ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები...,, ყველა ენაზე დაწერილი (მესამე ნაწილი)

* * *
ისე მშვიდია ეს გაზაფხული,
თითქოს უბრალოდ თამაშობს ბავშვი
და თავის უცხო წარმოსახვებით
კვლავ ინარჩუნებს სიზმართან
კავშირს...

როცა სიჩუმე ბატონობს ირგვლივ.
როცა ოცნებას ფასი ედება.
როცა სიყვარულს ხატავ გონებით.
და სიყვარული გულში ფეთქდება.

ეს სიყვარული შეგამკობს გრძნობით.
რომელიც ქალურ ოცნებას ქარგავს.
ატმის ყვავილის ვარდისფერ სურნელს,
სულის წიაღში მოიტანს ნაზად.

ქალღმერთად გაქცევს, ზეცაში აგწევს,
სინათლის სხივი შენთვის მოწყდება,
და სიყვარულის ტკბილი ნექტარი
შენს გულში რბილად დაიღვენთება.

რა გიყვარს? ვინ გიყვარს? ვინ გენატრება? ვისთან იყავი?





არასოდეს არ შეგვიმოწმებია ერთმანეთი, ან რა უნდა შეგვემოწმებინა, სულ ერთად ვიყავით .................

















ეჰ ..ძვირფასო ეეეეჰ ............................................................
ცხოვრება რთული ყოფილა ....პატარა და მარტივი "მოლეკულებისაგან" შედგება, მაგრამ ერთად რომ გაერთიანდებიან მერე ყველაფერი რთული ხდება ....










ანდაც ჩვენ, ადამიანები ვართულებთ ასე ძალიან მას
ხო, ხო ..შეიძლება ასეცაა .......................................როცა რაღაცაზე გაბრაზებულს ან განერვიულებულს დამინახავდი ...მეუბნებოდი: წარმოიდგინე, რომ ცხოვრება ერთი დიდი გზააა, სადაც გარკვეულ მანძილზე სკამებია დადგმული, რომ შეისვენო იქ ...............................ხოდა თუ წინააღმდეგობას გადაეყრები, თანაც ასეთ მარტივს და იმ სკამზე დასვენების მაგივრად, ფიქრებით დაიღლი და დატვირთავ თავს, გზის ბოლომდე ვერ გახვალ ..................
შეხედე ყველაფერს მარტივად .......თანაც ...ხომ იცი პატარავ, მე შენს გვერდით ვარ ....







---------------------------------------
ხო, სკამი ..სკამი, სადაც უნდა ჩამოჯდე და დაისვენო .......................................................
ალბათ ვისვენებდი იმ სკამზე, თორემ ამდენი ხნის შემდეგ რა მომაღწევინებდა შენამდე
(თუმცა ჯერ კიდევ არ იცის არავინ, რამხელა გზა მიდევ წინ





შენ კი, შენ კი თვითონვე ვერ მოახერხე შენივე ნათქვამის ასრულება
ბოლომდე ვერ აიარე გზა, თუ აღმართი ჩემთან ერთად ....



























ძვირფასო .............................







































წლები გაიქცა .................................................
შენი თვალების ციმციმი მომენატრა ...........................













რამდენი რამ გამქცევია და რამდენი ვინმე ძვირფასო .....

წლებიც გამქცევია ...შენ...შენც გამექეცი....სად მირბოდი ....


რატომ მარბენინე მარტოკას აღმართი?




















ეტყობა იცოდი, რომ ავირბენდი ..მხოლოდ შენი გულისთვის ავირბენდი






















უი, გახსოვს, ავად რომ იყავი ....................................
ბოლო ზარის დღეს და ლამის გული რომ წამივიდა .....

3 კვირაა 38-ის დაბლა არ ჩამოსულა სიცხეო ..............................

იმ დღეს ხუთმა კლასელმა ამოგაკითხეთ .......................
დედაშენმა შენს დას გადაუჩურჩულა: რა კარგი გოგოაო ....
მაშინ პირველად მნახა







იმ დროს ამაზე არ ვფიქრობდი, თამამად შემოვვარდი შენს ოთახში ... შემოგეჭერი ....



