აქ რამდენადაც ვხვდები სამყაროს შექმნა ღმერთის არსებობა/არ არსებობის ფაქტს უკავშირდება.
აბა ნახეთ ეს პასაჟი, ერთი კარგი წიგნიდან, რომელიც ერთ თემაში უკვე გამოყენებული მქონდა(კერძოდ, მატრიცულ ფილოსოფიაში), იქნებ დაგაინტერესოთ ამ ვერსიამ.
Как-то раз, еще совсем девочкой, во время долгой прогулки Аньес
спросила отца, верит ли он в Бога. Отец ответил: "Я верю в компьютер
Творца". Этот ответ был настолько странным, что девочка запомнила его.
Странным было не только слово "компьютер", но и слово "Творец": дело в том,
что отец никогда не говорил "Бог", а всегда только "Творец", словно хотел
ограничить значение Бога лишь его инженерной деятельностью. Компьютер
Творца. Но может ли человек договориться с компьютером? И посему она
спросила отца, молится ли он. Он сказал: "Это все равно как если бы ты
молилась Эдисону, когда у тебя перегорит лампочка".
Аньес думает: Творец вложил в компьютер дискету с подробной программой
и потом удалился.
Что Бог сотворил мир и потом покинул его на произвол осиротелых людей,
что, взывая к Нему, они говорят в пустоту, не получая отклика, - эта мысль
не нова. Но одно дело быть покинутым Богом наших предков, и совсем другое,
если нас покинул Бог - изобретатель космического компьютера. Вместо него
здесь есть программа, которая неуклонно выполня ется и в Его отсутствие,
причем никто ничего не может в ней изменить. Ввести программу в компьютер
вовсе не означает, что будущее запланировано в деталях, что "там, наверху",
все расписано. В программе, к примеру, не было установлено, что в 1815 году
состоится сражение под Ватерлоо и что французы проиграют его, было лишь
дано, что человек по сути своей агрессивен, что война ему уготова на и что с
техническим прогрессом она будет все более чудовищной. Все остальное, с
точки зрения Творца, не имеет никакого значения и есть лишь игра вариаций и
видоизменений общей предназначенной программы, которая не является
провидческой антиципацией будущего, а указывает лишь пределы возможностей,
внутри которых вся сила предо ставляется случайности.
ეს მხოლოდ ერთ-ერთი საინტერესო ვერსია.
ჩემი ღრმა რწმენით სამყაროს შესახებ არსებობს იმდენი ვერსია რამდენი ადამიანიც, მაგრამ არც ერთი არ არის ჭეშმარიტი, იმ უბრალო მიზეზის გამო რომ შეიძლება ცნება "ჭეშმარიტება" საერთოდ არ არსებობდეს. ადამიანი თავის ირგვლივ მიმდინარე ლოკალურ და გლობალურ პროცესების ახნას თავისი ინტელექტის მეშვეობით ცდილობს, ჩემი სუბიექტური აზრით შეუძლებელია ობიექტური სიმართლის(რაც ასევე შეიძლება არ არსებული ტერმინია) ახსნა ინტელექტის მეშვეობით.
არსებობს ინსტინქტი, არსებობს ინტელექტი(რომელიც ლოგიკური-იგივე ინტელექტუალური აზროვნებით უფრო მაღალ საფეხურზე დგას ვიდრე ინსტინქტი. ასევე შეიძლება არსებობდეს სულ სხვა შეგრძნება(ცუდი სიტყვაა ასეთი განმარტებისთვის), უფრო მეტიც ბევრი ასეთი შეგრძნება რომლებიც სულ სხვა სივრცეში დგანან და რაც ჩვენთვის უცნობია. ამ უცნობი ფენომენის მეშვეობით და ფლობისას კი შეიძლება იყოს რაღაცის მიხვედრა. ინტელექტით კი ისევ და ისევ ჩემი ღრმა რწმენით შეუძლებელია ახსნა რამე გლობალურ დონეზე.
ჩემი აზრი ღრმად სუბიექტურია, ამიტომაც ის ექვემდებარება გასაჩივრებას.
This post has been edited by Facet on 15 May 2006, 12:28 
არტიფაქტი #3, კოსმოლოგია
