მარაზმ კრეპჩალ... - როგორც იტყოდნენ ფორუმის დინოზავრნი...
რატომ ირთულებთ საქმეს? - არის კოტე - შეყვარებული. არის მიხო - ძმაკაცი. არ მაქვს არანაირი პრობლემა , მიხოს ვკითხო: სლუშაი, დრუგ, ჩო-ტო მოი კოტე მნე ნე ნრავიტსია, ნე მოგ ბი ტი პოსავეტოვაც, კაკ მნე სებია ვესწი, შობ ი ემუ ბილო პრიიატნო ი მნე ბილო პრიიატნო (ვეძ კოგდა მნე ბუდეტ პრიიატნო... ი ტ.დ.).
ჰოდა, აი, როცა მიხო მეტყვის: ნეტ, სლუში, ია ტებე სკაჟუ, შტო ვამ პრიიატნო ნე ბუდეტ, ეტო ნამ (ს ტაბოი) ბუდეტ პრიაატნოო, და მე დავეთანხმები, მანდ განა ჩემი და მიხოს მეგობრობა დამთავრდება, დამთავრდება ჩემი და კოტეს სიყვარული. და უნდა მივიდე (წესით!) და კოტიკოს ვუთხრა:
"ჩაკვდა აკორდი, ცრემლად დაგორდი,
აღარ მიყვარხარ, გასწი გამშორდი!"
მაგრამ თუ მიხომ კითხვაზე ასე მიპასუხა: შენა უნდა მიხვიდე კოტიკოსთან აი ასე და ისე მოიქცე, შობ ემუ ბილო პრიატნოო, აი, მაშინ იქნება ხეპი ენდი! მიხო იქნება ნამდვილი ძმაკაცი.
ენდ ოფ სტორი!
ჭირი იქა, ლხინი აქა...
პ.ს. ნუ ახლა, თუ ვინმეს კოტიკო არ ყოფნის და მიხოც უნდა, შო ზა პრაბლემი! ოღონდ ძმაკაცობაზე საუბარი აღარ იყოს!
ია ტაკ დუმაიუ... (მომიტევეთ, მიმინოს გავლენის ქვეშ ვარ!)
ბაუმჩიკ, მოკლედ: მეგობარი შეიძლება არ იყოს შენი შეყვარებული, მაგრამ შენი შეყვარებული/პარტნიორი/მეუღლე მუდამ უნდა იყოს შენი მეგობარი. ანდერსტუუდ?

IMHO