მერე კი ჩემი თავის შემრცხვა .....მარტო პირსახოცი გქონდა მოხვეული ......
შე საწყალო, თურმე ძლივს ბანაობდი ხოლმე სიცხიანი და მე რომ შემოვვარდი თავიდან შენც შეცბი ...
მაგრამ მერე გამიღიმე ...კბილები შემომანათე და თვალები აგიბრდღვიალდა ...
მე დავიმორცხვე, ავიჭერი, არ ვიცოდი რა მექნა ...თან ახლად შემოსული დედაშენის სიცილის ხმა გავიგე ...ბოლოს მეც ჩამეცინა .................










ო, როგორ მიყვარხაააარ




ერთად ვიცინოდით სამივე...ორ წუთში გამოვბრუნდი და შემოსასვლელ ოთახში დანარჩენ ოთხეულთან დავბრუნდი ..........................



ყველა გაღიმებული მიყურებდა, მეც ვიცინოდი ....სხვა რა გზა მქონდა ......საღამომდე ვიყავით შენთან ..................
უკეთაც კი გახდი ........................
სიცხემ დაგიწია, პირველად, პირველად 3 კვირის განმავლობაში ....
დედაშენი მადლობას გვიხდიდა .......
ბოლოს, რომ მივდიოდით .....საწოლიდან წამოხტი, დამიძახე და მითხარი ყურში რაღაც უნდა გითხრაო .............................................





















უცებ შენი ტუჩების სიმხურვალე ვიგრძენი ყურს ქვემოთ .........................
გამაჟრიალა ........................
ოთხეული გაოგნებული გვიყურებდა ....................
კიდევ კარგი მარტი ჩვენ ექვსნი ვიდექით ჰოლში ......
კიდევ კარგი, რომ იქ სხვა არავინ იყო ძვირფასო, ...................................................
















და აი გაიელვა ოცნების ვარსკვლავმაც, ცას ვარსკვლავი მოწყდა და სურვილი ჩავიფიქრე .....






















სურვილს ვერ გეტყვი, თორემ ამბობენ , არ ახდებაო




















და მაინც მშვენიერია ეს ცხოვრება და ჩემი განცდები, როცა ვიცი, რომ ისინი სიხარულით, სითბოთი, სიყვარულით და შენზე მოგონებებითაა გაჟღენთილი ...................
























წამდაუწუმ შენი ცრემლიანი თვალები მიდგას თვალწინ .......
















ჰეჰე .....

This post has been edited by Ameli_More on 22 Jun 2007, 15:47

Ameli_More
და no coment..............................................

Ameli_More

ეს მერამდენედ ფიქრს ღამეს ვუთევ
და მოგენებებს ბინდებში ვფანტავ,
ვინ გაიხსნებეს ნაწამებ წუთებს
ისევ ჩემს გარდა...

განმეორდება ცრემლიც და სევდაც,
ყველა ღიმილი მექცევა დარდად,
ვინ დაუდგება მოლოდინს მძევლად
ისევ ჩემს გარდა...

აკივლებული სულის ძახილით
წამოვალ მახეს დამიგებ სადაც,
ვინ დაიჭრება შენი მახვილით
ისევ ჩემს გარდა...

მაინც ბოლომდე დავრჩები ასე,
მაინც სიკვდიმდე გამყვები დარდად,
არ გიერთგულებს ამ ქვეყანაზე
არვინ ჩემს გარდა.


This post has been edited by naneee on 22 Jun 2007, 16:37

Lovin_U



ქარის მოტანილი არ მაქვს და როგორ გავატანო ქარს?
ჩემი სიყვარული თვითონ შევქმენი და როგორ გავატანო სხვას?
შენი სიყვარულით გამთბარი როგორ მივეკედლო სხვას?
მე ხომ მაგ თვალების მჯერა და როგორ დავუჯერო სხვას?
ქარის მოტანილი არ ხარ და რა ვქნა ვერ გაგატან ქარს!!!...

naneee

Я тебя полюбила за грусть,
что таится в твоих глазах,
Говорят ты плохой-и пусть
я не верю чужим словам,

