ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები...,, ყველა ენაზე დაწერილი (მესამე ნაწილი)

1.Я люблю свою жизнь, Потому что ты в ней, А тебя - потому, что ты в жизни моей
2.Утром не завтракаю, т.к. думаю о тебе.
Днем не обедаю - думаю о тебе.
Вечером не ужинаю - думаю о тебе.
Ночью не сплю - КУШАТЬ ХОЧУ!:-)
3.Если бы мне предложили вечность без тебя, я бы выбрала миг, но с тобой
4.Однажды ты у меня спросишь, что я люблю больше - тебя или жизнь? Я отвечу, что жизнь. Ты развернёшься и уйдешь, так и не узнав, что моя жизнь - это ты...

***
სიონში შევალ სანთელს ავანთებ
და შენზე ვილოცებ ჩუმად,
შენს თავს შევავედრებ ღმერთს ჩუმი ვედრებით,
სახელს არ ვახსენებ სულაც.
მე ღმერთს შევავედრებ შენდამი სიყვარულს,
სიყვარულს, ასე ძლიერს,
მაგ შავი თვალების სითბოს და სინათლეს,
შენს ძლიერ, ვაჟკაცურ იერს.
ჯვარს, სიონს, ტანძიას
სულ ფეხით მოვივლი,
ოღონდ შენ მყავდე,
ოღონდ შენს გიყვარდე.

Ameli_More
მართლა ძაან კაია....
_______________________________________________________________

ვიცი დრო მოვა და ჩემს საფლავზე
შენ ატირდები და ცრემლებს დაღვრი,
ვიცი მოხვალ და მთხოვ პატიებას,
თუმც სინანულით თავს დაბლა დახრი,
ხმას ვეღარ გაგცემ და გრძნობით გეტყვი
რომ გაპატიებ მე დღეს ყველაფერს,
შენ უფრო მწარედ აქვითინდები
რომ ვერ გაიგებ ჩემგან ვერაფერს,
ვიცი რომ ჩემზე დაგწყდება გული
კვლავ რომ სიყვარულს ვერ დაგპირდები
გაიბუტები და როცა წახვალ
მაშინ საფლავში მეც ავტირდები.

Ты говоришь: моя душа — загадка,Моей тоски причина не ясна;

Ко мне нежданно, словно лихорадка,По временам является она.

Загадки нет. И счастье, и страданье,И ночь, и день — всё, всё тобой полно,

И без тебя мое существованье Мне кажется бесцветно и смешно.

Когда тебе грозит болезнь иль горе,Когда укор безжалостный и злой

Читаю я в твоем холодном взоре,—Я падаю смущенною душой.

Но скажешь ты мне ласковое слово —И горе всё куда-то унесло...

Ты — грозный бич, карающий сурово,Ты — светлый луч, ласкающий тепло

sanane

სიყვარულამდე მე ხმლით მოვედი
ვინც ვერ გაუძლო იგი მკვდარია
ჩემი სიცოცხლე ასე მცირედი
შენ სამსხვერპლოზე მომიტანია
* * *
უფლისციხესთან სისხლის ფერი ყაყაჩოს სვეტი
არ დაღვრილი დასაღვრელის ალბათ მაცნეა
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მერი არ გამაჩნია.
მე დავინახე სვეტიცხოვლის თორმეტი სვეტი
თოთხმეტი ციხე ზეგნებიდან ლაჟვარდს გაშლიან
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი არ გამაჩნია.
ორიოდეა ორ ზღვა შუა კვკასისი ქედი
და კითხვა ვინ ვის ბებერ გულში ლახვრად მაჩნია
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი არ გამაჩნია

ALWAYS ultra night - იწოვს უფრო მეტს ვიდრე საჭიროა

_________________________ ______________________






- - - - - - - -- - - -- - - - - ------ ---- -- - -- - - - - - - - -- - - - -- - - - -- - - - - --
ოცნებების გჯერა?




ერთდ დროს მეგონა, მეგონა რომ ყველა სურვილი ამიხდებოდა, გავიზრდებოდი, ზურგზე ფრთები გამომეზრდებოდა და სიყვარულისა და სიკეთის ფრქვევას დავიწყებდი ....






