პირველი ფოტო კადრები ქართული ფილმიდან მძევლები, თბილისის კინოთეატრებში პრემიერა 2 თვეში იქნება

ამდენ კრიტიკას იქნებ შეხედოთ ცოტა სხვა თვალით ყველაფერს და მერე გამოიტანოთ დასკვნები.. დარწმუნებული ვარ მშვენიერი ფილმი იქნება.

Hitman2

თინას მაგდა პაპიძეს ნუ ადარებ ძალიან განსხვავებული ტიპები არიან და არავითარი საერთო არ აქვთ

სახელად "ზიმა ლეტა" თუ არ ვცდები ხო ?
ბაბუაჩემი იძახდა ხოლმე სულ ყველგან ზიმა ლეტები ჰქონდათო

This post has been edited by Varchinski90 on 3 Feb 2017, 01:53

მძრეველები რატო წავიკითხე არ ვიცი :/

დრო
დრო
რამოდენიმე წლის შემდეგ ქართველი ხალხის ოცნება -ამერიკელების თუ თვითონ საბსისტემის და კომუნისტური პარტიაში დაპირსპირების და ინტრუიგების
მეშვეობით
ასე თუ ისე ყველა Pატარა რესპუბლიკა ვიტომ დამოუკიდებელი ქვეყანა გახდა და გვეღირსა მაგრამ
-წინაა
სამოქალაქო ომი
წინაა აფხაზეთი და სხვა დიდი კატაკლიზმები

ეს თემა ჯერ პოლიტიკაში გაიხსნა მერე კინომატოგრაფიაში გადაიტანეს და ეხლა დისკურსიებს შეტენეს მოდით ჯანმრტელობას და მედიცინას შევტენოთ

Hitman2

თქვენ თუ გონიათ რომ ეგენი იმიტმ დახვრიტეს რომ თვითმფრინმავში ხალხი დაიხოცა ძალიან ცდებით ეგენი დახვრიტეს სსრკ-დან გაქცევის და იდოლოოგიის გამო მაშინ მღვდელი რა შუაში იყო რომელიც საერთოდ არ მჯდარა იმ თვითმფრინავში ?


მამაჩემის ძმაკაცი იყო უმაღლესი სასამართლოს მოსამართლე და იმისგან ვიცი რომ უზენაესი სასამართლოს ხელმძღვანელობა კატეგორიული წინააღმდეგი იყო ამდენი დახვრეტის განაჩენის მაგრამ მოსამართლე გერსამიამ მაინც თავისი გაიტანა.

ქალის დახვრეტა წარმოუდგენელი იყო და 80 ან წლებში არ შეიძლებოდა მითუმეტეს 18 წლის გოგოს არავინ დახვრეტდა მამაჩემის ძმაკაცი იყო მოსამართლე და იმისგინ ვიცი ადამიანის დახვრეტა ასე ადვილი არაა ყველა მოსამართლე 1 - 2 გარდა ერიდებოდა ამის გაკეთებას მითუმეტეს ქალის დახვრეტას

1973-74 წლებში 24 წლის გოგომ მილიციელი გააგორა თავისი კორპუსის პადიეზთან მილიციელი პადიეზდიდან გამოდიოდა და ამ გოგომ ნაგანი დაუშვა 5 ტყვია ესროლა. ადგილზევე დააკავეს და გასაამართლეს და 15 წელი მიუსაჯეს არადა კანონით მილიციელის მკვლელობაზე დახვრეტა იყო.