Я тебя полюбилаза то,
что другие не любят втебе,
Я теюя полюбила за то,
что ты просто в моей судьбе

мне кричат проподешь ты с ним,
- в нем ни капельки нет добра,
но как объяснить исем им
что в весну превратилась зима

я готова быть рядом всегда
Каждый брошенный камень принять
я готова за взгляд его
жизнь просто так отда

И пускай его фразы-ложь
без сомненья за правду приму
И пускай он приносит боль
я как счастье ее возьму

я тебя полюбила за грусть,
что таится в твоих глазах
я тебя не оставлю-верь
я останусь с тобой до конца

natali85

ჩემი საკვარელი ლექსია

* * *
მე შეგადარებ ლამაზ ღამეს ნათელს დარიანს,

ჩაფიქრებუს და ვარსკვლავით სავსეს ღამეს დარიანს,

მე შეგადარებ სილამაზეს დილას ქარიანს...

და ჩემ ნიავში გამოღვიძებულ ვარდებს ნამიანს...

მე შემოგხედავ მაშინ როცა მომენატრები,

და ფიქრში ჩაფლულს ჩამეფერფლება წმინდა ფარდები...

მე შემოგხედავ დაინისლება შენი თვალები,

ჩუმად შეგხედავ და ასე ჩუმად დაგემალები,

მე მინდა გითხრა ყველაფერი რაც მიფიქრია

რაც მთელ სიცოცხლის გრძელ კიბეზე გამივლია,

მე მინდა გითხრა კარგი და ცუდიც რაც განმივლია,

მაგარამ მე ჩემი გრძნობები ვერ გადმომიცია...

მე თითქოს ველი შენთან ერთად ზღაპრულ სიხარულს,

და ეს ლოდინი კიდევ უფრო მივსებს სიყვარულს,

მე ისევ ვეძებ შენს გრძნობას სადღაც მიმალულს,

რომელიც ისევ მიანიჭებს ჩემს გულს სიხარულს,

მე შენ დაგეძებ ჩემს ფიქრებში მინდა გიპოვო...

მაგრამ არ ჩანხარ ნუ თუ ვერა გრძნობ შენ ჩემს სიყვარულს.

მე შენ დაგეძებ სიზმარშიც კი იქნებ იქ გიპოვო,

იქნებ გამოჩნდე ბოლო მოუღო ამ ჩემს სინანულს,

მე აღარ მინდა დარდიანი ცრემლი მდიოდეს,

შენი ალერსით იქნებ დამაიმედო,

მე აღარ მინდა სიხარული შორს მიდიოდეს

და ჩემს გულში კი დარდმა როგორც ტალღამ იფეთქოს.

* * *
ნახევრად ბინდი, ნახევრად შუქი
შემოდის, განჯღრევს ნახევრად ფხიზელს,
ოცნებას ადევს ნახევრად ლუქი
და სანახევროდ ახდება ისევ.

ნახევრად ბრძოლა, ნახევრად დაღლა
და ხმა სინდისის ნახევრად ისმის,
ნახევრად გახდილ მიდიხარ ქალთან,
რომელიც არის ნახევრად სხვისი.

ნახევრად რჩები, ნახევრად წახვალ
და სულიც შველას ნახევრად ითხოვს.
ნახევრად დაბლა, ნახევრად მაღლა,
შენ სანახევროდ იცოცხლე თითქოს.

* * *
ისინი შეხვდნენ ოდესღაც ცხადში,
სადაც არ არის დრო და მანძილი,
სადაც ცხოვრება თავისით გადის,
ასე მარტივი, ასე ნამდვილი.

სადაც არ არის ჟესტი თუ ფრაზა,
სადაც სათქმელი არ იყიდება,
სადაც მზე ჩადის უბრალოდ, ნაზად,
სად არც ომია და არც დიდება.

სადაც არასდროს არაფერს ცვლიან,
სადაც არ არის წვრილმანი საქმე,
სამყაროს კარი აქვთ მუდამ ღია,
რადგანაც უყვართ სიცოცხლე ასე.

