George Best 
ეგრე არ გამოვა.
მოდი ლიმიტი დავაწესოთ.
მაქსიმუმ 3 ადამიანი ყველა განყოფილებიდან.
მაქსიმუმ 2 მოდერი.
ისეთი რეაქციები გაქვს ხოლმე, სულ უშანგი ქოჩაკიძე მახსენდება დუმბაძის რომელიღაც ნაწარმოებიდან
აგერ ვიპოვე.
მე კედელთან მიდგმულ ცალკე მერხზე ვიჯექი ბრალდებულივით და, საკუთარ ფიქრებში წასულს, არც კი მომისმენია საბრალდებო დასკვნა, რომელსაც კომიტეტის მდივანი უშანგი ქოჩაკიძე კითხულობდა. ალბათ, ამიტომ მომცა შენიშვნა კრების თავმჯდომარემ.
- ამხანაგებო! - განაგრძო მდივანმა, - აღნიშნული შემთხვევა იმაზე ლაპარაკობს, რომ პოლიტიკურ-აღმზრდელობითი მუშაობა ჩვენს ფაკულტეტზე მოიკოჭლებს. მოიკოჭლებს კი არა, თუ შეიძლება ასე ითქვას, პირდაპირ ჩავარდნილია... და შემდეგ კომკავშირის კრებაზე ჩვენ გამოვიტანთ ამ საკითხს. გვეყო, ამხანაგებო! გვეყო ამდენი თავის მოჭრა. ვინ აცდენს ლექციებს? ბარამიძე და ჭიჭინაძე. ვის გამოყვა საშემოდგომო გამოცდები? ბარამიძეს და ჭიჭინაძეს. ვინ არ იხდის საწევროებს დროზე? ბარამიძე და ჭიჭინაძე.
- ძვირფას უშანგის შემოევლოს ჭიჭინაძის თავი, მე მგონი, ჩემი საკითხი არ ირჩევა დღეს... - წამოდგა ფეხზე გურამი.
- ამხანაგო ჭიჭინაძე, თქვენი რიგიც მოვა! - დაემუქრა უშანგი.
- ჰოდა, მაშინ ილაპარაკე ჩემზე, სანატრელო!
- ამხანაგო ჭიჭინაძე, თქვენ ნუ მასწავლით, მე როდის რა ვილაპარაკო! - თქვა უშანგიმ და თავმჯდომარეს გადახედა. თავმჯდომარემ ზარი დარეკა. გურამი დაჯდა.
- ამხანაგო ბარამიძე, უთხარი კრებას შენი ხულიგნობის მიზეზი. - მომმართა უშანგიმ.
- არაფერი არ მახსოვს, ძალიან მთვრალი ვიყავი! - ვთქვი მე.
- ესე იგი, თქვენ არ უარყოფთ, რომ მთვრალი იყავით? - მკითხა თავმჯდომარემ.
- დიახ!
- ტყუილს ამბობს, მე ვიყავი იმ დროს იქ, თემო მთვრალი არ ყოფილა! - წამოდგა გურამი.
- ესე იგი, ჭიჭინაძე აღიარებს, რომ ხულიგნობას ფხიზელ მდგომარეობაში ჰქონდა ადგილი.
- მე არაფერს არ ვაღიარებ, მე ვამბობ, რომ თემო არ იყო მთვრალი.
- ამხანაგო ბარამიძე, რას იტყვით ჭიჭინაძის განცხადებაზე?
- აკი გითხარით, არაფერი არ მახსოვს.
- რა განზრახვა გამოძრავებდათ, როდესაც ზემოხსენებულ პასუხისმგებელ პირს, თქვენს მეზობელს, უმტვრევდით კარს და აგინებდით უშვერი სიტყვებით?
- ალბათ, ჰქონდა მიზეზი და აგინებდა. - თქვა გურამმა.
- რა მიზეზი გქონდათ, ბარამიძე?
- არ მახსოვს!
- იქნებ თქვენ გახსოვთ, ჭიჭინაძე, თუ თქვენც გალეშილი ბრძანდებოდით?
- შენ თუ ძმა ხარ, წესიერად მელაპარაკე, თორემ თუ გადმოგიღე, იმდენს გირტყამ, იმ პასუხისმგებელმა პირმაც ვერ გიცნოს.
- ამხანაგო ჭიჭინაძე, თქვენს თავხედობას ჩვენ კრების ოქმში შევიტანთ!
- შეიტანეთ, სადაც გინდა, თუ ამხანაგი ხარ ჩვენი, ამხანაგურად გველაპარაკე. რაა, რომ დაგიბოხებია ხმა ანგინიანი კაცივით, რა განზრახვა გამოძრავებდათ, როდესაც... - გასცინა ლაპარაკში გურამმა.
- ეს ოფიციალური კრებაა, ჭიჭინაძე, და ყველაფერს თავისი წესი აქვს! - შეიშმუშნა უშანგი.
- თუ ოფიციალური კრებაა, მოვიდეს ის პასუხისმგებელი პირი და დაესწროს კრებას.
- ეს თქვენ არ გეხებათ, ამხანაგო ჭიჭინაძე, კრების პრეზიდიუმმა იცის თავისი საქმე. - თქვა უშანგიმ და პრეზიდიუმს გადახედა. პრეზიდიუმმა თავი დაუქნია.
