დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ შენი ცქერა სევდასა ჰგავდა _
ხატების სევდას,
ფრესკების სევდას,
რომლებსაც ძველი ეკლესიის კედლებზე ვხედავ...
დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ მსგავსი თვალები
არ უნდა ჰქონდეს სხვას არავის ხატების გარდა.
დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
ასე მგონია, თუ ინებეს შენმა თვალებმა,
ვით წმინდა სანთელს, ცაში ვარსკვლავს
აგინთებ ახალს.
მე შემოგწირავ ყოველივეს დაუნანებლად,
მაგრამ დაჩოქილს შენ წინაშე ვერასდროს მნახავ.
დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ მსგავსი თვალები
არ უნდა ჰქონდეს სხვას არავის ხატების გარდა.
პეტრე ბაგრატიონ-გრუზინსკი
* * *
Sens dabadebis dReze msubuqad davTvrebi,
amoval da Cumi CurCuliT,
getyvi ra momwonda yovelTvis SenSi
da ra mindoda suls iqiT...
me Cumi vedrebiT Semogkadreb,
Tu ram damrCenia uTqmeli,
Sen nu daibnevi, es ise...ubralod
guls dardi moswolia uCvevi.
albaT ar arsebobs dardi imdagvari,
romelsac ar gankurnavs nugeSi
grZnobac ar arsebobs albaT imnairi
nugeSs ar malavdes ubeSi.
Cvens uTqmel siyvaruls dro albaT amoTqvams
vaglax, rom iqneba gviani
SemomaRamdeba uSenod cxovreba
mkrTalad gamokrTeba ciali.
xandaxan, sul xandaxan
sul odnav gagixseneb
giJs giJi giJurad, qalurad
albaT gaiRimeb bavSvuri kaciviT
ar miwyen.. ubralod damcineb.
wvims... Tu imas ver mpatiob
siciveSi rom dagtove
moval, ar miwyino, ginaxuleb
cremlebs amogitan… davrCebi.
aprili rogorc mova, rogorc ki ifeTqebs
kvirtebi ulevi...… ulevi...
moval, me mogarTmev sul pirvel yvavilebs
iqneba cisferebi..cisfrebi..
fexebTan dagiyri, rogorc Sen giyvarda
amasac vin mixvdeba Cvens meti
kocnasac mogparavdi, rogorc im dRes
magram, miwaa ramdeni...
su... Cumad, siCumea. mas yuri daugde
mec gavCumdebi dumiliT
iqneb, marto ar varT, iqneb gvexebian
siCumis farfata TiTebi. . .…
* * *
ჩემს წელიწადში ხუთი დროა
გაზაფხული
ზაფხული
შემოდგომა
ზამთარი
და...
დრო, რომელიც გამოვიგონე.
გამოვიგონე...
რათა, შენი ნაზამთრალი სხეული
ეიფორიანარევი სუნთქვით გამეცოცხლებინა,
დამსკდარ ტუჩებში იასამნის ყვავილად ჩაგჯდომოდი
და მეთქვა
გაზაფხულია!
გამოვიგონე...
რათა, ტალღად დამეხატა ჩემი ვნება,
და ნაპირზე მძაფრი შეგრძნებებისაგან გამორიყულს
გცოდნოდა, რომ
ზაფხული დადგა.
გამოვიგონე...
რომ შენს სისხლძარღვებში
ბოლო სიმთვრალესავით მეხეტიალა და
გონდაკარგულს ნაყოფიერების ქალღმერთივით
თავს დაგდგომოდი, როგორც
შემოდგომა.
გამოვიგონე...
რათა, მცხუნვარე ემოციებისაგან დაღლილს
წუთით ჩაგძინებოდა და ჩემი თმები
საბნად დამეფარებინა შენთვის,
უკვე თეთრი...
ზამთარია...
გამოვიგონე...
რათა კიდევ ერთხელ მოსულიყო გაზაფხული...
ჩემს წელიწადში ხუთი დროა
გაზაფხული
ზაფხული
შემოდგომა
ზამთარი
და...
დრო, რომელიც გამოვიგონე….
პეტრე ბაგრატიონ-გრუზინსკი
· 
ლამაზი სიტყვები, წერილები, ოცნებები, აზრები - XIII