რით არ უნდა დაანებონ თავი ამ თემის გაწურვა-გამოწურვას

რით არ უნდა დაანებონ თავი ამ თემის გაწურვა-გამოწურვას

darlan

ჯერ სად ხარ აწი ნახეთ თემის ამოწევა

ჩემი აზრთ ამ თემით დაენტერესება ხალხში მრავალმა ფაქტორმა განაპირობა 1 ) მღვდლის დახვრეტა ადამიანის რომელიც არ იმყოფებოდა თვითმფრინავში ეს იყო საზოგადოების შოკი ვერ მიიღო საზოგადოებამ ეს 80 ან წლებში მღვდლის დახვრეტა სენსაცია იყო და ხალხს აენტერესებთ რატომ დახვრიტეს მღვდელი . ჩემი ვერსია მაქვს
2 ) ეჭვები იმაზე რომ ამ თავდასხმაში 7 ახალგაზრდა კი არა 9 ახალგაზრდა ღებულობდა მონაწილეობას რომელიც 2 გოგონა საგულდაგულოდ გადამალეს ჯერ კიდევ აეროპორტში მდგარ იმ თვითმფრინავიდან და განსაჯელის სკამზე არც დამჯდარან მხოლოდ 7 ახალგაზრდაზე 6 მამაკაცზე და 1 ქალზე იწერება სტატიები და ის 2 გოგო ჩრდილში არიან და არ ჩანან ეს ფაქტი ბევრ კითხვებს ბადებს და სამართლიანადაც აქვთ ხალხს ეჭვები
3 ) ცნობილი იყო თუ არა ხელისუფლების ორგანოებში თვითმფრინავზე თავდასხმის შესახებ ანუ წინასწარ იცოდა თუ არა მთავრობამ რასაც აპირებდნენ ამაზეც ბევრს აქვს ეჭვი რომ იცოდნენ ყველაფერი
4 ) აეროპორტის თანამშრომელი გოგონას მიმართ გამოტანილი განაჩენი ეჭვს იწვევს 3 წელი პირობით ბრალდება თანამდებობის ბოროტად გამოყენება ეს საკმაოდ მძიმე დანაშაულია და 3 წელი თანაც პირობით ეს უკვე ეჭვებს ბადებს.

სანამ ზემოთ ჩამოთვლილებზე პასუხი არ გაეცემა ეს თემა ყოველთვის იქნება აქტუალური და სალაპარაკო...

მის შემდეგ თითქმის 36 წელი გავიდა
მაგრამ ბევრი საიდუმლო ისევ და ისევ საიდუმლოდ სამუდამოდ დარჩება
და ვერ გავიგებთ ვერანაირ სიმართლეს
ასე რომ ვინც როგორ ან რა ვერსიები გვაქვს -ისევ ის გვეცოდინება ასე რომ