სადაც ცხოვრება თავისით გადის,
რადგან არც დროა და არც მანძილი,
ისინი შეხვდნენ ოდესღაც ცხადში
და ეს შეხვედრა იყო ნამდვილი

* * *

სამყარო... მერე სამყარო ისევ,
ჰორიზონტია ჰორიზონტს იქით,
შენ ახლა ეძებ ერთადერთ მიზეზს
დარჩენის? არა, წასვლის, პირიქით.

არ არის არსად კიდე, არც ზღვარი
და დედამიწა თურმე მრგვალია,
ყველგან ზღვაა და ტალღები მთვრალი
და ყველგან მხოლოდ ზურგის ქარია.

სიშორეს ასე რატომ უფრთხიან,
თუ ეშინიათ სხვა სინამდვილის...
სიშორემდე ხომ ერთი წუთია,
სიახლოვემდე — დიდი მანძილი.

sanane
ეს შენ:


.........

მე უშენობის მწარე სევდას გულში ვინახავ,

შენთვის უცნობი და ერთგული ვრჩები ბოლომდე,

რომ ამდენ ლამაზ ქალიშვილში მე შენ მიყვარხარ,

უფლება არ გაქვს ოდნავ მაინც რომ არ მოგწონდე?!

გამინაწყენდნენ მე ფურცლები ლექსებუხლები,

მხოლოდ ფიქრებში და ლექსებში როგორ გეძიო?

შენი თითებით, შენი თმებით, შენი მუხლებით

უნდა სიცოცხლე სამოთხეში შემაძლებინო.

ტუჩდახეთქილი მიღიმიან ბროწეულები,

ეს მერამდენედ სევდის ბაღში გამეს ვათენებ,

და ვარსკვლავები შენს თვალებში მომწყვდეულიბი,

ჰგვანან პატარა მოციმციმე ციცინათელებს.

გულმა ფიქრები შავ გრუბლებში მძიმედ აზიდა

და ფრთხილად ვზომავ გადმოსადგმელ შენსკენ ნაბიჯებს,

და წვიმს ქუჩაში ისე ნაზად ისე ფაქიზად,

რომ შეიძლება მონატრებით კაცი გაგიჯდეს.

ვინ გამოუშვა გარეთ წვიმა ასე ტიტველა?

ხომ შეიძლება გაცივდეს და ვეგარ ვუშველოთ?

დასტოვოს ცრემლი სულ პატარა, პაწაწკინტელა,

მერე ტალგებმა ჩამიარონ გვერდით უშენოდ...

შენზე ოცნებას შევინახავ როგორც დიდმარხვას,

ხვალ ცისარტყელა ჩემს სიმართლეს დაე მოწმობდეს,

რომ ამდენ ლამაზ ქალიშვილში მე შენ მიყვარხარ,

რა უფლება გაქვს ოდნავ მაინც რომ არ მოგწონდე?!...

თუ სიყვარულის სადღეგრძელოს ყანწით ვერ დალევ
და სანუგეშოთ ვერ ჩააქსოვ ოხვრას ნაღვლიანს
თუ სიყვარულში, სიყვარულით არ დაიწვები,
მაშინ ნეტავი უკეთესი რა შეგიძლია?!
თუ ლამაზ თვალებს კოცნით ცრემლებს ვერ ამოუშრობ!
ვერ აგრძნობინებ სიყვარული თუ რა ძნელია!
თუ უნაზეს და ლამაზ თვალებს ვერ აათრთოლებ
ნეტავ იცოდე უკეთესი რა შეგიძლია?!
სხვისი ტკივილი შენებურად თუ არ გიგრძვნია,
და სხვისი დარდი სიხარულად არ შეგიცვლია
გაწვდილ ხელისთვის თუ კი ხელი არ გაგიწვდია
მაშინ ნეტავი უკეთესი რა შეგიძლია?!

მერე რა .....................

































მერე რა, რომ ახლა ცრემლები მომდის .....
მერე რა ....................


















საათს დავხედე ....................
ჰმ .....
დილის 12 სთია .....
არადა 11-ზე საქმიანი პაემანი მქონდა .........................................















