ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები...,, ყველა ენაზე დაწერილი (მესამე ნაწილი)

გარეთ გადი და წვიმის წვეთებს ხელი შეუშვირე.......

რამდენს დაიჭერ, იმდენჯერ გიყვარვარ.......

რამდენს ვერ დაიჭერ, იმდენჯერ მე მიყვარხარ....

________________________________________________________






რამდენჯერაც ვამოძრავებ ხელს, იმდენჯერ სულ შენს სურათზე მიხვდება





















ნეტა ვინ ხარ?
მოგონება ძველი წარსულიდან?
სიხარული ახლო მომავლიდან?


































არასოდეს მიგრძვნია ასე კარგად თავი, მაგრამ იმედი ამქვს ოდესმე უკეთესად ვიგრძნობ .........................................
როცა გაგახსენდები, მაშინვე ჩემი სახელი ჩაიჩურჩულე და მე ვიგრძნობ, ვიგრძნობ, რომ შენ მეძახი ... : )

















მომნატრებოდი მაინც, გამაგიჟე ................................................

გეთქვა მაინც, არ გავცოფდებოდი ...........................................












- იცი პატარავ?
- ............რა? ......
- არაფერი .......
- არა, მითხარი.
- არა, არაფერი ...


(ეს უკვე ჩემს წარმოდგენაში ჩვენი არ/ვერშემდგარი დიალოგი)






კარგი ................




















ყველაფერი შენს გარშემო ტრიალებს უკვე ............................................

ყველაფერი ამ სურათის ბრალია ............................
ყველაფერი შენი ნაცნობობის ბრალია ........................




ყველაფერი სიყვარულის ბრალია ....
სიყვარულს მიზეზები არ აქვსო ..
როგორ არაა აქვს?!
განა მიზეზად ისიც საკმარისი არაა, რომ მიყვარხარ იმისთვის, რაც ხარ, ვინც ხარ და როგორიც ხარ ............................












ძვირფასო ...............................












სულ ამ წამს დავბრუნდი სახლში .................................






მარტოდმარტო ვსეირნობდი ქუჩებში, როგორც ჩვენ გვიყვარდა და რა აღმოვაჩინე იცი?















მიყვარს ღამე, მიყვარს სიბნელე, მიყვარს სიმშვიდე, ქუჩის სიმშვიდე ...............................
რა კარგი იყო, მარტო მივსირნობდი , არაფერზე ვფიქრობდი, უბრალოდ ინერციით მივდიოდი იქითკენ, საითაც ფეხს მივყავდი .....................





მივდიოდი იქითკენ, საიდანაც შენიხ მა მესმოდა, საიდანაც შენზე ფიქრები მეძახდნენ ........

მ ი ყ --- ვ ა რ --- ხ ა რ !
ამ სიტყვის გაშიფრვა ვცადე, მაგრამ არ გამოვიდა .....
მიყ-არ ვიცი რას ნიშნავს .....
მიყვარხარ იმისთვის, რომ ხარ ......
ჰეჰე ...ნორმალურია? : )














ალბათ გაგეცინებოდა .......
ნათქვამია გჯეროდეს რომ დღეს უკეთესი დღეა ვიდრე გუშინ იყო და ხვალ უკეთესი იქნება, ვიდრე დღეს არისო .............
ნეტავ, მართლა ასე იქნება, ძვირფასო?
ნეტავ?


















რიავი, აქამდე არასოდეს ყოფილა ეგრე ...
თუმცა დღეს დაბეჯითებით შემიძლია ვთქვა, რომ გუშინდელზე უკეთესი დღეა/იყო .......










-------------------------------------------

ეს არც ვიცი როდის დავწერე ...მგონი რამდენიმე წლის წინ, ცუდად ვიყავი და რაღაც სისულელეები გადავიტანე ქაღალდზე .....



წერა თითქმის ყოველთვის მშველიდა ........
ეტყობა მაშინაც მიშველა .............................