თურმე ფერიობა ფრთების გარეშეც არ მეწერა ....




შენ შეგხვდი ...მერე ეჭვიანობა დავიწყე, მერე გავბოროტდი ...შენ არა, შენმა სიყვარულმა გამაბოროტა ...საკუთარ ტავში წმინდა ვეღარ დავინახე ვერაფერი, რადგან ერთადერთი წმინდანი ჩემთვის შენ იყავი ...





ცხოვრებაში არ მყოლია კუმირი ..
ჰმ ..ვერა, ვერ გეტყვი , რომ შენ ჩემს კუმირად გადაიქეცი ..
არა, შენ უბრალოდ ჩემი ფიქრების წყარო იყავი, შენით იწყებოდა ყველაფერი რასაც მე ვაკეთებდი, რასაც დღემდე ვაკეთებს ...
ახლა მე შენი მოგონებებით ვცხოვრობ ....



იცი როგორი იყავი?
განათლებული, იუმორის შესანიშნავი გრძნობით ...
ცოტა უხეშიც, ნერვულიც, ცოტა თავაშვებული ..
მაგრამ ძვირფასო ეს შენ იყავი, სხვა ხომ არა ..
მერე შენი სახე, შენი შეშფოთება და გაკვირვებული თვალები ჩემი დანახვისას ..
მგონი რომ არ მეჩვენებოდა ...
მგონი რომ მართლა გიყვარდი ..
ან იქნებ ვნება იყო ეს ყველაფერი ? ჩემთან გინდოდა, გინდოდა შენი გავმხდარიყავი და მეტი არაფერი?!

































იმ დღეს სკამზე ჩამომჯდარი დამინახე ...
ვტიროდი ....
იმ წვიმაში როგორ და რანაირად შენიშნე ჩემს თავლებზე დაგორებული ცრემლები არ ვიცი ...
თან შენ მანქანაში იჯექი ..
მეგობრებთან ერთად იყავი, მაგრამ ჩემთვის გადმოხვედი ...
























შენთვის ვტიროდი მე იმ დღეს ...
ის ტავჩაქინდრული, პატარა გოგონა, რომელსაც ტავი ხელებსა და თმაში ჰქონდა ჩარგული, თითქოს ამოფარებას ცდილობს და სახე კარგად ვერ დაუმალავსო, მე ვიყავი ...
მე ვიყავი და უცებ გამიხარდა შენ რომ მომიახლოვდი, ეს იყო წამიერი სიხარული ....











ნუთუ ასე ძლიერ გიყვარვარ?
(ამის მეტი შენ არაფერი გითქვამს) ..
ესეც რატომ მითხარი არ ვიცი, როგორ გეყო თავხედობა, თუ გამბედაობა ...
ან რა პირით მეუბნებოდი ამას?!
ვინ გითხრა რომ შენ მიყვარდი და არა სხვა .....























ეხლა კი "გეჩხუბები" ....
ნეტა მაშინ მეთქვა შენთვის რამე ...რომ არა, შენ არაფერ შუაში ხარ, რომ სხვისთვის ვტიროდი და სხვაზე ვღელავდი ..მაგრამ არა, ვერაფერი გითხარი ....
დავმარცხდი მაშინ ..
ეს მაშინ იყო, როცა შენ მეორედ დაინახე ჩემი ატირებული და აწითლებული თვალები ....




მეორედ ...მერე რა ვიგრძენი იცი?!
იმ თავსხმა წვიმაში რა ვიგრძენი იცი?
თავზე მსხვილი წვეთი დამეცა, საოცრად მსხვილი ...ან იქნებ წვეთები იყო ...




