მოხოლოდ საქართველოში: რიგში შენს მერე მოსული დგება სჰენს გვერძე და ოდნავ წინ.
პიკნიკის (ან მსგავსი რამის) შემდეგ ნაგავს დებენ პარში (ისიც გამონალკლისები) და დებენ ხის ძირას.
ავტობუსიდან ჩადიან ერთი (ან ორი) გაჩერებით ადრე რადგან მძღოლმა ეხლა გააღო უკანა კარები და გადაუხდელად ჩასვლა შეუძლია.
ლილოში ნაყიდ ტანისამოსს გამოკიდებენ მაღაზიებში და აწერენ D&G, VERSACHE და ა.შ.
მხოლოდ ქართველი შეიძლება წავიდეს ქელეხში მიცვალებულის პატივსაცემად და მეორე დგეს აგარ ახსოვდეს ქორწილში იყო თუ ქელეხში.
მხოლოდ ქართველ დედას შეუძლია "ველურ კატაზე" ტირილი :ioi:
მხოლოდ საქართველოში: ამშვენებს მაგიდას ენამზიანი თამადა.
არიან უმწიკვლო (ქალიშვილი) მანდილოსნები.
დედა გახედავს თავის შვილს, როცა ის სახლიდან გადის.

(რა საყვალები არიან).
მხოლოდ ქართველს შეუდზლია მთელი ცხოვრება მიცვალებულის სურათის გულით ტარება.
სუპრაზე შემოსწრებული (უცნობი) თავს ისე გრძნობს თითქოს უკვე დიდი ხანია სუფრაზე მსხდომთ იცნობს.
ავტობუსში ამოსულ უფროსს ადგილი დაუტმოს.
კიდევ მრავალი კარგი და ცუდი გვქონდა და გადაგვავიწყდა, კიდევ მრავაი კარგი და ცუდი გვაქვს მაგრამ ახლა რატომგაც მეტი არ მახსენდება (არა და თითქმის სულ ამ თემასე მაქვს დისკუსიები