ცაში იყურები და უცებ ხედავ, რომ პატარა თეთრი ფუმფულა ღრუბლიდან წყლის ნამიანი წვეთი ჩამოვარდა ... ხომ არ შეგშლია, ძეცა სველია .... სველი ზეცა კი დღეს პირველად არ გინახავს ..მაგრამ დღესაა ის ძალიან ლამაზი ...
მზე თეთრ ღრუბლებს უკან იმალება, არ ჩანს .....


ფანჯრიდან საოცრად ჩაბნელებულ "დღეს" ხედავ ...თითქოს ნისლი ჩამოწოლილა, ბურუსია და ყველაფერს ნაცრიფერ და შავ ფერებში ხედავ .......................................




----------------------------------------
ზღვაც ნაცრიფერია ...
შენზე მოგონებებიც ნაცრისფერი და მუქია .....
ხომ არ გაბრაზებულხარ ძვირფასო?




არა, არ დავიგვიანებ, მეც აუცილებლად აღმოვჩნდები შენთან ...




გუშინ დამესიზმრე ...ისევ ისეთი ლამაზი იყავი ძვირფასო, ისევ ისეთივე ახალგაზრდა, როგორც ბოლო წუთებში ....ისევ ისევე გიყვარდი, როგორც მაშინ ....................





*** *** ***
...."არა მგონია, შენ რომ იცოდე ამ ქვეყანაზე სხვების ტკივილი ..
იქნებ არ გესმის შენ ღამღამობით ჩემი სარკმლიდან ჩუმი
ტირილი " ...



---ეს ასე ვთქვათ ნაწყვეტია ჩემი მინიატურული და 'სულელი' ლექსიდან ..
ალბათ მიხვდები ვისაც მივუძღვენი

უბრალოდ მაშინ პატარა ვიყავი ძვირფასო, ძალიან პატარა ...
არ მესმოდა, რომ შენც ძალიან, ძალიან, ძალიან გიყვარდი .....
(ეს სიტყვები ერთ დროს შენ მითხარი ) ...


"გაშლის ოქროს დალალებს ქარი და მე წამიყვანს-შორს უდაბნოში ...
იქ სადღაც მტვრიან ბალახზე ბავშვი, ზის-ელოდება სატრფოს ამ ქარში " ....


ეს სიტყვებიც შენმა ტრფიალმა დამაწერინა ძვირფასო ..)))
მაგრამ არის კი უდაბნოში მტვრიანი ბალახი ...
არ ვიცი, ეტყობა არის სადმე ........................




















*********************************************
დღეს წვიმა მოვა, გამახსენდები ....
გამახსენდება შენი თვალები ..........................































მიყვარხარ! : ) ! !
"ძლიერ , ძლიერ, როგორც არასდროს არვის არ ყვარებია არვინ" .....
(ნუ ციტირება მისახვედრია ალბათ .............. )


















ჰეჰ ....

This post has been edited by Ameli_More on 25 Jun 2007, 23:51

Ameli_More
აუ ხვალ უნდა წავიკითხო ახლა მეძინება

საჩემო ოთახია რა.მე ვწერ ლექსებს.აი ერთ-ერთი.
ჩემთან წვიმაა,მასთან მზე,გარეთ თოვლია ნუთუ?
ნუთუ შენ მაგას მიხვდები.რომ მე მიყვარდი ოდესმე?
მაგრამ არ ვიცი,შენს გრძნობებს ვერეფერი ვერ გაუგე,
მინდა შეიგნო ოდესმე,რომ მე მე მიყვარდი ოდესმე
მაგრამ ამას ვერასდროს,ვერც ვერასოდეს შეიგნებ
რადგან შენ სხვა გიყვარდა,და გეყვარება ოდესმე????
ამ კითხვაზე პასუხს ვერც ვერასოდეს მივიღებ..
ნუთუ იმას ჩემსავით დასტოვებ ასე დააგდებ???
არ ვიცი აზრზე არა ვარ.მაგრამ ხომ მოვალ ოდესმე
მაგრამ რომ მოვალ უკვე მერე გვიანღა იქნება.

