ამ მეთოდს აქვს თავისი პლუსიც... აჩვევ თავს ფსიქოლოგიურად ,პრივიჩიკის' გადაგდებას და დანებებას
ანუ ასე იწვლაებ კაი ხანი, შეამცირებ, მერე ერთ დღეს ისევ ბევრს მოწევ, მერე ისევ შემცირებულ დოზებს, მერე ასე რამდენიმე დღე ერთი კვირა შეეშვები და კაი დალევაზე ბევრს მოწევ. მერე იტყვი მარტო დალევაზე ვეწევი და მალე ასეც აღრა ვიზამო, მერე უცებ დალევის გარეშეც მოწევ...
ეს გაგრძელდება საკმაო ხანი, სამაგიეროდ ფსიქოლოგიურად მინიმალურ სარგებელს მაინც მოგცემს კაცს და ბოლოს თუ მართლა გინდა, შეეშვები
ოღონდ დანებება საბოლოოდ სწორედ ერთბაშად უნდა მოხდეს და არა ასე შემცირებით
მე რამდენიმე პერიოდი მქონია გადაგდების, და როცა ათწლეულებიანი წმეველი არ ხარ, თავისუფლად შესაძლებელია, ერთიანად შეშვება, მთავარია პრივიჩკას ებრძოლო რა, თორემ ჭამის მერე რო გინდება და ასეთებს როგორმე გადაიტან.
აი ახლა კვირას ერთი თვე გახდება

თავისუფლად ვსუნთქავ. იმენნა საკაიფოდ ვარ, რაღატო ეწევა კაცი მერ ევერ ვხვდები რა

აი მეც რამდენიმე პერიოდი რომ მქონდა, მათ შორის ბოლოს სამთვიანი, რატომ დავიწყე მერე... აბსოლუტურად უაზრობის გამო, ცოტა ნერვები უნდა რა
ყველაზე კაი ის არის, რომ ბოლო 10 დღეში რამდენჯერმე დავთვერი ძალიან ძალიან, თითქმის უგონობამდე და მაინც არ მომიწევია, ეს უკვე ნიშნავს, რომ ახლა დანარჩენი ჩემზეა თუ უაზროდ არ ავიღებ სიგარეტს ხელში და გავაბოლებ, რამდენიმეწლიანი პაუზა მაინც გამომივა, საბოლოოდ შეშვება თუ არა
"I feel sorry for people who don't drink. They wake up in the morning and that's the best they're going to feel all day." -Frank Sinatra
---
ყველაფერი მარტივია... ცხოვრება მშვენიერია
---
ეს საინტერესოა:
http://1myway1.wordpress.com/
---
Modigliani