უიიიიიიმეეეეეეეეე, როგორ მესმის ამ გოგოსიიიიი
24ის ვარ.....შეყვარებული კი მყავს, მაგრამ ოჯახის შექმნაზე ჯერ არც მე და არც ის ფიქრობს.....ჩემს რჩეულს ზუსტად ისეთი მოსაზრებები აწუხებს როგორც ზემოთ ერთ-ერთ ფორუმელს ცოლის მოყვანის თაობაზე.
ხოოოოდაააააა, მეზიზღება უკვე ყველა რა... ყველას ერთი პრობლემა აწუხებს..ჩემი გათხოვება!
ამ დღეებში ერთ-ერთმა დაჟე ის მკითხა რამხელაა შენი ბავშვიო
კიდე ისიც არ მესმის, რატომ ჰგონია ამ ხალხს, რომ შეყვარებული თუ გყავს, ე.ი. უნდა გათხოვდე აუცილებლად და თუკი ერთად დაგინახეს ერთ მანქანაში, ვსიო, მორჩა, არიქა, ბავშვი ყავთ
არ მესმის რა....
მართლაც და როდის უნდა გადავიდეთ 21-ე საუკუნეში
და კიდევ უფრო მეტად არ მესმის მშობლების ჩარევები....მე კი ძალიან დიდი პატივს ვცემ მშობლების აზრზს, მაგრამ....როცა საუბარი მიდის ჩემს მეორე ნახევარზე ( შეეშვი სანამ დროა, რათ გინდა ეგ ყველაფერი, შენ როგორ ოჯახში ხარ გაზრდილი და ის, ლამაზი არაა, ფული არ აქვს ბლომად,მეტის ღირსი ხარ)....ვგიჯდები, ისე ვბრაზდები, შეიძლება საერთოდ სახლიდან წავიდე.... არაა ეგ სწორი...მერე რა რომ მშობლები არიან...ეგ ადამიანი ჩემთვის ყველაზე ყველაზე საყვარელია, ლამაზიცაა, ფულიც არ მაინტერესებს მე მისი და არც ასაკი და არც გარეგნობა....
არ ვარ მართალი?
გათხოვება შეკვეთით, დედის კეთილი რჩევა