წუხელი ღამით დაჰქროდა ქარი



"წუხელი ღამით ქარი დაჰქროდა
და დიდხანს, დიდხანს არ დამეძინა,
მე მქონდა ბინა, თავშესაფარი,
მაგრამ ქარიშხალს არ ჰქონდა ბინა,
ხან კარებს მიღმა ატირდებოდა,
ხან დარაჯობდა სარკმელის წინა,
გადამიშალა თვალიწინ წარსული,
და მწარეთ, მწარეთ ამაქვითინა,
მისებრ პოეტი ვიყავ-უცცნობი,
ვეხეტებოდი სევდიან ღამეს,
რამდე ტკბილ ფიქრებს მოეღო ბოლო,
რამდენ ოცნებას, რამდენ სიამეს,
წუხელი ღამით დაჰქროდა ქარი,
და როცა დილით გამომეღვიძა,
ყვითელ ფოთლებს და დამსხვრეულ რტოებს,
მიმოეყარა ყამირი მიწა!
ბაღში გავედი, იქაც ბილიკზე,
ფენილი იყო ფოთოლი რბილი,
და დიდხანს, დიდხანს ვხეტიალობდი წარსულ სიზმრებში... "


/გალაქტიონ ტაბიძე/[COLOR=blue][SIZE=7]

M_I_S_H_O_




.......................

რატომ წევ სიგარეტს თუ არ ხარ ავარა?

რატომ წევ მითხარი ან ხო და ან არა,

და თუ მაგ სიგარეტს შავ დარდებს აყოლებ,

მომეცი ძვირფასო და მეც გავაბოლებ....

ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი სიმღერის ტექსტია:

Когда идет дождь
Когда в глаза свет
Проходящих мимо машин
И никого нет
Hа дорожных столбах венки
Как маяки
Прожитых лет
Четверть века в пути
Третью жизнь за рулем
Три века без сна
Завевает наши сердца серым дождем
И кажется все:
По нулям кислород и бензин
И с кем-то она
Hо все-таки знай -
Ты не один!

Ветви старых дорог
Хлещут тебя по лицу
Hас гоняют по свету ветер и рок
Золотая листва
Полыхая огнем,
Вместе с верностью рвется к концу
Лишь ночной чернозем, чернозем
И в небе - звезда.

Hа дороге туман
Hам мерещится дым
Ты уехал за счастьем,
Вернулся просто седым
И кто знает, какой новой верой
Решится эта борьба
Быть, быть на этом пути
Hаша судьба.

Ты не один!

ისევ შემოგხედე თვალებში..

ისევ ამითრთოლე გული...

ისევ ჩერდებოდნენ წამები..

ისევ მომიწამლე გული..

ნეტა არასოდეს მენახე..

აღარ დამჩაგრავდა სევდა

ვეღარ მოვაღწიე შენამდე...

აღარ გამიღიმა ბედმა...

ისევ გაყინული სიჩუმე..

ისევ აირია გზები..

ისევ მომხიბვლელი ღიმილი..

ისევ სიყვარულით გელი..

ნეტავ ღმერთმა ცრემლი მაკმაროს..

სადღაც გაქრებოდა დარდი..

აღარ ვიტირებდი არასდროს..

ოღონდ გყვარებოდი წამით...[COLOR=purple]

როცა მე და შენ წლები გვაშორებს,
რაღა თქმა უნდა ეს საწყენია,
მაგრამ როდესაც ჩემს გვერდითა ხარ
იმ წუთზე ტკბილი არაფერია.
როცა მე და შენ წლები გვაშორებს,
მენდე, ეს ჩემთვის არაფერია,
მე შენთან მინდა შევხვდე განთიადს,
გასაკვირი აქ არაფერია.
შენით მე გავხდი ბევრად უფროსი,
შენ კი ისევე ბავშვად იქეცი,
როცა მე სულ მთლად თავი დავკარგე
და სამუდამოდ შენად ვიქეცი.
როცა მე და შენ წლები გვაშორებს,
და სიყვარული მართლაც წრფელია,
მაშ , დავივიწყოთ ჩვენი ასაკი,
მერწმუნე წლები არაფერია.


