შვილის ცემა მიზანშეწონილია თუ არა?

gigajoj
ხო მარა ხანდახან საჭიროცაა ჩემი დეიდაშვილია 4 წლის არის
ნუ სადღაც 2 წლის იყო წიგნების ხევა რომ დაიწყო ნუ ერტხელ აუხსნეს არ შეიძლება მეორედ გაუბრაზდენ ეს ისევ აგრძელებდა მესამედ მოხვდა და გაჩერდა
დეიდაჩემმაც ასე მIტხრა ვერასროს წარმოვიდგენდი ჩემ შვილს ყურსაც თუ აუწევდიო
ნუ ერთხელ ბაღში დედამ შვილს ურთყა ლამის გააბრტყელა ბავშვი მერე ვიღაც შუახნის კაცი ძალიან ღრდილობიანად გამოესარჩლა ბავშვს და ის კაციც ლამის გაიფინა

ცემ და აგრესიული და მოძალადე გაიზრდება ან ჩმორი

This post has been edited by laff on 5 Sep 2013, 19:37

ცარავის გირჩევთ შვილის ცემას ეს მიუღებელია საკუთარი გამოცდილებიდან ვიცი
ახლა ვნანობრომ მიცემია შვილები დავინანიებ
დრო რომ უკან დაბრუნდეს ასე არასდროს არ მოვიქცევი

შვილს ცემენ მაშინ როცა აღზრდაში უკვე დაშვებულია შეცდომები
და ამ ცემით უფრო აუარესებენ საკუთარ შეცდომებს აღზრდაში

holden kolpildi
მე ასე ვფიქრობ...
რამდენი წლისაც არ უნდა იყოს ადამიანი იმ ასაკის ენით უნდა დაელაპარაკო...
ბავშვს ჯერ არაფერი ესმის, ამიტომ მას სხვანაირად უნდა მიუდგე...
ბავშვს უნდა აუხსნა თავისი ენით რომ წიგნის დახევა არაა მიზანშეწონელი (ახსნასაც თავისი მეთოდი უნდა)
მე სანამ მეყოლება შვილი (ერთი სული მაქვს მამა როდის გავხდები ), მანამდე გავივლი ფსიქოლოგიურ კურსს ბავშვის აღზრდაში, თუნდაც წიგნს წავიკითხავ ბავშვს როგორ უნდა მიუდგე...
დედაშენისა და შენი აზრები ერთმანეთს ემთხვევა? დარწმუნებული ვარ, მას სულ სხვანაირი შეხედულებები ექნება დღევანდელ ცხოვრებაზე...

აბა მას ჰკითხე შენ ყველაფერს სწორად აკეთებ? ამის გულისთვის შენ უნდა გაგიფინოს ქვეშ?

ეს მაგალითი მე მოვიყვანე იმის საჩვენმებლად რომ თითოეულ ადამიანს სხვანაირად უნდა მიუდგე...

წარმოიდგინე შენი თავი ბავშვის ადგილას, და მერე მიხვდები რომ მე სიმართლეს ვამბობ...

gigajoj

რადიკალურად განსხვავდება და სულ ვკამათობთ
ნუ პრობლემა ის არის რომ ბავსვებს რომ უყურებ თუნდავ იგივე ჩემ დეიდაშვილს აი საშინლად გათავხედებულია არაფერი არ ესმის რაც უნდა ის უნდა აკეტოს, როცა უნდა მაშინ უნდა დაიძინოს ,რაც უნდა იმსა ჭამს, რაც უნდა იმას გააფუჭებს და თუ რამეზე წინაარმდეგობა გაუწიე უბანს დაგახვევს თვაზე ისეთ ხმაზე წივის და კივის, სასინლად გამაღიზინებელია ეს ერთი ბეწვა ბავშვი თავის წკუაზე ატრიალებს მშობლებს
ერთხელ შუა ზამთარში აიტეხა ''ბასანოჩკების'' ჩაცმა და სანამ არ ჩააცვეს ბაღში არ გაყვა

ეხლა ცემას ვინ რას აღიქვამს ეგაა მნიშვნელოვანი...
ქამრით არ უნდა სცემო ბავშვი და სისხლი არ უნდა ადინო და არ უნდა დაალურჯო...
თორემ ყურს თუ აუწევს, თმას მოუჩეჩავს ან ტაკუნებზე მიარტყამს მშობელი, არაა ეგ ტრაგედია...
რა თქმა უნდა ინდივიდუალურად უნდა მიუდგე ყველა ბავშვს...