- თქვით, ბარამიძე, რაში იყო საქმე! - მომმართა ახლა მე.
- არ ვიტყვი.
- არა?
- ყოველ შემთხვევაში, შენ არ გეტყვი.
- კრებას უთხარი.
- კრებას ეს საკითხი არ უნდა აინტერესებდეს, ეს ჩვენი მეზობლური ამბებია.
- ესე იგი, თქვენ არ ემორჩილებით კრებას. იცით თქვენ რა გელით ამისთვის? თქვენ გაირიცხებით კომკავშირიდან.
- შენ შენი მიღებულები გარიცხე, მე საერთო კრებამ მიმიღო!
- გვეყო, ამხანაგებო, დროა ბოლო მოეღოს უმსგავსოებას. ვინ ატეხა დებოში მთვრალ მდგომარეობაში? ბარამიძემ. ვინ მიაყენა შეურაცხყოფა პასუხისმგებელ პირს? ბარამიძემ, - დაიწყო თავიდან უშანგიმ.
- ვინაა ეს პასუხისმგებელი პირი, გვაჩვენეთ ერთი, გვარი და სახელი არა აქვს, რა სჭირს ასეთი უხსენებელი?! - იკითხა აგრაფინა დანელიამ და მიამიტად მოავლო თვალი დარბაზს.
- თქვენი საქმე რაც არ არის, ნუ ეჩრებით, ამხანაგო დანელია! - დარეკა ზარი თავმჯდომარემ.
- ამხანაგო თავმჯდომარე, ჩვენი საქმე თუ არ არის, რაღას გვეძახდით? მაშინ ავდგებით და წავალთ, - ეწყინა აგრაფინას.
- თქვენ წახვალთ მაშინ, როდესაც ჩვენ გეტყვით. თქვენ ისიც გეყოფათ, აქ საყურეებით და პომადაწასმული რომ მოსულხართ, სად გგონიათ თავი?
- ამხანაგო თავმჯდომარევ, რა თქვენი საქმეა საყურეებით და პომადით ივლის აგრაფინა, თუ მურაბით მოთხუპნული ტუჩებით? - იკითხა არჩილმა.
- ჩვენ კომუნიზმს ვაშენებთ თუ არა, ამხანაგო არჩილ? - ჰკითხა უცებ უშანგიმ.
- შენი არ ვიცი და, მე კი ვაშენებ. - თქვა არჩილმა.
- ესე იგი, მე არ ვაშენებ ხომ კომუნიზმს? - ისე გაუკვირდა უშანგს, თითქოს აგური გააგდებინეს ხელიდანო.
- არ ვიცი, ბატონო, მე სხვა ბრიგადაში ვმუშაობ. - აარიდა კითხვას თავი არჩილმა.
- და, საერთოდ, რა უფლება გაქვს შენ, გამოექომაგო ქალს, რომელსაც ორი თითის დადებით მოკლე კაბა აცვია და მუხლისთავები უჩანს.
აუდიტორიაში ჩოჩქოლი ატყდა, ყველამ აგრაფინასკენ გაიხედა. აგრაფინა ჭარხალივით გაწითლდა და თვალები ცრემლით აევსო.
- გადმოდით ისევ ჩემზე, ამხანაგო მომხსენებელო, აგრაფინას მოკლე კაბა შემდეგ კრებაზე გამოიტანეთ, ჭიჭინაძესთან ერთად! - შევახსენე თავი უშანგის.
- აი, ხომ ხედავთ, ამხანაგებო, კრებას მასხრად იგდებს, არც სცნობს თავს დამნაშავედ... - გამოიშვირა ჩემკენ საჩვენებელი თითი უშანგიმ.
- კრებას შენ თვითონ იგდებ მასხრად, აქ სერიოზული საკითხი ირჩევა და შენ მოკლე კაბებზე და საყურეებზე ლაპარაკობ! - წამოხტა გურამი.
- ამხანაგო ჭიჭინაძე, ძალიან ცდებით, თუ გგონიათ, რომ მოკლე კაბა, საყურე და პომადა არ არის სერიოზული საკითხი. ეს ისევე სერიოზული საკითხია, როგორც... - უშანგიმ პაუზა გააკეთა, მაგრამ ვერ გაიხსენა...
- როგორც? - ჰკითხა გურამმა.
- როგორც... - კვლავ ვერ გაიხსენა უშანგიმ, - როგორც ყველაფერი და, გახსოვდეთ, რომ ჩვენ, მოკლეკაბიან, საყურეებიან და პომადიან ხალხს ვერ შევუშვებთ კომუნიზმში.
- კი, შენ თუ დაგაყენეს კართან! - თქვა არჩილმა.
- არც ვიწროშარვლიანებს... - შეაშინა უშანგიმ არჩილი.
აუდიტორიაში მორიდებული სიცილი გაისმა.
- ესე იგი, შენ იდგები კომუნიზმის კარში და მარტო ფართოშარვლიანებს, თმაგაბურძგნულ, დაუვარცხნელ, უპომადო, უსაყურეებო, გრძელკაბიან და პირდაუბანელ ხალხს შეუშვებ? - ჰკითხა უშანგის არჩილმა. აუდიტორიამ ისევ გაიცინა, თავმჯდომარემ ზარი დარეკა.
· 
თავისუფალი თემა Vol 1
