აი რასაც ვერასოდეს ვერ ვიტანდი, ეს იყო, როდესაც ბიჭი ენას ატარებდა.
ჭორიკანა მამაკაცი ჩემთვის ასოცირდება ძალიან დაბალი დონისა და თავმოყვარეობის მქონე ადამიანტან.
სულ რამდენიმე კვირის წინ იმის გამო, რომ ჩემმა ჯგუფელმა ბიჭმა ჯგუფელი გოგო საშინლად გაჭორა და რასაც ჰქვია, გაათახსირა.
ხოდა მე რა...
არც არაფერი...
მაგრამ იმის მერე საერთოდ აღარ ვესალმები.
დღეს, გამოცდაზე რომ მნახა, მიხვდა, რომ რაღაც ნიტოდ ვარ, მაგრამ ვერ მიხვდა...
იასნია რას მიხვდებოდა.
დებილია და მიუხვედრელი.
სამაგიეროდ სხვაზე (ანუ ამ შემთხვევაში გოგოზე) ჭორაობაში - იცოცხლე!
ჩემს თავზე დამწყდა გული, რომ ამდენი ხანი ვერ მივხვდი რა ნაგავი იყო.
შეცდომაა "ზოგი".
სწორია "უმეტესობა".
კიდევ კარგი, მე ისეთი ძმაკაცები მყავს, ვინებიც ჭორაობისგან ძალიან შორს დგანან.
Мы ведем себя абсурдно, гротескно и смехотворно, но послольку все вокруг ведут себя точно так же, это поведение постепенно начинает казаться нам нормалным.
Знаешь, за что я тебя люблю? Я тебя люблю, потому что я с тобой не знаком. И даже если бы я тебя знал, все равно любил бы.