ჰეჰ .....................................
აპსუს ..რა ამინდიაააააააააააააა ..............................





















მზე, მზის სხივები, შენ და მე
ახლა ავდგები, გავივლი, გავისეირნებ ....
ა კ ჩიორტუ ვსიო ....
კ ჩიორტუ ვსტრეჩა ....
ნუ ა ჩტო?!












ლალალა ....
ლიალია ....













ერთხელ ერთად მოვხვდით ..
არ ვიცი სად ..
არ ვიცი როგორ რანაირად, ქორწილში?!
ჰმ ..არა ეს ქორწილი არ იყო, უბრალოდ უბრალოდ სუფრა , რომელზეც ჩვენ ფაქტობრივად არაფერი გვიჭამია ...
რადგან მე ვცეკვავდი, შენ კი პირდაღებული მომჩერებოდი ..............................




მე და მეგობარმა გოგომ ჩავრთეთ მუსიკა .......
(ეს სახლში იყო, აგარაკზე ) ........................................
















ჩემს "მეგობარს" მოსწონდი .....
რამდენჯერმე საცეკვაოდაც გამოგიწვია ...
ერთი დიდი ოთახი ავირჩიეთ და ცეკვა დავიწყეთ ....
მერე თეთრი ღვინო პირველად დავლიე, სულ ცოტა მოვსვი, ვიგრძენი, რომ მომეკიდა ...
ლოყები აწითლებული მქონდა და მაინც ვცეკვავდი ...
ბოლოს თითქოს ვეჯიბრებოდით კიდეც ..................................................





ერთი ის ვიცი ..შუაში მე და ის გოგო ვცეკვავდით .................
ნელ-ნელა ოთახში ხალხი შემოდიოდა და თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ჩვენი ყურებით ტკბებოდა ...............................

















აააა, სიმღერის ჟანრს ჩვენთვის უკვე მნიშვნელობაც არ ქონდა .....
რასაც გვირთავდით/დნენ ყველაფერზე ვცეკვავდით ................................



ოოო, როგორ მომეკიდა ....................
თმა მაღლა მქონდა აწეული, სულ მაღლა ..................................................
სიხარულისგან არ ვიცოდი რა მექნა , სად წავსულიყავი და ვვცეკვავდი ...............................



























თან გულში მეცინებოდა, თქვენს(არა მარტო შენს) პირდაღებულ სახეებს რომ ვხდავდი .....................
არადა არც ერთი არ აპირებდით ცეკვას ...



















ერთმა თავი გამოიდო ქართული უნდა ვიცეკვოოო ....................................
მორცხვი არ ჩანდა ის ბიჭი, მაგრამ 5 წუთი რომ ვაცადეთ და ფეხიც ვერ გაანძრია, მერე ისევ ჩვენ ავცეკვდით ....................................



























ჰეჰე ..........................მეორე დღეს ჩიტმა ამბავი მომიტანა ძვირფასო ...
თურმე ჩემზე იმ დღეს უამრავი გილაპარაკია ჩემი წასვლის შემდეგ ...........................



















ჰეჰე ...დაგათვრე



























მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ!



























მ ე ნ ა ტ რ ე ბ ი !




























გუშინ შენს სასაფლაოზე ვიყავი .........................................
თვალზე ცრემლი ჩამომიგორდა ...............................................................................

















დაპირებული ბუკეტი ახლაც შენს საფლავს ამშვენებს და ჭკნება ძვირფასო, ჭკნება ..................................

















რა სიჩქარითაც ის ჭკნება, იმ სიჩქარითაა განახლებული ჩვენი სიყვარული .............
ყოველდღე ახალი თავგადასავლები შენთან ერთად ..................


იცი რააა?!
მემგონი მთლად კარგად ვერ ვარ ........................
ცოცხალი მგონიხარ ......................























არა, სიკვდილით არც მომკვდარხარ, მაგრამ მე ხორციელადაც ცოცხალი მგონიხარ ................


























დღეს ჩემს სახლში არ გამღვიძებია ძვირფასო ......
გუშინ გვიანობამდე ვერ დავიძინე ...................