1983 წლის ნოემბერი იდგა. მეგობრები ერთ-ერთის სახლში ვქეიფობდით და როცა გარეთ გამოვედით და ტაქსი გავაჩერეთ, აღელვებულმა მძღოლმა გვითხრა: აეროპორტიდან მოვდივარ და ახალგაზრდებს თურმე თვითმფრინავის გატაცება დაუპირებიათო.
მეორე დღეს მთელი თბილისი ლაპარაკობდა ამაზე. მე მაშინ თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტის ღამის სექტორის სტუდენტი ვიყავი და საავტომობილო გზების სამინისტროს კვლევით ინსტიტუტში ვმუშაობდი.
შემდეგ ცოტა ხნით საბურთალოს რაიკომში გამგზავნეს სტაჟირებაზე. ამ დროს რაიკომის მდივანი შოთა დოღონაძე (შემდეგ საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე) მეძახის და მეუბნება: ახალგაზრდა ხარ, ნუ დაგეზარება, წადი ქალაქკომში აბესალომ იმედაშვილთან, (იდეოლოგიის განყოფილების გამგე იყო) რაღაცას გადმოგცემს და პირდაპირ მე მომიტანეო. რა თქმა უნდა, შევასრულე ბ-ნ შოთას დავალება და აბესალომ იმედაშვილს თავის კაბინეტში მომცრო შეკვრა გამოვართვი.
როცა შოთა დოღონაძეს შეკვრა გადავეცი მითხრა: აბესალომ იმედაშვილმა დამირეკა და მისაყვედურა: ასეთ ახალგაზრდას, ასეთი საქმე რატომ ანდეო. მე გამიკვირვება გამოვხატე, რა რთული საქმე ეს იყო-მეთქი. მაშინ რაიკომის მდივანმა მიპასუხა: საქმე იმაშია, რომ შენ ახლა თვითმფრინავის გამტაცებლების სასამართლო პროცესზე ერთჯერადი დასწრების საშვები მოიტანეო. ( საშვები საბურთალოს რაიონის საწარმო-დაწესებულებებში უნდა გაენაწილებინათ)
კაბინეტიდან გარეთ გამოსულმა ვერ მოვისვენე და ისევ უკან შევბრუნდი. შოთა აკაკიევიჩ! ხომ იცით მე იურიდიულ ფაკულტეტზე ვსწავლობ, მერე?- ამომხედა გაღიმებულმა შოთა დოღონაძემ. საშვები ხომ მე მოვიტანე ?! კი მოიტანე-ახლა უკვე იცინის ბატონი შოთა, ჰოდა ერთი ცალი არ მეკუთვნის?! გეკუთვნის-მითხრა და შეკვრიდან ერთი საშვი ამოიღო.
დათო ტურაშვილი წერს: „სასამართლო დარბაზში უმრავლესობას კაგებეს თანამშრომლები შეადგენდნენ და მხოლოდ ბრალდებულების მშობლებს მისცეს პროცესზე დასწრების უფლება და არავის სხვას-მათ შორის გატაცებული თვითმფრინავის ყოფილ მგზავრებსაც. მგზავრებიდან მხოლოდ ისინი შეარჩიეს, ვინც მათი აზრით, მხოლოდ იმას იტყოდა, რაც ხელისუფლებას სურდა.“
„კაგებეს“ თანამშრომლების რა მოგახსენოთ, მაგრამ საქართველოს უმაღლეს სასამართლოში გამართულ პროცესებს ძირითადად თბილისის რაიკომების მიერ შეკრებილი პირები ესწრებოდნენ. აქედან ვიღაცას იმდენად არ აინტერესებდა რა ხდებოდა სასამართლო დარბაზში, რომ გაზეთი „ლელო“ გაშალა და კითხვას შეუდგა.
მოსამართლე თეიმურაზ გერსამია ამ პროცესით გახდა პოპულარული. ერთ-ერთი მსაჯული ვაგონშემკეთებელი ქარხნის მუშა კონსტანტინე ილურიძე იყო, ( თბილისის საპატიო მოქალაქე და სოციალისტური შრომის გმირი). მე ასევე ვიცანი სასამართლო სხდომის მდივანი- შოთა ასათიანი. მაშინ ბ-ნ შოთა ასათიანი სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე სწავლობდა.
პროცესზე სახელმწიფო ბრალმდებლად გამოდიოდა რესპუბლიკის პროკურორის - ანზორ ბარაბაძის მოადგილე იოსელიანი. იოსელიანს ქართულად გამოსვლა უჭირდა, ამიტომ პროცესის მიმდინარეობისას ივერიელებიდან ერთ-ერთმა ურჩია, რომ რუსულად ელაპარაკა, მაგრამ იოსელიანმა რჩევა არ მიიღო და ქართულად გააგრძელა გამოსვლები.
ლეკიშვილები იგივე ივერიელები პროფესიით ექიმები იყვნენ. კახა და პაატა ივერიელების მამა პროფესორი ვაჟა ლეკიშვილი ენდოკრინოლოგი იყო და როგორც ამბობდნენ, ერთ დროს, ედუარდ შევარდნაძესაც მკურნალობდა.
პროცესზე ერთ-ერთმა დაზარალებულმა აღნიშნა: როცა ჩემი ნათესავი თვითმფრინავში დაიჭრა კახა ივერიელმა მითხრა ჭრილობაზე თუთუნი დააყარე და სისხლდენა შეჩერდებაო. ამან მოსამართლე გერსამია დააინტერესა და იკითხა: რა ქენი მერე, შეუჩერდა სისხლდენაო, არ შეუჩერდაო - უპასუხა დაზარალებულმა. მაშინ მოსამართლემ ჩაილაპარაკა: თუთუნით რომ სისხლდენა შეგეჩერებინა ნობელის პრემიას მოგცემდნენო.