ეხლა არავინ თქვას რომ დედას ან თმები არ მოუწიწკნია ან არ წამოურტყამს პატარაზე, მაგრამ რამე სულიერი ტრავმა მიიღეთ...

მაგრამ მამაჩემს ყურიც კი არ აუწევია ცხოვრებაში, თუმცა სულიერად მთრგუნავდა და დღემდე გამომყვა
სკოლაში სიარულის დროს ბოლო კლასებში ცოტა რო "ავუშვი" და ან სკოლაში დაიბარებდნენ მშობელს ან დარეკავდნენ და დედაჩემი მეჩხუბებოდა რომ ოჯახს ვარცხვენდი, შემეხედა "კარგი ბიჭებისთვის" და ა.შ... მამაჩემი ძალიან მშვიდად მეუბნებოდა რომ თუ არ ვისწავლიდი უმაღლესში საქმეს არ ჩამიწყობდა და მომიწევდა ჯარში წასვლა

ხო და ჯარს ვერ ვიტან ბავშვობიდან
ყველაფერს გავყიდი და გადავიხდი ფულს და ჯარში არ წავალ
კიდე მეუბნებოდა რო თუ არ ვისწავლიდი ფეხბურთიდან გამომიყვანდა და ეგ იყო ტრაგედია ჩემთვის...




ამ სკოლის ინციდენტების დროს დედაჩემი ნახევარსაათიან-ერთსაათიან სიტყვით გამოსვლებს მოარტყამდა ხოლმე...
მამაჩემი მშვიდად იჯდა და დედაჩემს ეუბნებოდა, რას ელაპარაკები, თვითონ გადაწყვიტოს როგორი ცხოვრება უნდაო...
ხო და მაშინ ვნატრობდი ხოლმე - ნეტა დედაჩემმა მცემოს და მორჩეს ლაპარაკს,..
ან მამაჩემმა მაგინოს მეთქი
ფსიქოლოგიური ზეწოლა ბევრად ცუდია, ვიდრე ფიზიკური შეხება...

რა თქმა უნდა დღეს მადლობელი ვარ რომ მაშინ ფსიქოლოგიური ზეწოლის შედეგად არ მომცეს საშუალება ჩემ ჭკუაზე მეცხოვრა, მაგრამ ფაქტია - ეგ მოქმედებდა მაგრად...



This post has been edited by Frankens†ein on 5 Sep 2013, 21:27

holden kolpildi
მაგ ბავშვის დედას არ ექნება ნერვები ნორმაში.

ფეხმძიმობის დროსაც არ ექნებოდა მშვიდი გარემო ასე რომ ბავშვის ბრალი არაა.


ბავშVის ფსიქიკაზე ზრუნვა მისი ჩასახვიდანვე იწყება და არა გაჩენის მერე.



Frankens†ein

პლუს 1

ოღონ მე დედაჩემი მტრგუნავდა და გათხოვებით მაშინებდა.

ამიტომაა რომ დღემდე სიტერიკაში მაგდებს სიტყვა "გათხოვება".

holden kolpildi

როცა დაიღლება ბოდიალისაგან ისედაც დაეძინება თავისით

აიიი ამას რაც შეეხება დაგიმტკიცებ ტექნიკურად...

ბავშვი როცა ითხოვს ჩიფსებს, შენი აზრით ეს რისი ბრალია?
ეს ჩიფსები რა დედამ და მამამ არ უყიდეს პირველად?
აბა ბავშვმა საიდან იცის ჩიფსი რა არის?

იგივე ავიღოთ კოკაკოლაზე,...
დღესდრეობით, ეს მშობლების ბრალია, რადგან კოკაკოლას ბავშვს პირველად თვითონ ასინჯებენ...

მე მაგალითად შვილს კოკაკოლას, მსგავს დასალევს ან ჯანმრთელობისტვის საზიანო საკვებს არასდროს ვუყიდი...

მერე იძახიან მშობლები რომ არ ვუყიდო ეს ერთ ამბავს ამიტეხსო...
თავიდან რატომ შეაჩვია ბავშვი?

აიი ეს კიდევ მშობლის ბრალია, რადგან თავის დროზე არ დაისვა შვილი გვერდით და არ უთხრა რომ ეს არასწორია...