გავბედე და თავი ავწიე , გავბედე და თვალებში ჩაგხედე ...










































იცი რა იყო?
შენ ტიროდი, ტიროდი როგორც არავის არასდროს არავისთვის უტირია ...
აწი ვეღარასდროს გავიგებ რამ აგიჩუყა გული ..
ჩემმა საცოდაობამ თუ ჩემმა სიყვარულმა ....
რომ შემოგხედე თვალი არ დაგიხრია, მშვიდად გამისწორე თვალები, თვალი თვალში გამიყარე ...
და ისე გამიმეორე კითხვა : ნუთუ ასე ძლიერ გიყვარვარ?








მე ისევ ჩუმად ვიყავი ...
ზეცა ტიროდა, მაგრამ ახლა უკვე ნაზად, ფაქიზად ....
უბრალოდ ცრიდა ....



ჩემი ხელით მოგწმინდე ცრემლები, არ შეგრცხვა ძვირფასო, ოდნავადაც არა, რომ მე დაგინახე ..ასე მოტირალი ...
არც არასოდეს გითქვამს შემდეგ, რომ ეს წვიმის წვეთები იყო და მომეჩვენა ....
_-------------------------------------_
მას მერე აღარ გამირბოდი ....
როცა წვიმა მოდიოდა, იმ სკამზე იჯექი და მე მელოდებოდი ...
მას შემდეგ იმ ადგილას არასოდეს მოვსულვარ ....
უბრალოდ ორჯერ შემთხვევით დაგინახე მარშრუტკიდან ..
წვიმაში იდექი იმ სკამთან და სულელივით ხარხარებდი ...
სულ მინდოდა ფანჯრიდან გადმოვმძვრალიყავი და ჩაგხუტებოდი ....



მაგრამ ეს რომც მექნა არაფერში მინდოდა .....


რადგან მარტო არარასდროს მისულხარ შენ იქ ძვირფასო ...
































ვიცი გიყვარდი, მაგრამ ახლა მაინც მიტოვებული სული ვარ შენგან ...
დალეული და ეული სული ....
ნახვამდის ......





































მე კიდევ მოვალ შენთან .....



იქ, საიქიოში ........





























იქ მაინც გავბედავ და სისხლისფერ ტუჩებს დაგიკოცნი ....

Ameli_More
ვა, ძალიან მაგარია, ძალიან! ნუ მე ხომ ბანძი ვარ და ჰიუგოა ჩემი საყვარელი მწერალი და არა დოსტოევსკი, მაგრამ ასეთი კარგი რამ ძალიან დიდი ხანია არ წამიკითხავს!
არ ვღადაობ!

Я буду тебя любить преданно, искренно так как не смогла любить не одна женщина на свете.....
Создам тебе уют, настоящий комфорт, которого ты был лишенный на протяжения жизни...
Буду ангелом твоего покоя....
Мы будем самой любящей, прекрасной парой на земле. Когда будем в обществе тебе будут говорить что на конец-то обрел настоящее счастье и твои глаза светятся от этого, а ты улыбнешься, своей ослепительной улыбкой, прижмешь меня к своей широкой груди.
Ты всю жизнь рисовал портрет женщины и её образ совпал сомной, к чему это бы?? Не задавал себе этот вопрос?
А я тебе отвечу коротко и ясно чтоб обрести меня ты должен сделать только два шага закрыть за прошлым миром дверь и открыть новый со мной так что смелее топай ко мне!!!!!!!!!

I ---------------------------------- I ----------------------------------------------I



I სიყვარული --- ყველაზე ძლიერია, ყველაზე ამაყია, ყველაზე წმინდა და ყველაზე ფაქიზია ...
I პაემანი --- ყველაზე ძვირფასია, ყველაზე ამაღელვებელი, შეუდარებელი და განსაკუთრებული ...

I კოცნა --- არ ვიცი, არ მქონია, არ მიგრძვნია ...მეძინა მაშინ ......
დილით მხიარული შემომეგებე და მითხარი: შენმა ბაგემ დამატყვევეა ....
ბოდიში .....