This post has been edited by xatia9 on 27 Jun 2007, 23:01

ფანჯარა გამოვაღე, მზე უკვე ჩადიოდა,

ცხოვრებას ერთი დღე კიდევ აკლდებოდა,

ვინ იცის იქნებ ბოლო დღე ღამდებოდა,

და ჩემი ცხოვრება უკვე მთავრებოდა,

მაგრამ რატომღაც ეს რ მადარდებდა,

რომ ჩემზე მეტად არავინ გაფასებდა,

ისე მოვკვდებოდი ვერავინ გაიგდებდა,

რომ შენზე ფიქრები იმ ქვეყნად გამყვებოდა ,

ღმერთო რა იქნებოდა ისე მოგეკალი,

რომ ცხოვრებაში არავინ მყვარებოდა

მოგენატრები!
და მე ვიცი ეს მონატრება
რამდენჯერ ცრემლებს გაგიჩენს თვალში.
მოგენატრები და მე ვიცი ამ მონატრებას
რამდენჯერ გაჰყვები უღმერთოდ ქარში;
მოგენატრები ახლაც და მერეც,
როცა ჭაღარა გაჩნდება თმაში.
მოგენატრები და მე ვიცი ამ მონატრებას
ვიღაცა უგულო სიტყვებით წაშლის.
მოგენატრები!
და მე ვიცი ეს მონატრება
ბევრჯერ გატარებს უღმერთოდ ქარში

მაშინ როდესაც თითქმის,
იმედებიც კი გაქრა,
შენ დაგინახე კარგო,
გამეხსნა ნდობის ქარგა.
მაშინ მახსოვდა წვიმდა,
ჩვენს ვსველდებოდით ერთად
არ იყო არსად შველა,
არ იყო არსად ქოლგა,
მე გიყურებდი ვითომ,
თვალს გაცილებდი რადგან,
ფული არ მქონდა იავნად,
სახეზე მქონდა სევდა,
და მე ამ სევდამ დამწვა,
შენ შემეკიტხე ნაზად,
რაშია ნეტავ საქმე,
ახლა ამ სტრიქონს რომ ვწერ,
სულ ტანზე მბურძგლავს ისევ,
რადგან მახსოვდა კარგო,
რომ ბუმაჟნიკი მქონდა,
მაგრამ ხომ ნახე ერთოვ,
რომ უფრო კარგი მოხდა,
რადგან ქუჩაში წვიმდა,
და გვასველებდა ერტად
და ეს რომ არ მომხდარიყო,
არ გაჩნდებოდა შემდეგ,
ის პატარა სიცოცხლე,
შენ რომ მაჩუქე მერე,
ფეხით,გავწიეთ სახლში,
რადგან არ გვქონდა ფული
მივედით სახლში ჩემთან,
უნდა გაგეშრო კაბა,
უეცრად მოხდა ისე,
როგორც არასდროს არსად,
უკვე ვიყავით ერთად,
როგორც უცნობი იტყოდა,
გავსწორდით ჩვენ ერთ ხაზზე,
იმიტომ რომ სამოს-განძარცვულებს,
მოგვინდა მეტი სითბო,
და მოგვერია ვნება,
ვნება კი არის მურტალი რამ,
რთულია მასთან ბრძოლა
და სიყვარულსაც უნდა დანებდე.
გმადლობთ ამისთვის წვიმავ,
ჩემო სახლში დარჩენილო ბუმაჟნიკო,
ფეხით განვლილო მანძილო
და ჩვენო სიყვარულო.

This post has been edited by alsd on 29 Jun 2007, 05:19

" ზღვის პირას სველ ქვიშას მიჰყვება

ხან ერთი , ხან ორი კაცის ნაკვალევი,

ეს ვის ნაკვალევია ღმერთო ?

_იგი შენს მიერ განვლილი ცხოვრების გზაა...

_კი მაგრამ, მეორე ნაკვალევი ვიღასია?

_ეგ , ჩემი ნაკვალევია, მე ხომ მთელი სიცოცხლე შენთან ვიყავი.

_მიტოვებული ვარ უფალო!!!

რადგან ზოჯერ მარტო ერთი კვალია, ჩემი

_შენ ისევ ცდები, მარტო მიმავალი კვალი ჩემია:

მე ხომ ცხოვრების უმძიმეს წუთებში

ხელში აყვანილი გატარებდი"

ეს უმაგრესია,