კარგი....
ბავშვი რომ ორივეს პასუხისმგებლობაა აქ ორი აზრი არ არსებობს.... ორივეს თანასწორად "დამნაშავე" ხართ ....
ცოლად მოყვანა არ გინდა მაგრამ ბავშვი რომ შენია მგონი ამაში ეჭვის შეტანაც არ შეიძლება ხო?!
ამ კონკრეტული პრობლემის მოსაგვარებლად ორი კონკრეტული გზა არსებობს:
1. ეუბნები რომ არ გიყვარს .... და უსიყვარულოდ ცოლად ვერ მოიყვან.... მაგრამ ბავშვს მიხედავ და არაფერს მოაკლებ ა.შ. და ამდაგვარი ...
2. "იპარებით" (არ მჯერავს რომ ამას ვწერ
) .... ბავშვს აჩენს და ცოტა ხანში შორდები ....
პირველი გზა - პრინციპული და ძლიერი ადამიანისთვის არის .... მეორე - საშუალო სტატისტიკური "კაცისთვის" ....
შენ რომელსაც მიეკუთვნები იმის და მიხედვით აირჩიე ....
ისე არ მესმის ამ გოგოსი მართლა .... რატომ "იმახინჯებს" ცხობრებას?! ....
.....
ჯერ ერთი რომ ყველას არ უნდა მისცე ... მით უმეტეს ასეთ .... კაი გავიარეთ.....
მეორეც როცა აძლევ კეთილი ინებე და თავი დაიცავი .... (კაცს თუ არ უნდა პრეზერვატივის გამოყენება წასულა მაშინ 4 მიმართულებით!) და მესამე ... აჩენ ბავშვს 18 წლის ასაკში - როცა არც გონებრივად და არც ფინანსურად არ ხარ დამოუკიდებელი და "შემდგარი" .... და წირავ ამ არსებას "ანგრეული" ცხოვრებისთვის?! .....
თავმოყვარეობის ატროფიაა რა....
:ღმერთოუროჩამცხე:
“Don't bend; don't edit your own soul according to the fashion. Rather, follow your most intense obsessions mercilessly.” - Franz Kafka
Emancipate yourself from mental slavery, none but ourselves can free our mind - Bob Marley
AVE მე!! :bis:
რისკი და სიყვარული, რა რისკზე წასულხარ სიყვარულისათვის?
