ვინც ამ ლანდაუს თეორიას ეთანხმება,აი ეს წაიკითხონ.გამოადგებათ
ჩემი გულისამრევი სიყვარული
გული მიგრძნობს რომ კიდევ ერთხელ ვიტირებ ამ ამბის გახსენებისას. მაგრამ აუცილებლად უნდა მოვყვე: ჩემმა მაგალითმა შეიძლება სხვებს ასწავლოს ჭკუა. მაშინ იმის ილუზია მაინც მექნება, რომ ჩემი ცხოვრების ყველაზე ლამაზი სიყვარულის დანგრევა რაღაცას ემსახურა.
ყველაფერი ხუმრობით დაიწყო. გუშინდელივით მახსოვს ვკითხე, რას გააკეთებდა სიყვარულის დასამტკიცებლად. მიპასუხა, რომ ნებისმიერ რამეზე მზად იყო. გავუღიმე. მანაც ღიმილი შემომაგება. ეჰ, ჭკუა არ მოგვეკითხებოდა!
ცხადია, აქედან აგორდა. ადრე წამდაუწუმ ვიყოფდით სარეცელს, სხვაზე არაფერზე ვფიქრობდით. სიყვარულის დასამტკიცებლად ეს სავსებით კმაროდა. თითქოს ჭიქა წყალს ვსვამდით, ოღონდ იგი უფრო გემრიელი იყო და თან გამუდმებით გვწყუროდა. საკამრისი იყო შემოეხედა, რომ ჩემი ასო გამოცოცხლებულიყო. ტუჩებს ოდნავ გააღებდა; ჩემსას შევაგებებდი; ენით ღრძილებზე მეალერსებოდა; თითებს ვშლიდი მის სურნელოვან თმებში; ხელს მიცურებდა პერანგში და კანზე მეფერებოდა; სუნთქვა გვიჩქარდებოდა; ვუხსნიდი შავი მაქმანის ლიფს და კერტებს ვუთავისუფლებდი;
როცა ზასაობ კონტროლს კარგავ: დროდადრო ითიშები, გათავებისას მის სახელს ვყვიროდი , არც ის იშურებდა ხმას და ჩვენი ყვირილი იქაურობას იკლებდა.
წერტილ-მძიმე მეტად ეროტიული რამეა.
ჩვეულებრივი შეყვარებული წყვილი ვიყავით. საბოლოოდ კონტროლი მაშინ დავკარგეთ, როცა გადავწყვიტეთ რომ სიყვარულს დამტკიცება სჭირდება. თითქოს სარეცლის გაყოფა არ კმაროდა.
თავიდან უწყინრად ვერთობოდით. მთხოვდა ერთი წუთის განმავლობაში სუნთქვა შემეკავებინა. თუ გამომივიდოდა, ესე იგი მიყვარდა. ეს ადვილი იყო. მერე რამდენიმე დღე მასვენებდა. მაგრამ შემდეგ მე ვიწყებდი. "თუ გიყვარვარ თითი სანთლის ალზე გააჩერე მანამ სანამ მე არ გეტყვი გამოწიე მეთქი"
ნამდვილად ვუყვარდი. ბევრი ვიცინეთ როცა საჩვენებელ თითზე დამწვარ ადგილს ვმკურნალობდი. რა ვიცოდით თურმე თითი ეშმაკის ხათაბალაში ჩაგვიყვია.
ჰოდა გავაგრძელეთ ასე რიგრიგობით. მაგრად გავუტიეთ. მისთვის რომ სიყვარული დამემტკიცებინა, თანმიმდევრობით:
გავლოკე უნიტაზი
დავლიე მისი ფისი
მთლიანად წავიკითხე ჟუდიტ გოდრეშის წიგნი
ჩავიხადე საქმიანი სადილის დროს
ცოცხის შესანახ კარადაში ვიდექი 10 საათის განმავლობაში
ჩავიცვი ქალურად ვახშამზე როცა სტუმრად ჰყავდა მეგობრები და ვემსახურე სუფრას
ჩემდათავად იმისთვის რომ შემემოწმებინა მისი სიყვარული, ვაიძულე:
შეეჭამა ძაღლის განავალი ქუჩაში
უკანა ხვრელით ეტარებინა განდონი სამი დღის განმავლობაში და კუჭში არ გასულიყო
გაეხვრიტა კლიტორი ანესთეზიის გარეშე
წამოსულიყო ჩემთან ერთად წვეულებაზე და გულგრილად ეყურებინა როგორ ვაბამდი მის მეგობრებს
სქესობრივი კავშირ იდაემყარებინა ძაღლთან რომლის განავალიც შეჭამა
განესახიერებინა ძაღლი თავის დაბადების დღეზე და სტუმრებს ყეფით შეხვედროდა
ჰო რა: თითქოს ომი გამოვაცხადეთ. მაგრამ ეს მხოლოდ შესავალი იყო რადგან შემდეგ ორმხრივი თანხმობით გადავწყვიტეთ რომ სხვა ადამიანიც მოგვეწვია სიყვარულსი დამტკიცებაში მონაწილეობის მისაღებად.
