თავის დროზე პროვინციელი იყო ვაჟა, ყაზბეგი, (მთაში ცხოვრების დროს), აკაკი( სოფელში ცხოვრების დროს) და ძალიან ბევრი დაუვიწყარი სადამიანი....
გენიალობას ნუ ეძებთ ინტონაციებში, კილოებში, დიალექტებში.....
გენიალობა მოძებნეთ ადამიანობაში... პროვინციელი გოგოს საქციელი კი არაა დასაცინი, არამედ შუაგულ ქალაქში გაზრდილი რომ მოიქცევა სოფლურად ისაა დასაცინი....
ერთი იცოდეთ რო დღეს-დღეობით ადამიანობას და გულიანობას პროვინციელებს შორის უფრო იპოვით ვიდრე გასვეტებულ გოგჩოებს შორის... გავითვალისწინოთ ისიც რომ პროვინციელი,
თავისდაუნებურად, თავიდანვე დასჯილია მრავალფეროვნების უნახველობით. რაც საკმად ბევრი აქვს ქალაქელს... მაგრამ სამაგიეროდ იქ უფრო მეტად შეიძლება ისწავლოს გრძნობა, რასაც ამ რობოტულად აწყობილ დიდი ქალაქებში ვერ ვპოულობთ... და მუდმივათ გვაკლია......
პ.ს. ასე რომ მე პირადად ვერ ვხედავ მათ შორის განსხვავებას. თუ კარგი ადამიანია ჩემი თავი შემოევლოს.

მაგრამ თუ შეგნებითაა პროვინციელი, დიდი ბოდიში, მაგრამ გაიაროს რააა.....