I მონატრება --- ქარივითაა, რომელიც ხან აქეთ გარწევს, ხან იქეთ ...
ძლიერია, ამავდროულად მსუბუქიც, ..ისე არასოდეს დაგარწევს, რომ გადავარდე ...









































ყველაფერი I დაუვიწყარია, მაგრამ უკანასკნელი ყველაზე მტკივნეული, რომელიც მუდამ თან დაგყვება ..სულ, მთელი ცხოვრების განმავლობაში ...
უფრო სწორედ კი სიცოცხლის ბოლომდე ......







































მერე თვალი გავახილე ...
ჩემი საწოლის გვერდით სკამზე ჩაგძინებოდა ...
მშვენიერი იყავითქო, რომ გითხრა მოგატყუებ ....
ღიმილი მომგვარა შენმა ნახვამ ...
















თურმე არაფერი მხსომებია ...
ასე, გონდაკარგული გიპოვნია ჩემი სხეული, სახლში მოგიყვანია ..შენ კი სკამზე ჩაგძინებია ....
კიდევ გამიჩნდა იმედი რომ იმ ერთადერთს ვიპოვნიდი, ვისზეც ამდენი ხანია ვოცნებობ ...
აღარ მჯეროდა ნორმალური ადამიანების არსებობის ....
შეგეცოდა გონდაკარგული ქალი ........და სახლში მოიყვანე ..თუმცა რატომ და როგორ არავინ იცის ....



















შენმა დანახვამ ღიმილი მომგვარათქო ...
ავდექი ....ოთახში გავიარ-გამოვიარე ......
სულ ერტი ციდა იყო ის ოთახი ...........






შენ ისევ ისე, ღრმად გეძინა ................................................














არსად წასვლა არ დამიპირებია ...მინდოდა ჩემი გადამრჩენელისთვის მადლობა მეთქვა ...
მაგრამ არ დამცალდა ............













ვიღაცამ დარეკა ..
ავტომოპასუხე ჩაირთო ...
(ვირაც მოხუცი ქალის ხმა გავიგონე)....






უმალ საათს შევხედე .................
13:00 ......................














დაგაგვიანდა .....საკუთარ ჯვრისწერაზე დაგაგვიანდა ........................




ერთი წამით გავიფიქრე: მივვარდები, გავაღვიძებ ..............................
მაგრამ არა, ხელიც არ გამინძრევია, ნაბიჯიც არ გადამიდგამს ..კიდევ დიდხან გიყურებდი ასე მომღიმარი ....
















მერე კარი გამოვაღე და შენი სახლიდან გავფრინდი ............................................
------------------------------------------------------------------------------------
ისევ ბურუსი და ისევ სასწორკვეთა .....
ახლა მე ბანალურ "ნოველას" ვწერ ...
ასეთი რამ ხომ ყველგან ხდება ....და თუ არ ხდება ბევრგან წერია ..........
მაგრამ განსხავვება ყოველთვისაა ....არის და იქნება კიდეც ..



პერსონაჯებია განსხვავებული ...

გონდაკარგული მე ვიყავი ......
სკამზე ჩამოძინებული სულელი კი შენ ..


სულელით იმიტომ მოგმართავ ძვირფასო ...
რომ .........................................................გაგითამამდი ..თუმცა ყველაფერს მე ნუ დამაბრალებ ...










რატომ გამაცანი, რატომ დამანახე შენი თავი?!
იმისთვის, რომ მეც სხვებივით გონება დამკარგვოდა ...?!























ჩვესნ შორის არაფერი მომხდარა განსაკუთრებული .........................
უბრალოდ შენ მე სასოწარკვეთისაგან მიხსენი ......................................
















გადარცენა რომ დამჭირდება ისევ შენ მოგმართავ, მაგრამ ვიცი, ვერარ მოხვალ ...
აკი გითხარი უკანასკნელი გამომშვიდობებაათქო ....












ხოდა დაე ეს უკანასკნელი ყველაზე ხანგრძლივი, ყველაზე მშვენიერი და ყველაზე ბედნიერი ქალის უკანასკნელი გამომშვიდობებეა იყო ...























რომელსაც უყვარდი .....გიყვარდა ..............................................






















მაგრამ სიყვარული თურმე ყველაფერს არ ნიშნავს ....
არ ყოფილა ის ყოვლისმომცველი .
