ჩვენს საყვარელ "სიყვარულის სამოთხეს" მივადექი გვიან ღამით .........


შევაწუხე ბებერი ტირიფი








































ტირიფი და ერთი ქოხი, ჩვენი წყაროს პირას ძვირფასო ....)))















ჭექა-ქუხილი იყო ......საოცრად წვიმდა ........თავიდან კი შემეშინდა ამ ხის ქოხში რა მინდათქო ,მაგრამ ეს წამიერი შიში იყო .....
შენ ჩემთან იყავი, შენთან ერთად სიკვდილის არასოდეს შემეშინდება ....: )























შეიძლება ამ სიტყვების წაკითხვისას, ვიღაცას თვალებში ცრემლი უგუბდება .....ვიღაც უკვე ტირის .........
ვიღაც იცინის, ვიღაცას ვიღაც ენატრება, ვიღაცას ვიღაც ახსენდება ....


















ვიღაც ირონიით უყურებს ამ ყველაფერს ..................................
ერთი ამ მოგონებების მოსმენით და წაკითხვით ტკბება .....






მეორეს გონია, რომ საკუთარ ნაწერს კითხულობს, ...................
























ზოგმა იცის და ზოგიც უბრალოდ ხვდება, რომ სიმართლე ჩემს გულში იმალება ........




მაგრამ ერთი კი ცხადია, არავინ იცის, მე რა მემართება ამ სიტყვების წერისას,
რადგან შენ არც ერთ მათგანს არ ყვარებიხარ ძვირფასო .................................................











































ძვირ-ფასო .....
მხოლოდ ახლაღა გავშიფრე ეს სიტყვები ......





















მართლაც რაოდენ ძ ვ ი რ ფ ა ს ი ხარ ჩემთვის შენ
































მოდი ამაზე ლაპარაკს აღარ გავაგრძელებ, უბრალოდ ვიტყვი , რომ შენს გარდა არავინ იცის ჩემი გულის საიდუმლო ....................






















რადგანაც მხოლოდ შენ შესძელი ჩემი ნამდვილი სახის დანახვა და ჩემი სულიერების შეცნობა ..........................









არავინ იცის რას ვგრძნობ ახლა მე .....









და ბოლოს:





















































ძვირფასო, დ ა მ ე ლ ო დ ე !




იქ
სადაც უკვე ხარ!



























--------ისე, ერთმა მითხრა ასეთი დაშორებებით რატომ წერ?!
თითქოს გინდა მთელი გვერდი შენ დაიკავოო

ჰეჰე ...........................................ასე გამომდის, ქვეცნობიერად ......


(ვბოდიალობ .../ვიბოდიალე..../...............)

This post has been edited by Ameli_More on 23 Jun 2007, 19:22

Ameli_More

დღეს დილით გამეღვიძა...და დღის ბოლომდე აჩქარებული ვსუნთქავ..
გახსოვს ხშირად ამბობდი რომ ღამე ჩემი ხმა გესმოდა ხოლმე..და მე მეცინებოდა, გეყო ნუ სულელობ თქო..შენ კი გწყინდა, ჩემი არ გჯერაო..
მერე კი ერთხელ..გამწარებული ვტიროდი რაღაცაზე..და უცებ შენგან შეტყობინება მომივიდა "სოფი, შენი ხმა მესმის, მეძახი" -ო ...
ხოდა დღეს ღამე შენი ხმა მომესმა..შენი ლამაზი, თბილი ხმა..ასეთი თბილი დიდი ხანია რომ აღარ გაგიმეტებია ჩემთვის..და მთხოვდა "სოფი, არ გინდა, ნუ იზამ ამას.." მე კი მოსატყუებელი სიწყნარითა და გაკვირვებით გპასუხობდი, "ქალბატონო..არ გიცნობთ..ვიღაცაში გეშლებით"..
დღეს დილით გამეღვიძა და ახლაც გული ყელში მიცემს შიშისგან..მე მეშინია..რომ ერთხელაც, მართლა ვეღარ გიცნობ..