ერთ საღამოს სადისტ მეგობართან წავიყავნე. თვალები აკრული ჰქონდა და ხელებზე ბორკილები ედო. კარებთან ზარის დარეკვის წინ თამაშის წესი შევახსენე "თუ შეწყვეტას მოგვთხოვ, ესე იგი აღარ გიყვარვარ" წესი ზეპირად იცოდა.
ჩემმა სამმა მეგობარმა ჯერ ტანსაცმელი მაკრატლით დაუჭრა, მერე კაბა ლიფი და წინდები დაუფლითეს. შიშისაგან კანკალებდა როცა ცივი ლითონის შეხებას გრძნობდა კანზე. შემდეგ სამივემ იხმარა, ჯერ ცალცალკე, მერე ერთადშემდეგ ოცი წუთის განმავლობაში ვურტყამდით. გაუძლო, ესე იგი ვუყვარდი. ამის აღსანიშნავად საზეიმოდ დავშანტეთ მარჯვენა დუნდულზე.
შემდეგ ჩემი ჯერი დადგა. რადგანაც მიყვარდა ყველაფერი აღუშფოთებლად უნდა ამეტანა. რასაც დასთეს იმას მოიმკი. ჰოდა წამიყვანა თავის "ექს"-თან რომელსაც ვერ ვიტანდი, ვახშამი რომ დავასრულეთ გამოცხადა: "ჩემო სიყვარულო მე არ დამვიწყებიხარ" შემდეგ თავით ჩემზე ანიშნა და განაგრძო "ეს გოიმი ვერასდროს შეცვლის იმას, რაც ჩვენ გვქონდა. სხვათა შორის ისეთი არარაობაა რომ არც გაინძრევა ახლა რომ სექსი დავიწყოთ"
გაუნძრევლად ვიჯექი ჩემ ადგილზე. ამასობაში კი ის ჩემი წინამორბედის და მოსისხლე მტრის მუხლებზე მოკალათდა, ტუცებში კოცნიდა და ასოზე ეფერებოდა. "ექსი" შეცბუნებული მიყურებდა, მაგრამ მე არ ვრეაგირებდი და ისიც აჰყვა, ცოტა ხანში ასოზე წამოაცვა.
ასე არასდროს დავტანჯულვარ მთელი ჩემი არსებობის მანძილზე. მინდოდა ადგილზე მოვმკვდარიყავი. მაგრამ გულში ვიმეორებდი რომ ეს ტანჯვა ჩემი სიყვარულის დამამტკიცებელი საბუთი იყო. როცა ერთად გაათავეს მომიტრიალდა და ღონემიხდილმა, გაოფლიანებულმა მთხოვა წავსულიყავი რადგან სურდათ ყველაფერი გაემეორებინათ, ოღონდ უჩემოდ. ახლა კი გაცოფებული და სასოწარკვეთილი ავქვითინდი, ვემუდარებოდი: შემიბრალე, ამას მირჩევნია თითი მომაჭრა!"
სიტყვაზე დამიჭირა. მარცხენა ნეკა თითის პირველი ფალანგა ჩემმა მეტოქემ მომაჭრა. გაუსაძლისი იყო, მაგრამ არა ისეთი როგორიც მათი მარტო დატოვება.
ერთი წლის განმავლობაში ყველაფერი მოვიმოქმედეთ. ყველაფერი. იქამდე რომ იდეები თითქმის გამოგველია.
მერე ერთ დღესაც, როცა მისი გამოცდის ჯერი დადგა, მოვიფიქრე ხერხი, რითაც საბოლოოდ დამიმტკიცებდა რომ ვუყვარდი და ვეყვარებოდი სამუდამოდ. მე მინდოდა მთელი ცხოვრება ტანჯვაში ყოფილიყო და ამით დაემტკიცებინა აბსოლუტური სიყვარული სიკვდილამდე.
ამიტომაც მივატოვე.
და აღარასოდეს ვუნახივარ.
რაც მეტი დრო გადის მით მეტად ვიტანჯებით უერთმანეთოდ. მაგრამ მან ჩემსავით კარგად იცის რომ სხვაგვარად არ შეიძლება...
ჩვენი სიყვარულის დამამტკიცებელი ყველაზე ლამაზი საბუთი ისაა, რომ არასოდეს ვნახავთ ერთმანეთს...
ფრედერიკ ბეგბედერი
ჩვენ სად შეგვიძლია მოკვდავებს მაგდენი.ჩვენ ხომ უბრალო,ბანალური,ერთგულებით სიყვარული ძალგვიძს.
ღალატით სიყვარულის ნიჭი ხომ რჩეულთა და ზეინწელექწუალთა ხვედრია
This post has been edited by <<დოლორეს>> on 1 May 2010, 18:36 
· 
ლევ ლანდაუს თეორია - ადამიანი თავისუფალი არსებაა