ბავშვი ვაზას რომ გატეხს, ეს მის წინაშე სპილოს ხელა პრობლემად არ უნდა აქციო...
რომ აქციო რა რამეს გააგებინებ?

salamander_r
გვინ გადაწყვითა გაჩენა ტან რაღაც პერიოდი არ უჩნდებოდა და ერტი რომ ყავს ზედმეტად ათამამებს და გაავირა


gigajoj
ნუუ ფაქტიურად ზედა პოსტით შენც გიპასუხე

This post has been edited by holden kolpildi on 5 Sep 2013, 21:31

holden kolpildi
ოოო და ამიტომ ვამბობ, ბავშვის აღზრდის მეთოდის გავლა არ ტეხავს...

მე სიამოვნებით გავივლი ამ კურს..

პლუს 1

თუმცა დღეს მადლობელი ვარ
უბრალოდ ხმამაღლა არ ვეუბნები, თავში არ აუვარდეს


თან მამაჩემის არასოდეს მეშინოდა... არც ვმეგობრობდი...
შანსი არ იყო სახლში ქუჩის ამბები მომეყოლა...


უბრალოდ ეგ ფსიქოლოგიური ზეწოლა მთრგუნავდა მაგრად

ჯარი და ფეხბურთიდან გამოყვანა


სულ მშურდა სხვების
ერთი ძმაკაცი მყავს და სკოლაში 4-იანს რო მიიღებდა ბაბუამისი 5 ლარს ჩუქნიდა (90-იანებში დიდი ფული იყო 5 ლარი) და მე რო მივიღებდი 4-ანს მიტრაკებდნენ სახლში

ხო და მერე რო ვსწავლობდი ვინმეს იმის შეგრძნება რო არ გასჩენოდა რო სახლის ბიჭი ვიყავი და "დაჩმორება" არ მოენდომებინა, იძულებული ვიყავი ყოფაქცევის მხრივ არ ჩამოვრჩენოდი სხვებს და ძალით ვაშავებდი ხოლმე რაღაცეებს

და მაგაზე ცალკე ტვინის ბურღვა კიდე სახლში...




მაგრამ მთლიანობაში მეკიდა ხოლმე ყოველთვის
ყოველთვის დარწმუნებული ვიყავი რო ჩემით გავიტანდი თავს...
ყველგან


This post has been edited by Frankens†ein on 5 Sep 2013, 21:36

Frankens†ein
აი მე პირიქით დედაჩემის უფრო "შიში" მქონდა ვიცოდი რამეს თუ გავაფუჭებდი პასუხს მაგებინებდა ძირიტადად გარეთ არ მიშვებდა რამდენჯერმე ექსკურსიაზეც არ გამიშვა იმიტომ რომ ცუდი ნიშნები მყავდა...

რომ დავინახო ბავშვს სცემს უფროსი, გული ვერ მომითმენს არ გამოვესარჩლო. მძულს მოძალადე მშობლები, ბებიები, ბაბუები, ნათესავები... თავისი აუწყობელი ცხოვრებისა და შეცდომების ჯავრებს ბავშვებზე რომ ანთხევენ. ცხოვრებაში არ დაუკარებია მშობლებს ხელი ჩემთვის. ერთხელ ბიძამ გამარტყა სილა და მთელი ცხოვრება დამამახსოვრდა, რამხელა შეურაცხყოფაა ეს ბავშვისათვის. ძირითადად ეტყობათ ვის ხვდებოდა ბავშვობაში და ვის არა.

gigajoj

ჰო ვიცი ასეთი მშობლები, ხან ბავშვი რომ თავიდან მოიშორონ და არ შეაწუხოს ყველაფრის უფლებას აძლევენ მერე უცებ ისევ აუკრძალავენ. არაკონსეკვენტურად ზრდიან.

holden kolpildi
აგრესია შეუძლებელია არაფრისგან მოდიოდეს.

არც მშობლები იქნებიან ფრთიანი ანგელოზები.

Frankens†ein
ყოველთვის კარგად ვსწავლობდი და მაინც სულ ეს იყო პრობლემა.
ახერხებდა,რომ ამისგან პრობლემა შეექმნა. : /
ამპარტავანი,ამაყი,ჩაკეტილი სულ ამას მეძახდა.
რადგან კარგად სწავლობ და ბევრს კითხულობ შენი თავი ვინ გგონია ტექსტებით.: /

ეს ერთგვარი თავდაცვაა,იცი რომ შეიძლება შენს წინააღმდეგ გამოიყენონ და თავს იზღვევ.
მაგრამ წლები რომ გადის დარწუმნებული ვარ მამაშენი ახლა ცოტას ეჭვიანობს და წყინს არაფერს რომ არ უყვები.