ქუჩაში რომ გესალმებიან, და ვერ ცნობ ვინ არის

უმეტეს შემთხვევაში:
მეც ვესალმები
გამონაკლისებში:
თუ გოგოა: ხმამაღლა ვიცინი და სერიოზული ხმით ვეუბნები "მაინც მიპოვე არაა?"
თუ ბიჭია: ვეუბნები რომ ლუდი მინდა...

ჯერ ეგეთი არაფერი მომსვლია

სულ ასეთ დღეში ვარ... ქრონიკულად...

პროფესია მაქვს ისეთი, უამრავ ადამიანთან მიწევს ურთიერთობა და წლებია, დატანჯული ვარ... მოდი ახლა და იხსენე, სად, როდის და რა ვითარებაში შეგხვედრია...

ძალიან მრცხვენია ხოლმე და ვცდილობ, ნეიტრალური გასაუბრებით შემოვიფარგლო

ამასობაში თუ გამახსენდა ან მისი ნათქვამი კარგი მინიშნება აღმოჩნდა, ხომ კარგი და მეშველა თუ არადა ვარ მომდევნო დღეებში თავის მტვრევაში - ნეტავ საიდან ვიცნობ?, ნეტავ ვინ იყო? და ა.შ.