ადრეც დავწერე ნაპრალაზე...

შარშან წირვაზე მივიჩქაროდი გერგეტზე და.. ამედევნა პატარა წითური ძაღლი

.. ჰაერი დაყნოსა... გამისწრო.. ჩამომრჩა.. ცალი თვალით მომხედა დაძახებაზე.. ყეფა ატეხა და დიდგულად მანიშნა_ცოტა ხანს მანდ შეიცადე_ამ ვიღაცეებს დავაფრთხობ და მერე ავიდეთო

...
გაიხარე მეთქი და.. სულ ასე, საუბარ_საუბარში და სიმღერ-სიმღერით ავედით მე და ცუგა გერგეტზე

...
ბერმა იოსებმა რომ დაგვინახა: -მოდი ნაპრალაო_დაუძახა და მაშინ მივხვდი ვინც იყო

ეჰ..ადრე რომ მცოდნოდა ნაპრალში ყოფნის სტორიასაც მოვაყოლინებდი გზაზე!

...
...ბერობაში_ნაპარალა ქვია და.. ნეტა ერობაში რა ერქვა?

...
...
მეორე დღეს ლოცვაზე მივდიოდი და.. ისევ მარტო ვიყავი.. გამომყვა ისევ. .. ხო და.. ახლა უკვე ფამილარულად გავესაუბრე.. -როგორ ხარ ნაპრალა მეთქი და.. ნახევარი გზიდან მიბრუნდა.. _ ეტყობა პოპულარობა არ უყვარს!

...
...
აი.. ნაპრალა..
მიმაგრებული სურათი
მითხარი...