არც ერთი ცრემლი არ დამგორებია სახეზე ......











ერთხელ მითხარი : ჩემს საფლავზე არასოდეს იტიროს მშობელმა, არასოდეს იტიროს ჩემმა ძაღლმა ...
არასოდეს იტირო შენ ....

უბრალოდ რამდენიმე ცრემლი გაიმეტე ჩემთვის ...................






























მიყვარხარ!!!
























___________________(მაპატიეთ სისულელე )______________

This post has been edited by Ameli_More on 16 Jun 2007, 12:24

ნუ ტირი თუ მართლა გიყვარვარ
სიკვდილი არა არის - რა, მე მხოლოდ გაღმა მხარეს გავედი.
მე ისევ მე ვარ, შენ ისევ შენა ხარ, რაც ვიყავით ერთმანეთისთვის იგივენი ვართ საუკუნოდ. ისევ ისე მომმართე, როგორც ყოველთვის მოგიმართავს, ისევ ისე მესაუბრე, როგორც ყოველთვის გვისაუბრია.
ნუ დამელაპარაკები სხვა კილოთი. ნუ მიიღებ მგლოვიარე და მწუხარე იერს. გაიცინე რაზეც გვეცინებოდა. ილოცე, გაიღიმე, იფიქრე ჩემზე, ჩემთან ერთად ილოცე. ჩემი სახელი ისევ ისე წარმოითქვას, როგორც ყოველთვის წარმოითქმებოდა ყოველგვარი ზეაწეულობის, ყოველგვარი ნაღველის გარეშე. სიცოცხლე იმასვე ნიშნავს, რასაც ყოველთვის ნიშნავდა, იგი ისევ ის არის, რაც მუდამ იყო. ძაფი არ გამწყდარა, რად გგონივარ შენ ფიქრთა მიღმა? იმიტომ, რომ შენს თვალსაწიერს გარეთა ვარ? მე შორს არა ვარ, ზუსტად გზის გადაღმა ვარ. ხომ ხედავ ყველაფერი კარგად არის.
ნუ ტირი თუ მართლა გიყვარვარ.
თუ მართლა იცი, რა არის ღმერთის მადლი და სასუფეველი. თუ ძალგიძს გაიგონო ანგელოზთა გალობა და ანგელოზებს შორის დამინახო! თუ ძალგიძს იხილო გადახსნილი სასუფეველი, საუკუნო სამყოფელი, ახალი ბილიკი, რომელსაც ვადგავარ!.. თუ წამით ძალგიძს ჩემსავით უჭვრიტო მშვენიერებას, რომლის წინაშეც ყველა სილამაზე ფერმკრთალდება...
როგორ, თუკი საწუთროში, აჩრდილთა საუფლოში მხედავდი და გიყვარდი, წარუვალ სიცხადეთა საუფლოში ვეღარ უნდა მხედავდე და გიყვარდე?
გწამდეს, როცა სიკვდილი შენც აგყრის ბორკილებს, როგორც მე ამყარა, როცა ერთ დღესაც, მხოლოდ ღმრთისთვის ცნობილ და ღმრთისგან დადგენილ დღეს, შენი სულიც სასუფელში შევა, სადაც ჩემმა სულმა შეგასწრო, იმ დღეს შენ კვლავ შეხვდები მას, ვისაც უყვარდი და ისევ ისე უყვარხარ. კვლავ ჰპოვებ მის გულს და იმ გულში კვლავ იმ გრძნობას, ოღონდ უფრო განწმენდილს.
შეიშრე ცრემლი და ნუ ტირი თუ მართლა გიყვარვარ!

mariam b

------------------

_შენ ნუ წამართმევ_
ყოველდღე თითო ფურცელი მწყდება,
შენ ნუ მომწყვიტავ! . .
ყოველდღე თითო ოცნება კვდება,
შენ ნუ მომიკლავ! . .
ყოველდღე წამებს ვიღაც მართმევს,
შენ ნუ წამართმევ! . .
მე ხომ ისედაც მეწვევა ღამე,
როს არ გათენდეს! . .

vinsaniti

მადლობ