ღირს კიდევ ერთხელ გარისკვა?, იმედგაცრუებულთა თემა

ერთი დეტალი, რომელსაც როგორც წესი აბსოლუტური უმრავლესობა გაურბის, არაპოპულარულ საკითხს ვეხები და მოსაზრების გამზიარებელიც რომ ალბათ არავი იქნება ვიცი, მარგამ - დაფიქრებად ღირს და ვინც დაფიქრებულა აღიარებად...

ვინ გძულს? მხოლოდ ის ვინც გიყვარდა, მხოლოდ ის ვისაც წლების გაუნდოებლი აჩუქე და გათელა...
რატომ გეშინია მეორეჯერ ურთიერთობის დაწყება, მხოლოდ იმიტომ რომ გეშინია ემოცია რაც დაგრჩა კვლავ ქარს გაატანო და გათელონ
და როგორ ხდება ის რომ გიიყვარს 10 ჯერ?..
გიყვარს მხოლოდ ერთხელ და თუ ურთიერთობა ვერ შედგება მეორე ჯერზე უკვე კი არ გიყვარს არამედ იმ ვაკუუმს ავსებ რაც უსიყვარულობით დაგრჩა
მთავარ კითხვაზე პასუხი? და თუ ერთი გიყვარს, მასაც ხომ უნდა უყვარდე თუ ეს ურტიერთობა ისაა, რომელიც საუკუნეებს უძლებს, არა - არც ეგრეა...
ზოგჯერ გგონია რომ პიროვნება გიყვარს, როდესაც თურმე თავად სიყვარული გიყვარს, უობიექტოდ...
შეიძლება პირველი, მეორე ან სხვა იყოს მოჩვენებითი, შIნაგანი მოთხოვნისა და უკმარისობიდან მომდინარე და ამ დროს მერომელირაცა ჯერს ეწოდოს სიყვარული, ამრაგმ ის რომ სიყვარული შეიძლება იყოს 2 ან მეტი, ვერ მჯერა და არ მესმის...

ასე რომ... ხშირად ფართოდ დახუჭული თვალები მავნებელია

კითხვა უნდა მაგას? უნდა რისკო, სანამ არ გამოვა. ერთხელ, ათჯერ, ოცჯერ, ორმოცჯერ... გული კიდევ კაჟდება მერე და ღალატებს და უბედურებებს ისე მტკივნეულად აღარ იღებს.
აღარ დავწერ აქ, მაიკლ ჯორდანმა, ედისონმა და სხვებმა რამდენი წარუმატებლობა გამოსცადეს წარმატების მიღწევამდე. სიყვარულშიც ეგ ვარიანტია.

რათქმაუნდა ღირს

შენ ზღაპრებს ხო არ წერ?

ვფიქრობ,რომ ამ სახის ფიქრები იწვევს არასასურველ შფოთვებს და ამის გამო სრულიად უსარგებლონი არიან,არამხოლოდ უსარგებლო,არამედ საზიანოც კი ჯანმრთელობისატვის...სრულიად საკმარისია ისწავლოს ადამიანმა მოცემული მომენტით ტკბობა და შფოთვა ფიქრები მიატოვებენ მას--შედეგად ადამიანი ხდება უფრო მშვიდი,უფრო თავდაჯერებული,უფრო გახსნილი გარე სამყაროს მიმართ--მას აღარ აშინებს ახალი ურტიერთობები,ახალი ადამიანები,შესაბამისად აღარც მოსალოდნელი პრობლემები აღარ აშინებს და რაც ყველაზე მთავარია---მას სიცოცხლის ხალისი უბრუნდება---

მაგარი რამეა მოცემული მომენტით ცხოვრება,სადაც არც წარსულზე დარდებს აქვს ადგილი და არც მომავლის შიშებს...