ ,ვერი დიფიქულთ ენდ იმფორთანთ ფლაი,ფორ ას,აგაინსთ დინამო ზაგრები,მი მასთ ვინ 3-0 -დამახინჯებული ინგლისურით უთხრა ლურჯფორმიანმა,წვერიანმა მასტმა
სერ სტივენის დედაც #####ან,ზემოდან ჰენრიეტას,ვაბშემც ყველაფრის,მამენტ დინამოს თამაშია,არა ვერ მოიგებენ,მარა უნდა ვნახო-ლეთს გო თუ ზე ფაბ ენდ ვოთჩ ზის გეიმ-ხელკავი გამოდო ჩარლიმ ლურჯმაიკიან,წვერიან ტიპს და გაუყვა ტროტუარს,გულში კი ალალად იგინებოდა,იმ დრის დედას ######,მე რო დინამო შემიყვარდა,ნარკოტიკივითაა,ვერ ეშვები და ცხოვრებაზე მეტად გიყვარს,ეს იდიოტი ჰენრიეტა,ნეტა დინამოს გვანებოდა...
ამ ფიქრებში წასულ ჩარლის უეცრად გამოეღვიძა.მთლიან სახეზე ოფლი ასხავდა.NBA-ზე გაზრდილს ნეტავ რა ჯანდაბად ესიზმრა ეს კოშმარი,თუმცა მერე უცბათვე გაახსენდა მიზეზი.
დაგწყევლოს ღმერთმა ვასილ, რა დროს ეს იყო,ისედაც იმდენი პრობლემა დამიგროვდა-ფიქრობდა ჩარლი სააბაზანოსკენ მიმავალ გზაზე.
ვასილ ჯორბენაძე ქართველი ემიგრანტი იყო ლონდონში,სტივენთან ბუღალტრად მუშაობდა და დინამოს თავგადაკლული ფანი იყო.თავის დროზე ინგლისში არალეგალურად,კონტეინერის მეშვეობით შემოაღწია და მას მერე სტივენთან მუშაობდა.სამსახურში ყველასგან გამორჩეული ჩაცმულობა ჰქონდა,როგორც ყოველთვის,შავი კლასიკური შარვალი,დინამოს მაისური და თეთრი ბოტასები.თანამშრომლებს ყოველთვის უკვირდათ,ამ ყველაფრის გამო რატომ არ აძლევდა შენიშვნას ისეთი მკაცრი უფროსი როგორიც სტივენი იყო,თუმცა შიშისგან ვერავინ იღებდა ხმამაღლა ხმას.ვასილი სადაც კი ვინმეს დაიჭერდა ყველას დინამოზე ელაპარაკებოდა და ჩარლიც სწორად ამის მსხვერპლი გახდა ერთი დღის უკან.
ახლა კი როდესაც ჩარლი ოლდმენი აბაზანაში შხაპს იღებდა და ცდილობდა გამოფხიზლებას და აზრების მოკრებას, „ფრეიას“ სათაო ოფისში სტივენის კაბინეტში ვასილი ბანქოს ეთამაშებოდა თავის უფროსს.
-როგორ ფიქრობ სტივენ,კიდევ რამდენ ხანს გაგიძლებს ჰენრიეტა?-სასხვათაშორისოდ იკითხა ვასილიმ.
-აბა რა გითხრა ვასილ,ეგ რაში უნდა მენაღვლებოდეს,ხომ გაგიგია გამოთქმა,იგი წავა და სხვა მოვა ტურფასა საბაღნაროსა?-გადაიხარხარა სტივენმა.
-შე რა გითხარი სტივენ !!!-გაუცინა ვასილიმაც და სტივენს მხარზე ხელი მიარტყა.
სტივენი ვერც ხვდებოდა თუ რატომ აძლევდა ვასილს ამდენის უფლებას,ის იყო ერთადერთი „ფრეიას“ თანამშრომელი,რომელთანაც სტივენს არაფორმალური დამოკიდებულება ჰქონდა,თუმცა ეს ყველაფერი იმდენად ბუნებრივად ხდებოდა,რომ უფროსი იბნეოდა და ბუღალტერს ვეღარაფერს ეუბნებოდა......
გერ უკვე 3 წელი გავიდა რაც სტივენ სიგალს და ვასილს მეგობრული დამოკიდებულა ჰქონდათ ერთმანეთში. თავისი თხოვნით, ქართული გინებების სხვადასხვა სახეობებიც კი ისწავლა.
-მაგაზე დაუბასეს გეუბნები სტივენ
-მოდი შენი ქარგიც მოვსქტა.
-ეგეც შენი პარტია - კმაყოფილი სახით ვასილი სკამზე გადაწვა და ვისკის წრუპვა განაგრძო. სიგალმა ღილაკს ხელი დააჭირა და მდივანს ყავა შემოატანინა.
-ისე ამ ახალ სტაჟიორს რა ხახვივით ტრაკი აქვს არა სტივ?
-ხახვივით ტრაკი რას ნიშნავს ვას?
-შეხედავ, ტირილი გინდება.
-ჰაჰ,რაებს არ მოიგონებ.
ახალი პარტია უნდა დაეწყოთ,როდესაც მობილური აწკრიალდა.
-საით ხარ ვასკა? - ტელეფონიდან მშობლიური ხმა გამოდიოდა.
-რა ხდება ნოდარ, მშვიდობაა?
- მშვიდობაა შეჩემა, ორი ქალი მოვხსენი და შენთან მომყავს სამსახურში. ის ოთახი დამჭირდება ჩვენ რომ ვიცით, ჰეჰ.
-შიგ ხო არ გაქვს ბიჭო აქ არ მოიყვანო.
-აბა სად წავიყვანო?
-სადაც გინდა. Fუ Fu, არ ისმის... დაგირეკავ ცოტა ხანში.
ნოდარი,ვასილის ბავშვობის ძმაკაციც კონტეინერით მოხვდა ინგლისში. თავიდან ახლობელმა ერთ-ერთი სტრიპ კლუბის დაცვად დააწყებინა მუშაობა,მაგრამ მას შემდეგ რაც სტრიპტიზი კანონით აიკრძალა ბრიტანეთში, სამუშაო დაკარგა და ახლა ტაქსაობით ირჩენდა თავს.
ჩარლიმ წყალი გადაივლო, გახუნებულ ჯინსზე შავი კლასიკური ფეხსაცმელი ამოიცვა, ზემოდან 2 დღის წინ maika.brtn-ზე დამზადებული მაისური "Im gonna Find you X" გადაიცვა და სახლიდან გავიდა. ეს მაისური მას თვითრწმენას მატებდა და ვალდებულებების შეხსენებაში ეხმარებოდა. მისდა საუბედუროდ ლიფტი არ მუშაობდა და მეთხუტმეტე სართულიდან სულ Fuck ზის გოვერნმენთის ზახილით მოუწია ჩასვლა.
გავამთლიანე
JayceonEzekiaGeorge Best 
რრედგადახედეთ აბა და მორეკეთ მუზები
თორე სულ მთლად მოკვდა
იყო და არა იყო რა ., ანუ ვწერთ ყველა 
