“I wish, I had an angel!..”
“Nightwish”
როცა მრისხანე სატევრის შემქმნელს – მჭედელს, თვალზე ბინდი გადაეკვრება და მახვილის ნაცვლად ჩაიდანს გამოჭედავს, იქ უკვე ვეღარაა საქმე რიგზე, ესე იგი ვიღაცის გამო დორბლი სდის და გულზე ეწუწება. ჩაიდნებს ჭედავს, ცხელ ფინჯან ჩაიზე და ოჯახურ მყუდროებაზე ფიქრობს და სადაცაა შიბაქების თლასაც დაიწყებს... ვაიმე! ამის დრო იყო?! ის მეომარია, ჰეფესტოს მოციქული და დევგმირთა ხმლების შემოქმედი. უნდა იომოს და სხვებიც აომოს, დაუმზადოს ფოლადის კიდურები. ეს კი ზის და შიბაქებს თლის...
მაგრამ ეს რა ხდება?! როგორც ჩანს მისი ფიზიონომიის სხვენში კატები ერთმანეთს დაერივნენ და სრული რევოლუცია მოახდინეს აზროვნებაში. როგორც ჩანს, სიყვარულზე უარი უთხრეს, არც მისი ჩაიდნები მოეწონათ და შიბაქები კი სრულიად ზედმეტი აღმოჩნდა.
- რას აკეთებ კაცო? – შიბაქები (რას გადავეკიდე ამ შიბაქებს!) ქურაში შეყარა და დაუბერა, მერე ის ჩაიდნები და უთოებიც (უყურე ამას, უთოებიც გაუკეთებია!) გადაადნო და მოწყურებული ყალიბი ააშიშინა. მისი ფოლადი, წითელი ფოლადი, კვლავ თავის ადგილზეა. რაღა დროს ჩაია, ომია გარეთ!
ნაპერწკლები, ურო და ოფლით სავსე დაღლილი დარტყმები. არ ჩერდება, ხმალი მზადაა. შიშინი ისევ და ორთქლიანი ვარცლი. მას უარი უთხრეს, უარი! ამიტომ აღარ აინტერესებს არაფერი, წავა და ამ ხმლით იომებს, დედას უტირებს მტერს. აღარ აინტერესებს არაფერი, აქ აღარაფერი დარჩა, უნდა იომოს! მოუვა რამე? ეგ არაფერი, ის მეომარია, იშვა იმისთვის რომ მოკვდეს, ამიტომ სამშობლოსთვის მოკვდება, ესე იგი იმისთვისაც მოკვდება, უარი რომ უთხრა და სასიკვდილოდ გაიმეტა. ცოტა იქნებ გული აუჩუყოს (ამას თავისთვის ფიქრობდა.), ერთი ცრემლი მაინც გადმოაგდებინოს!
ჩეხა, ჩეხა, ჩეხა იმ დალოცვილი ფოლადით და მერე იმასაც გაუყარეს ზურგში თათრული სატევარი. აი, მოკვდა როგორც გათვლილი ჰქონდა და არაფერი დანანებია, ესეც ნაფიქრი ჰქონდა. მოკვდა და იფიქრა: “ახლა რაღა ვქნა?” უცებ მიწა გაიხსნა და თვითონ უნებურად ქვევით ჩაძვრა.
- შენ ვეღარაფერს იზამ გენაცვალე, ახლა ჩვენ გვაცალე! – გაეპასუხა ბელიარი ქვაბში, რომელიც მჭედელმა ზომით უფრო თავწაჭრილ ავზს მიამსგავსა, რაღაც სქელ, ბლანტ ყავისფერ მასას მოურია, შემდეგ ვეება ციცხვით ცოტა ამოიღო და მოხვრიპა:
- თფუ! ბრრ! – გააძაგძაგა. – უფრო სწორად კარგია! აბა მიდი, ჩახტი, მე აქვე მეზობელთან გადავარბენ ხუთი წუთით და შენ ყოველ ნახევარ საათში მოურიე ამ ციცხვით (უფრო პატარა ციცხვი მისცა), ჩემსას ვერ მოერევი. . .
და ბელიარს სიტყვა გაუწყდა, ჩრდილოეთის ციალივით გაიელვა რაღაცამ და მჭედელი ზევით გააქანა. ის ვერაფერს ხედავდა, უბრალოდ გრძნობდა,რომ რაღაცას ეჭირა და ზემოთ მიათრევდა. ჩაუქროლეს ბრძოლის ველს და ერთხელაც დახედა თავის თავს: თვალებდაჭყეტილი, პირზე სისხლშემხმარი, ბეგთარაყრილი, უშნო...
- ასეთს ვინ მიპასუხებდა სიყვარულზე, შიბაქები კი არა, გინდა სამოვრები მეკეთებინა!
- კიდევ კარგი მიხვდი! – ეს ვიღაც დიადმა უთხრა. – შენ თუ არ იცი რა ქნა, მაშინ ჩვენ მოგვენდე, გაგგზავნით მასთან. ვის გამოც აქ აღმოჩნდი და მისი მფარველი ანგელოზი გახდები სანამ ცოცხალია, მერე ვნახოთ! შენი ხმალი ისევ გქონდეს, დაგჭირდება!
ახლა ის კვლავ თავის სიყვარულთანაა, უგერიებს ხმლით ბოროტ სულებს, შურს მისი ქმრის და მწარედ იხსენებს ჩაიდნებს. . .
ალექსანდრე
· 
,,ჩემი ცხოვრების უდიდესი ნაწილი ხმარდება ძებნას'', ციტატა ერთი იუზერის პოსტიდან.:2კისს:
