ფლენეგანზე გადმოერთე :დ
მე ვკითხულობ: სასიამოვნო საკითხავია. როგორც მივხვდი ომის თემას და სამხედრო ტყვეებს ეხება: ლეგენდარული რკინიგზის მშენებლობას ინდოჩინეთის ნახევაკუნძულზე იაპონიის იმპერიის მიერ. ხიდი მდინარე კვაიკზეც ამ ოპერიდან არის და მგონი კაი გვარიანი ამოუწურავი თემაა ეს რკინიგზა :დ
მთავარი გმირი ტასმანიიდან არის და სამხედრო ექიმია, მერე პოლკოვნიკი, ბოლოს ვეტერანი და ლეგენდა. მაგრამ თვითნვე ხვდება, რომ უბრალოდ გაუმართლა, რადგან ერთი ჩვეულებრივი ტიპია.
ხო ფლენეგანმა წიგნი მამისის მოგონებების მიხედვით დაწერა. მამა იყო მეორე მსოფლიო ომის დროს ტყვედ ვიწრო გზაზე.
იწყება რაგბის თამაშით და რა კარგია ქართველები რაგბს რომ ვთამაშობთ: ეგ მომენტი გავიგე ხლიწინით. მოკლედ რაგბის თამაშისას ბავშვებს ყოფენ სკოლაში დიდებად და პატარებად, რა თმქ აუნდა პატარები იჩაგრებიან, მააააააააააააგრამ დორინგო ევანსი ახტება უფროსების ზურგზე და დაკდიებულ ბურთს ისე მოიპოვებს, მერე ბურთიანად დაებერტყება. იდეასი მზისკენ, სინათლისკენ ისწრაფვოდა და მაგიტომ მოიპოვა ბურთი. თავისდა სამზუხაროდ ხვდება , რომ ეგ იყო მის ცხოვრებაში ყველაზე დიადი მოვლენა: მთელი ცხოვრება მაგ მომენტისკენ მიდიოდა და ხვდება რომ მთელი დარცენილი ცხოვრება შემოდგომასავით გაეწელბა ნელ-თბილ ფერებში.
აქ მახსენდება უმბერტო ეკო-ფუკოს ქანქარა. ჯაკოპო ბელბო. თუ სწორად ამხსოვს: ბელბო უყვება კაზობონს თავისი ბავშვობის შესახებ. ჯაკოპოს უნდოდა რომ მოეხიბლა გოგო წინ მდგომი სახლიდან, მაგრამ არ ეყო გამბედაობა და საყვირს უკრავდა ყოველ დღე აივანზე რომ გოგოს ენახა. ორკესტრში ჩააჩოჩებენ მაინც და არ დააკვრევინებენ საყვრიზე. მოგვიანებით პასტორი წაიყვანს ბავშვებს გარდაცვლილი იტალიელი პარტიზანების დაკრძალვის ცერემონიაზე და მანდ უკვე ბელბო დაუკრავს და კარგადაც დაუკრავს. მაგრამ აივანზე დაკვრა ხინჯად ჩარჩება გულში რადგან მთელი მისი გააზრებული ცხოვრების მწვერვალი ეგ იყო: საყვირით ხელში ყოფნა აივანზე და გოგოსთვის დაკვრა. რადგან სასურველ შედეგს ვერ მიღებს: ჩათვლის რომ ლაჩარია და ეძებს მერე გზებს თავი როგორ გამოჩინოს. არა და ჯაკოპო ბელბო ლაჩარი არ არის :დ ბოლოს ზუსტად მაგ საყვირის გამო გრაფ სერჟენმენს და გამოქლიავებულ მასონებს გაუშვებს ერთ ადგილას და ეგენიც ქანქარაზევე ჩამაოხრჩობენ.
იმავე აგვისტოს ნათელი: მანდაც ჯო კრისთმასის შესახებ სამყარო, ქვრივის სახლში გაჩენილი ხანძრით შეიტყობს. ისეთი ხანძარია, რომ აგვისტოს პაპანაქება მზეშიც კი თვალს ჭრის ხალხს.
ისე ავსტრალიელების დაწერილი თუ წაგიკითხავთ ვინმეს რამე? მარკუს ზიუსაკი თუ Iთვლება მწერლად და ჯანდაბას
ფლენეგანი და კიდევ ერთი არა-მწერალი რობერტსი, შანტარამის ფუძემდებელი.
დანარჩენი მაგათგან არავინ ვიცი არა და კაი 2 საუკუნეა გასული რაც წერა-კითხვა ისწავლეს და რატომ აგვიანებენ? :დ
Smile man . . . God loves you . . . .
Don't want to die? Don't be born . . .
If u are walkin' through hell . . . Keep walkin' . . .
"De Woch fangt scho guat o "
ლიტერატურული კლუბი, ნაწილი ∞ VIII