პროცესზე მომეჩვენა რომ, განსასჯელები მაინცდამაინც ახლო მეგობრულ დამოკიდებულებაში არ იყვნენ სასულიერო პირ თემურ ჩიხლაძესთან. ჩიხლაძის გამოსვლები მათში ღიმილს იწვევდა. თემურ ჩიხლაძეს პაატა ივერიელისთვის ადრე უთქვამს: ისეთი შესახედაობა გაქვს, რომ შენით აუცილებლად ჰოლივუდში დაინტერესდებიანო.
განსასჯელებიდან ყველაზე ცნობილი მსახიობი გეგა კობახიძე იყო. პროცესზე მან განაცხადა, რომ ის როგორც ბაპტისტი, მათი თავკაცის მოწოდებას- „ყველა ბაპტისტი ამერიკაში შეკრებილიყო“ აჰყვა და ამიტომ აპირებდა საბჭოთა კავშირის დატოვებას. ამასთანავე, პროცესზე ბაპტისტების თავკაცის მოწვევაც მოითხოვა. მოსამართლე გერსამიამ ამაზე რეაგირება არ მოახდინა.
სალომე ზურაბიშვილი წერს: „ერთ ღამეს ტელეფონმა დარეკა... ყურმილში ჩემი ქმრის ბიძაშვილის აღგზნებული და ბედნიერი ხმა გაისმა, რომელიც თბილისიდან რეკავდა, ის აშკარად ქეიფიდან დაბრუნებულიყო და შეზარხოშებული ჩანდა; არ მახსოვს, რომელ დღესასწაულს გვილოცავდა და გვპირდებოდა, რომ მალე შევხვდებოდით. მაგრამ სად, რას ამბობს? მისი არეული საუბარი ღვინოს დავაბრალეთ.
რამდენიმე დღის შემდეგ საშინელი ამბავი შევიტყვეთ. ამ ახალგაზრდამ და მისმა მეგობრებმა გადაწყვიტეს, საბჭოეთის საპატიმროსთვის თავი დაეღწიათ -ერთ-ერთი მათი მეგობრის საქორწილო მოგზაურობის დროს შეეცადნენ, შიდა რეისის თვითმფრინავი იძულებით სტაბოლისაკენ წაეყვანათ, შემდეგ კი პარიზში ჩასულიყვნენ და ნათესავები, ანუ ჩვენ ვენახეთ, მაგრამ თვითმფრინავი უკან, თბილისში დააბრუნეს და აეროდრომზე დასვეს. ზოგიერთი „ პირატი,“ მათ შორის ჩვენი 26 წლის ახალგაზრდა ბიძაშვილი, თვითმფრინავში, ადგილზევე დახოცეს, დანარჩენები დააპატიმრეს.“
როგორც ჩანს, ჯგუფი „საიდუმლეობას“ ვერ ინახავდა. ერთ-ერთმა მოწმემ სასამართლოზე ისიც თქვა, რომ გეგა რუსთაველის თეატრში აპირებდა მუშაობის დაწყებას და საზღვარგარეთ გასტროლების შემდეგ, აღარ დაბრუნდებოდაო.
იმ დროს, საქართველოში ქალაქიდან ქალაქში ვერ დარეკავდი სატელეფონო სადგურის მეკავშირის გარეშე და შენს საუბარს აუცილებლად მეკავშირე უსმენდა. პარიზში დარეკვის დროს თბილისელი მეკავშირე მოსკოველ მეკავშირეს აძლევდა შეკვეთას, ხოლო ის პარიზს უკავშირდებოდა. ასე რომ, სალომე ზურაბიშვილის ნათესავი თბილისი-მოსკოვი-პარიზის ხაზზე უნებლიეთ ყველას აგებინებდა თავის განზრახვას.
1970 წელს სამგზავრო თვითმფრინავი Ан-24 ბათუმიდან სოხუმში მიფრინავდა. ლიტველმა მამა-შვილმა პრანას და ალგირდას ბრაზისკასებმა ეკიპაჟი აიძულეს თვითმფრინავი ტრაპიზონის აეროპორტში დაესვათ. ალგრირდას ბრაზისკასი მაშინ 15 წლის იყო. (ბრაზისკასებმა მოკლეს ბორტგამცილებელი) ლიტველები თურქეთში დაიჭირეს. შეწყალების შემდეგ ისინი ამერიკის შეერთებულ შტატებში გადავიდნენ და იქ არც თუ ისე წარმატებულად ცხოვრობდნენ. საბჭოთა სასამართლომ (მოსამართლე სუმბათაშვილი) მამა-შვილი დაუსწრებლად 1974 წელს გაასამართლა და მამას დახვრეტა, შვილს კი ათწლიანი პატიმრობა მიუსაჯა.
1988 წელს ქალაქ ორჯონიკიძეში ტერორისტებმა პაველ იაკშიანცის მეთაურობით, დააკავეს ავტობუსი, რომელშიც მასწავლებელთან ერთად, სკოლის მოსწავლეებიც ისხდნენ. მათი გათავისუფლების სანაცვლოდ ტერორისტებმა, იარაღი ფული და საზღვარგარეთ გაფრენა მოითხოვეს. მთავრობამ მოთხოვნები დააკმაყოფილა და ტერორისტებიც მინვოდის აეროპორტიდან, Ил-76 -ით ისრაელში გაფრინდნენ. ისრაელში ჩაფრენილ საბჭოთა ტერორისტებთან მოლაპარაკება თავდაცვის მინისტრმა იცხაკ რაბინმა გამართა. ტერორისტებმა ისრაელს საბჭოთა მთავრობის მიერ მიცემული მილიონი დოლარი შესთავაზეს, სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკისკენ გზის გახსნის სანაცვლოდ. ისრაელში ქრთამზე უარი განაცხადეს და ტერორისტები საბჭოთა კავშირს გადასცეს.
1989 წელს პაველ იაკშიანცს 15 წლით პატიმრობა მიუსაჯეს, სამ მის თანამზრახველს კი 14 წლით პატიმრობა.
აღსანიშნაია, რომ ქართველი თვითმფრინავის გამტაცებლები თვითმფრინავის თურქეთის მიმართულებით გაფრენას მოითხოვდნენ, ხოლო თუ ეს არ მოხდებოდა, ისრაელისკენ ითხოვდნენ გეზის აღებას.
მალხაზ კოხრეიძე