ესე იგი ციხეში დიდი ხანი იჟდნენ ბაბნიკი და ქურდი, ორივე გამოუსწორებელი იყო თავის საკითხში, ერთხელაც ფიცი დადეს რომ ციხიდან თუ ცოცხალი გავალთ ეგ საქმე არ ვაკეთოთო , თუ დავარღვევთ პირობას ერთამეთის მოკვლის უფლება გვქონდესო.
მოკლედ გავა დრო და ორივე გამოვა ციხიდან, ქურდი ქუთაისელი იყო ( არაფერი პიროვნული, მართლა ასე იყო ამ ამბავში

) და ქუთაისში წავიდა, ბაბნიკი თბილისელი და თბილისში დარჩა. ერთხელ ქუთაისელი ჩამოაკითხავს თბილისელ ძმაკაცს რომ ნახოს არღვევს თუ არა პირობას და ბაბნიკის სახში დახვდება ქალი, ბაბიკი თავს გაიმართლებს და ეტყვის რომ ეს მომვლელი ქალია და პირობას არ ვარღვევო, დასამტკიცებლად შეიყვანს საძინებელ ოთახებში ერთი ქალის იყო და II ში კუბო იდგა ჩასაკეტით და უთხრა რომ ღამე ამ კუბოში ეძინა და ცდუნების გასაძლებად ჩასაკეტიც ქონდა. ქუთაისელმა დაიჯერა, თბილისელმა არ გაუშვა და ვახშამზე დაპატიჟა, სადაც ვერცხლის დანა-ჩანგლის გაწყობა სთხოვა იმ ქალს - შემოწმების მიზნით, მოიპარავდა თუ არა ქუთაისელი ქურდი, ვახშმობის შემდეგ ქუთაისელი ცავიდა, სუფრა აალაგეს თბილისელმა მასპინძლებმა და აგმოჩნდა რომ ერტი ვერცხლის ჩანგალი აკლია, თბილისელი გაბრაზდება, მე რომ მამოწმებდა თვითონ ვერ გაუძლო ცდუნებასო და მომპარაო, იმ ღამეს აღარ წავიდა და II დღეს დაადგა თავზე - პირობა დაარღვიე და უნდა მოგკლაო...
ქუთაისელმა ქურდმა ისეთი რამე უთხრა, რომ თბილისელმა ბაბნიკმა აღიარა დამნაშავე ვარ და მე ვარ მოსაკლავიოო
რა უთხრა ქუთაისელმა ქუთაისში ჩასულ ბაბნიკს ????
უფფ რამდენი ვწერე, იმედია მართლა არ იცით პასუხი

და ფიქრის შედეგად მიხვალთ სწორ ვერსიამდე